ÇALIŞMAK ISTİYORUM

Ben de iki senedir kpssye hazırlanıyorum. Özelde de çalışmak istemiyorum afedersiniz muamele çok kötü. Evde olmak da çok kötü insan bi ise yaramak istiyor eline para geçsin istiyor. Ama sizin bebeğiniz var ve daha çok küçük size ihtiyacı var. Bence de eşinizin dediği gibi biraz sabır edin ve bu sene kpssye çalışın.Bakın seçimler de var. Valla evli olsaydim ve eşim bebeğimize bak ben size bakarım deseydi helal olsun derdim. Çok istiyorsanız da ücretli öğretmenliğe başvurun derim ben

Çalışın derim ben de sadece para kazanmak için çalışılmaz. Çalışarak özgüveni artar, sosyal bir yapıda var olmaya başlar insan. geleceğin ne getireceği belli olmaz.

Benim arkadaşım çalışmıyordu esi de çalışmasını istemiyordu. Sonradan arkadaşım ısrar edince ise başladı ve 1 ay önce eşi kalp krizi geçirip vefat etti. Şimdi 2 yaşında bebeğinin geçimini kendisi çalışarak karşılıyor. Ölümü sevdiklerimize yakistiramiyoruz ama kime ne zaman geleceği belli olmaz. Bizim ayağımizın üzerinde sağlam durmamız gerekiyor.

Durumunuz kötü değilmiş.
Hiç tecrüben de yok.
Yani 6 aylık bebeği bırakıp çalışman için önemli iki sebebin de yok.

Eşine hak vermekten kendimi alamıyorum.
Ev de araba da elbet alınır.
Yaşın geçmiş değil.
Eşin de çalışan çabalayan insan demek ki.

Anladığım kadarıyla babanın lafı etkilemiş seni
Ama yerinde olsam bu kadar ısrarcı olmam.

Ben her zaman kadınların çalışmasından yanayım. Ama bebeğiniz çok küçük henüz. Maddi olarak sıkıntıda değilseniz en azından kreşe gidecek yaşı gelsin o zaman çalışın. Bir de bir yaşında bebeği olan komşuya bebek emanet edilmez. Biriyle bile ilgilenmek zorken iki çocuk bir arada olmaz.

10 senedir özel sektörde edebiyat öğretmeniyim,koşullar kötü bunca yıllık deneyimim var ancak yeni yeni istediğim koşullar oluştu. Öte yandan zaten şu an sözleşmeler yapıldı (hatta mayıs gibi yapıldı) çalışmak için kurum bulmanız çok zor,bulduğunuzda ilk yılınız olduğu için staj zımbırtısı çıkacak,çok çalışıp az kazanacaksınız ve evet evinizi ihmal edeceksiniz çünkü edebiyatçılar angaryacılardır aynı zamanda. Ya vekil öğretmenlik yapın ki sorumluluğunuz az olsun ya da 1 sene daha bekleyin bebeğiniz büyüsün

Evli değilim ama kalanında aynı durumdayız ben de iş arıyorum. Özel kurumlarda şartlar çok zor hatta bir konum var, mutlaka çalış sektör ayırt etme derim.

Ben kendimden örnek veriyim. Okulu bitirdim özelde çalıştım kısa bi süre ve çok yorucuydu ayrıca asgari ücretin biraz üzerinde alıyordum.. sonra evlendim hem özelde çalışıp hem eve yetişemeyeceğimi düşündüm ve 4 sene sınavlara hazırlandım. Bu sene çok şükür atamam gerçekleşti. Ayrıca bebeğimi dünyaya getirdim. Şuan öğlen 12.30 a kadar çalışıyorum süt izni kullanıyorum ve işim çok rahat, bebeğime de annem bakıyor sürekli yardımcım ancak buna rağmen çok yorgun hissediyorum ve çok yoruluyorum kendime ayıracak vakit bulamıyorum. Demem o ki atanmak için uğraş. geç olsun ama köklü bir işin olsun.

biyoist .!.:

Çalışın derim ben de sadece para kazanmak için çalışılmaz. Çalışarak özgüveni artar, sosyal bir yapıda var olmaya başlar insan. geleceğin ne getireceği belli olmaz.

Benim arkadaşım çalışmıyordu esi de çalışmasını istemiyordu. Sonradan arkadaşım ısrar edince ise başladı ve 1 ay önce eşi kalp krizi geçirip vefat etti. Şimdi 2 yaşında bebeğinin geçimini kendisi çalışarak karşılıyor. Ölümü sevdiklerimize yakistiramiyoruz ama kime ne zaman geleceği belli olmaz. Bizim ayağımizın üzerinde sağlam durmamız gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

Işte ben de bunu kastettim hayat bu kimsenin garantisi yok maalesef. Benim bir tanıdığın eşi de cezaevine girdi kadın çocuklarıyla tüm düzeni bozup ailesinin evine gitti eğer o kadının işi olsaydı düzen aynı kalacaktı.
Hayat pahali maaslar dusuk...
Bu devirde tek kişinin çalışması demek karın toklugu demek...

Çalış diyen de haklı , çalışma diyen de iyice kafam karıştı. Bebek için biraz daha beklememi söyleyenler çok haklı .

nisanyagmurumm .!.:

Işte ben de bunu kastettim hayat bu kimsenin garantisi yok maalesef. Benim bir tanıdığın eşi de cezaevine girdi kadın çocuklarıyla tüm düzeni bozup ailesinin evine gitti eğer o kadının işi olsaydı düzen aynı kalacaktı.
Hayat pahali maaslar dusuk...
Bu devirde tek kişinin çalışması demek karın toklugu demek...

Genişletmek için tıkla...

Bir de üniversite okumussunuz ki ailenize olan vefa borcunuzu yerine getirmeniz gerekiyor. Ben evlenirken henüz atanmamistim. Başta ailem olmak üzere evlenme kararımdan sonra herkes atanmadan evlenme ya seni calistirmazlarsa bu kadar emek boşa mı gidecek demişti. İki üniversite bir de yüksek lisans mezunuydum. Sağolsun eşim tam tersine çalışmamı çok destekledi. Evlendim iki ay sonra atamam oldu. 6 ay ayrı kaldık eşim düzenini bozdu benim için daha zor bir hastanede göreve başladı ama hiç şikayet etmedi. Hala daha istersen devam et akademik kariyerine o kadar emek verdin ben engel olmak istemem der. Tabi evdeki sorumluluklarını aksatmamak şartıyla diye de ekler :)

Siz araştırın özelden belki çalışacağız kurum da kreş de vardır. Çevreye haber verin belki iyi bir bakıcı çıkar. Ben kızımı 8 aylık bıraktım bakiciya. Önce çok küçük diye düşündüm ama sonra biraz daha büyürse bu sefer bakıcıya alışması daha zor olacaktı. Allah iyi insanlarla karşılaştırsin. Siz içinizi ferah tutun ve bir adım atın zaten hayırlı değilse aklınıza yapmazsa çalışma hayatını biraz daha ertelersiniz.