• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Calismak mi calismamak mi?

Kendimi bildim bileli çalışan bir kadınım. İki çocuğum var özel sektörde çalışıyorum İstanbulda yaşıyorum. İki bebeğimde de yasal iznim biter bitmez çalışma hayatına geri döndüm. Aksini hiç düşünmedim bile çünkü çalıştığım sektörde bir seneden fazla ara verirsen iş bulma imkanın yok gibi birşey. İşimide çok severek yapıyorum ve şartlarım iyi o nedenle aksini düşünmedim. Ama aldığım para sadece çocuğumun bakıcı vs masrafınada gidecek olsaydı çalışmayı tercih ederdim.Sadece farkı işe 2 yaşına getirdikten sonra dönerdim.

Çalışan annelerin hayatı nasıl oluyor dersen çok programlı olmak zorunda ilk cevabım olurdu. Düzen en önemli unsur. Her zaman bir yedek planın olmalı mesela. Çocuk kreşe bile gidiyor olsa acil durumlarda emanet edebileceğin bir aile yakını şart olmayan annelerin çok zorlandığını biliyorum. Aile yakını yoksa çocuk okul çocuğu bile olsa evde bakıcı bullundurman gerekiyor. Çünkü hastalığı var sağlığı var tatili var okuldan karşılaması var dolayısıyla okula başlaması bakıcıdan vazgeçilmesi anlamına gelmiyor. Yani ya aile büyüğü ya bakıcı olmak zorunda. Pratik ve eli çabuk biri olmak zorunda organizasyon yeteneğin çok gelişmiş olmalı. Rahat bir iş ortamın olmalı hafta sonu çalışmıyor olmalısın. Bunlar mevcutsa çalışan anne olmak gayet keyifli.
 
Ben de ayni soru isaretleriyle ise donmedim. Kızım simdi 3.5 yasinda ben hala çalışmıyorum, bakacak yakinim olsa bu kadar ara vermezdim ama bakiciya guvenemedim, kres de uymadi, cunku bir gun gidemese emanet edebilecegim kimse yoktu. Bu yil kpss ye hazirlanacagim, ozel sektorde 4 yil aradan sonra is bulmam zor cunku.
Bir yandan iyi ki kizima kendim baktim buyuttum gozum arkada kalmadi, sevgimizi doya doya paylastik diyorum, bir yandan ya calisip birikim yapsam ona daha iyi bir gelecek sunabilirdim diyorum. Bunun mutlak bir dogrusu yok, kalbinizden geceni yapin o yuzden.
 
İhtiyaç yoksa çalışmayın derim. Ben sirf para uğruna çocuğun hem anne hem babadan uzak buyumesine karsiyim. Ben annemle büyüdüm çok şükür. Bakiciyla kresde buyuyen arkadaşlarım hep imrenirdi. Çocuğun anneye ihtiyaci var. O sevgiyi kim verebilir ki ona. Bende ozel sektorde calisiyordum. Hamile kalinca zorlanip ciktim. Calismayida dusunmuyorum
 
Maddi durumunuz el veriyorsa 4 yasina kadar kendiniz bakin bebeginize.. Daha cok kucuk o.. Ana kuzusu.. İhtiyaci olana hic bisey diyemem ama maddi olarak bi sıkıntı yoksa, bi anne bebegini kendisi buyutmeli.. O cocugun gozu camda kapida olacak sizi beklerken.., en guzel zamanlarini sizinle dolu dolu gecirmek varken, surekli yolunuzu gozlemesi cocuga haksizlik
 
Maddi durumunuz da müsaitmiş. .
Kreş yaşına kadar siz büyütün. .
Sonra hazır olduğunuzda tekrar çalışın. .
Anne&çocuk ilişkisi önemli. .
Nasıl istiyorsanız öyle yaşayın. .
Güle güle büyütün bebeğinizi. .
 
Çocuğunuz 5 yaşına gelince ikinci çocuğunuz doğar belki de. Bu sefer hiç iş hayatına dönemezsiniz .
Çocuklar hep bebek kalmayacak o yuzden bir şeylere karar verirken kendi hayatınızı da göze alarak karar verin.
Benim annem babam da çok fedakar ve bazen o fedakarlık , onların hep bize göre hayatlarını şekillendirmeli bazen omuzuma yük olarak biniyor . Ki onların en ufak imaları yok. Anne baba yaşlandıkça evlatlar bunu düşünüyor , keşke bana şunu yapacaklarına kendilerine şunu yapsalardı falan diye .
 
Ben üniversitedeyim ve annesi doğumdan sonra hemen çalışan da var annesi ev hanımı olan da . Çocukluk ile ilgili konuşunca hiç de böyle ay benim annem çalıştı keşke çalışmasaydı beraber vakit gecirseydik diyen olmadı .Hepimizim annesi ile iletişimi benzer . Herkes çok seviyor . Yani bu kadar dramatize etmeye gerek yok çocuğunu yalnız bırakma falan diye. Ben olayı anne değil evlat gözü ile anlattım bir de bu şekilde bakın .
 
