- Konu Sahibi KaRaLaHaNa
- #1
beni ve bu konuyu hatırlayanlarınız olursa mazur görün arkadaşlar.açtığım konum hopp diye uçup gitti.
gerçekten zor günler ve bazen inanılmaz zor zamnlar yaşıyorum.belki birinizin bir sözü bir önerisi yeniden doğrulmama,mantıklı biriyler yapmama sebep olur.
özel bir şirkette çalışıyorum kızlar.patronumla odamız aynı .yani ailemden bile çok onun suratını görüyorum.dört senedir bu iş yerindeyim.gerçekten zor zamnlar oldu,sabrımın taştığı vakitler oldu ama kolay dğil çalışmak yeni bir yerlere alışmak ,o yüzden bu günlere kadar geldim.ilk zamnlardan beri bir takıntısı var bu adamın bana.işimi çok kısa bir zamnda öğrendim,herşeyi tam takır idare etmeye başladım.yani anlayacağınız bel kemiği oldum onun.
ama ben onun yaptıklarına eziyet diyorum kısacası.psikolojik olarak çok yoruyor beni.sinirli bir insanım ve malesef bu onun farkında ve oralardan vurmaya çaılışıyor beni.ben böle zamnlarda nun yüzünü bile görmek istemiyorum.sadece işimi yapayım tek kelime bile etmesin sitiyorum benimle.ama malesefki patronum ve ben ona daha muhtacım.bişiy sormak,bilgi vermek mecburiyetindeyim.bide aynı odadayız düşünsenize.ağlayacak olsam,sinirim bozulsa şöle azıcık çekilip yatışacağım bir yerim yok.şimdi anlatırken ne kadar basit olaylar gibi gözüküyor değil mi?
gerçekte çok iyi olan bir insan ve bazı zamnalrda neden bana bu kadar çirkefleşiyor.psikolojik baskılarından örnek vereyim size.üç beş kişi var mesela çay sölenecek,beni ayırıyor.normalde yemek yiyoruz beraber.anlamadığım şekilde bana sinirlendiği zamnlarda kendine yemek söleyip önümde yiyor.sabahları beraber kahvaltı ederiz,kendisine iki tane poğaça alıp geliyor.yani kendimi bir leş gibi hissetmemi sağlıyor anlayacağınız.şöle düşünüyorum.canım istemesede düşünsenize bişiy yerken en yabancı insanların yanında bile en azından bir kere sizde yermisiniz diye teklif ediyoruz değil mi?kaç defa müşteriler aaa kızımızıda sölesene dedi benm yanımda.ben utanıyorum onun yerine.
dört sene oldu ayda yılda bir izin alırım.ondada gelince dört gün çektirir.ailemin ve yaşantımı göz önüne alınca bazen para için düştüğümüz şu durumlardan nefret ediyorum.ama nasip işte.
çok uzattım farkındayım ama böle bişiyle karşılaşsanız işten ayrıl dışındaki önerilerinizi bekliyorum.siz olsanı znasıl davranırdınız?
gerçekten zor günler ve bazen inanılmaz zor zamnlar yaşıyorum.belki birinizin bir sözü bir önerisi yeniden doğrulmama,mantıklı biriyler yapmama sebep olur.
özel bir şirkette çalışıyorum kızlar.patronumla odamız aynı .yani ailemden bile çok onun suratını görüyorum.dört senedir bu iş yerindeyim.gerçekten zor zamnlar oldu,sabrımın taştığı vakitler oldu ama kolay dğil çalışmak yeni bir yerlere alışmak ,o yüzden bu günlere kadar geldim.ilk zamnlardan beri bir takıntısı var bu adamın bana.işimi çok kısa bir zamnda öğrendim,herşeyi tam takır idare etmeye başladım.yani anlayacağınız bel kemiği oldum onun.
ama ben onun yaptıklarına eziyet diyorum kısacası.psikolojik olarak çok yoruyor beni.sinirli bir insanım ve malesef bu onun farkında ve oralardan vurmaya çaılışıyor beni.ben böle zamnlarda nun yüzünü bile görmek istemiyorum.sadece işimi yapayım tek kelime bile etmesin sitiyorum benimle.ama malesefki patronum ve ben ona daha muhtacım.bişiy sormak,bilgi vermek mecburiyetindeyim.bide aynı odadayız düşünsenize.ağlayacak olsam,sinirim bozulsa şöle azıcık çekilip yatışacağım bir yerim yok.şimdi anlatırken ne kadar basit olaylar gibi gözüküyor değil mi?
gerçekte çok iyi olan bir insan ve bazı zamnalrda neden bana bu kadar çirkefleşiyor.psikolojik baskılarından örnek vereyim size.üç beş kişi var mesela çay sölenecek,beni ayırıyor.normalde yemek yiyoruz beraber.anlamadığım şekilde bana sinirlendiği zamnlarda kendine yemek söleyip önümde yiyor.sabahları beraber kahvaltı ederiz,kendisine iki tane poğaça alıp geliyor.yani kendimi bir leş gibi hissetmemi sağlıyor anlayacağınız.şöle düşünüyorum.canım istemesede düşünsenize bişiy yerken en yabancı insanların yanında bile en azından bir kere sizde yermisiniz diye teklif ediyoruz değil mi?kaç defa müşteriler aaa kızımızıda sölesene dedi benm yanımda.ben utanıyorum onun yerine.
dört sene oldu ayda yılda bir izin alırım.ondada gelince dört gün çektirir.ailemin ve yaşantımı göz önüne alınca bazen para için düştüğümüz şu durumlardan nefret ediyorum.ama nasip işte.
çok uzattım farkındayım ama böle bişiyle karşılaşsanız işten ayrıl dışındaki önerilerinizi bekliyorum.siz olsanı znasıl davranırdınız?
