- Konu Sahibi meryemmeryem
- #61
Meryemcim canım vicdanını rahat tut..
Hatırlarsan seninle aynı dönemde işe dönmüştük. Her iki durumuda yaşadım ama herkeste bir olmuyor. Sen çocuğunla yeteri kadar vakit geçirebiliyorsan için rahat olsun.Ama eğer çalışmak seni mutlu etmiyorsa ve evde bebeğin ile daha mutlu olacağını düşünüyorsan bir karar vermem gerekebilir.
Ben oğlum 4,5 aylıkken anneme bırakıp çalışmaya başlamıştım. Bir müddet sonra oğlumda bazı yönlerin gelişmediğini fark ettik ve pedagog a götürdük. Dr. bunun sürekli TV seyretmesinden kaynaklı ve anne baba ile çok zaman geçirmemesinden kaynaklı bir davranış bozukluğu olduğunu söyledi ve o gün itibariyle işi bıraktım.Ben sabah 6 da o uyurken evden çıkıp akşam 7 bazen 8 de gelip onunla ilgilenmeye çalışıyordum. Tabiki günün stresini üzerimden atamamış olduğum için en ufak hırçınlığında çileden çıkabiliyordum.haftada Tek gün izin yaptığımda evin işi dışarıda işe güce koşturmaca vs. derken öncelik her ne kadar oğlumda gibi görünsede yine ona yeteri kadar zaman ayırmamış olduğum ortaya çıktı..Hayat öyyyle koşuşturmaca içinde akıp giderken farkında olmadan çok şey kaçırmışım.
Şimdi hem çalışan anneliği hem ev hanımı anneliği tecrübe etmiş biri olarak Söyleyeceklerim
1. Eğer işinizde kariyer olarak çok iyi bir noktada değilseniz yada devlet memurluğu gibi bir işiniz yoksa bebeğiniz 3 yaşına gelene kadar işe ara vermek en doğrusu.3 yaşından sonra zaten anneye değil sosyal yaşantıya ihtiyaçları olacağı için en doğrusu 3 yaşına kadar annenin bakması. Ama ülkemizin şartları ne yazık ki buna müsaade etmiyor arkdaşlar 3 yıl ara vermek söz konusu olmadığına göre en doğrusu maddi imkan veya işe geri dönememek gibi bir durum söz konusu değilse ilk üç yıl bebişlerin sadece anneye ihtiyaçları var.
2. Çalışan bir anne olarak işe gidiş ve işten geliş saatiniz belli ise ve haftada 2 gün tatiliniz varsa.Eve geldiğinizde çocuğunuzla gerçekten verimli vakit geçiriyor. İş stresini evinize (eşiniz de dahil ) hiç yansıtmıyorsanız. Çocuğunuzla günde en az 3 saat birebir vakit geçirebiliyorsanız. Hayatın koşuşturmacası sizi bunaltmıyor kendinizi iyi hissediyorsanız. Çalışmaktan daha güzel birşey olamaz.
3. Çocuğunuza gerçekten kendiniz bakmak istediğiniz halde çalışmaya gidiyorsanız yada gerçekten evde oturmak ve çocuk bakmak size göre olmadığı halde çalışıyorsanız bu iki durumda sizin psikolojinizi olumsuz etkiler dolayısıyla da çocuğunuzu. Geçim sıkıntısı ve gelecek kaygısını bir yana bırakıp bebeğe kendiniz bakar yada çocuğu geçekten güvenilir birine bırakıp çalışırsanız siz hem kendiniz hem bebeğiniz için en güzelini yaparsınız. Çünkü her iki durumunda kötü örnekleri var ne yazık ki..
4. Bu herkes için geçerli değil arkdaşlar ama psikoloğum bana söylediğinde çok etkilenmiştim. Kaybedilen paranın telafisi zaman içinde mümkün olabilir ama kaybedilen zamanın geri dönüşü yok..
Para kazanamazsan bugün iyi yaşayamazsın,ama yaşarsın.
Yarın evin olmaz araban olmaz, ama kirada oturur dolmuşa binersin.
Çocuğun özel okullara kolejlere gidemez ama en güzel devlet okullarında başarılı bir öğrenci olabilmesi için ona yeterince vakit ayırabilirsin..
Ama eğer Çocuğun ihtiyacı olan anne sevgisini gerçek anlanda alamıyorsa, tekrar çocukluğuna dönüp ona bunu veremezsin..
ÇOK HAKLISINCANIM.BENİM KZIMDA KREŞTEN BIKTI ARTIK.GİTMEK İSTEMİYOR.EŞİMDE VARDİYALI ÇALIŞIYOR BİRİMİZ GİDİYORUZ BİRİMİZ GELİYORUZ.GÜNDE 30 DAK BİRBİRİMİZİ GÖRÜYORUZ EŞİMLE.TABİ BU HERZAMAN DEĞİL.AMA ÇOK ÖZLÜYORUM HERİKİSİNİDE.EŞİMİ GÖRÜMÜYORUM KIZIMI GÖRMÜYORUM DAHA 2,5 YAŞINDA KUZUCUM.BÖYLE YAŞLANIP GİDECEZ.VE ALDIĞIMDA SGARİ ÜCRET.NE APACAĞIMI ŞAŞIRDIM.ÜNV MEZUNUYUM.EVDE OTURSAM EMEKLERİM BOŞA GİDECEK.ÇALIŞSAMDA HİÇ DEYMİYO.aldığımı kreşe veriyorum