Elmalokumu .!.:
Ben üniversitedeyim ve annesi doğumdan sonra hemen çalışan da var annesi ev hanımı olan da . Çocukluk ile ilgili konuşunca hiç de böyle ay benim annem çalıştı keşke çalışmasaydı beraber vakit gecirseydik diyen olmadı .Hepimizim annesi ile iletişimi benzer . Herkes çok seviyor . Yani bu kadar dramatize etmeye gerek yok çocuğunu yalnız bırakma falan diye. Ben olayı anne değil evlat gözü ile anlattım bir de bu şekilde bakın .
Genişletmek için tıkla...
Beraber vakit gecirseydik keske calismasaydi diyen olmaz tabiki.. Cunku o donemleri hatirlamiyorlar :) 4 yas oncesinden bahsediyorum... cocuk icin o an onemlidir sadece... buyuyunce hatirlamaz, annesi ile iliskisi gayet iyi olabilir ki bu cok normal... Bir evlat gozu anlatmaya kalkarsak, cocuk o yaslarda ona buna suna degil anneye ihtiyac duyar... Gelecekte sıkıntı teskil etmez nasilsa diyerek minicik cocugun istegini gormezden gelmek bana gore vicdansizliktir
 
pamukannesi .!.:
Beraber vakit gecirseydik keske calismasaydi diyen olmaz tabiki.. Cunku o donemleri hatirlamiyorlar :) 4 yas oncesinden bahsediyorum... cocuk icin o an onemlidir sadece... buyuyunce hatirlamaz, annesi ile iliskisi gayet iyi olabilir ki bu cok normal... Bir evlat gozu anlatmaya kalkarsak, cocuk o yaslarda ona buna suna degil anneye ihtiyac duyar... Gelecekte sıkıntı teskil etmez nasilsa diyerek minicik cocugun istegini gormezden gelmek bana gore vicdansizliktir
Genişletmek için tıkla...

Anne zaten terk etmiyor sadece günün bir kısmı çalışıyor .
Siz anneleri çalışan çocukları böyle acı içinde falan yaşıyor mu sanıyorsunuz . Vicdansızlık falan filan.
Evde oturan kadının dünyaya katkısı ne . Bilinçli çocuk zaten annesini çalışan üreten güçlü biri ister .
Güzel bir mesleği olmayan ev hanımlarını ayrı tutuyorum , mecburiyet farkli .
 
pamukannesi .!.:
Beraber vakit gecirseydik keske calismasaydi diyen olmaz tabiki.. Cunku o donemleri hatirlamiyorlar :) 4 yas oncesinden bahsediyorum... cocuk icin o an onemlidir sadece... buyuyunce hatirlamaz, annesi ile iliskisi gayet iyi olabilir ki bu cok normal... Bir evlat gozu anlatmaya kalkarsak, cocuk o yaslarda ona buna suna degil anneye ihtiyac duyar... Gelecekte sıkıntı teskil etmez nasilsa diyerek minicik cocugun istegini gormezden gelmek bana gore vicdansizliktir
Genişletmek için tıkla...

Bi de annesine bağımlı değil bağlı olan çocuk annesinin işe gittiğini , akşam gene ona döneceğini bilir.
Ev hanımlarının bir kısmı da bağımlı çocuk yetistiriyor bana göre de bu vicdansizlik .
 
Bence çocuk açısından bakarsak en iyi anne huzurlu annedir.Eğer çalışırsam daha huzurlu olurum diyorsanız çalışın yok ben işe gidersem aklım çocuğumda kalır mutsuz olurum diyorsanız çalışmayın.Ama genel kanı çocuğun 3 yaşına kadar anneyle olmasından yana.
 
3.5 yaşında kızım var başkasının bakmasını tercih etmedim çalışmiyorum.. hiç pişman değilim. İlk Yıllar ay o kadar okudun larla geçti şimdi aynı kişiler pek iyi yaptın annenin büyutmesi bi başka oluyor a gectiler.. herkes konuşur takılmayın. Maddi manevi nasıl daha iyi hissedecekseniz öyle hareket edin. Pişman olmayacağıniza inandiginiz şeyi yapın. Hayatımın en güzel 3.5 yılını geçirdim gecirmeye devam ediyorum asla pişman olmayacağım. İyi düşünün.

Herşey planlandığı gibi gitmiyor. Arkadaşım 2 yaşında krese veririm diyip izne ayrıldı 2 kez. Aylarca ağladı kızı. Asla kabullenmedi sevmedi kreş ortamını. Tekrar bıraktı işi. Ama çalışan ve çocuğu ile şahane ilişkisi olan anneler de tanıyorum. Tek doğru yok sizin dogrunuz önemli. .
 
pamukannesi .!.:
Beraber vakit gecirseydik keske calismasaydi diyen olmaz tabiki.. Cunku o donemleri hatirlamiyorlar :) 4 yas oncesinden bahsediyorum... cocuk icin o an onemlidir sadece... buyuyunce hatirlamaz, annesi ile iliskisi gayet iyi olabilir ki bu cok normal... Bir evlat gozu anlatmaya kalkarsak, cocuk o yaslarda ona buna suna degil anneye ihtiyac duyar... Gelecekte sıkıntı teskil etmez nasilsa diyerek minicik cocugun istegini gormezden gelmek bana gore vicdansizliktir
Genişletmek için tıkla...

Bir kadının genelde 2 çocuğu olursa sizin mantiginiza göre 4 sene bakacak , 1 sene hamilelik falan toplamda 10 yıl evde durması lazım . O zaman biz çekilelim sadece erkekler çalışsın.
 
Siz baskalarinin ne soyledigine bakmayin.
Suan cocugunuzun sizden ayri kalabilecegine, sizinde calismayi gercekten istediginize eminseniz geri donun is hayatina.
Emin degilseniz acele etmeyin.
 
Sanirim sen denogretmensin. Ben 3 aylikken basladim. Sadece haftanin 1 gunu ile basladim. En fazla 3 gun. Aradan 1 yil gecince bile zor
 
Merhaba,benim 2.5 yasinda dunya tatlisi bir oglum var.6 sene çalıştığım ve dunya emek verdigim isimi biraktim ayni düşüncelerle.dogum iznimi kullanip 8 aylikken babannesine birakarak ise gittim.ama her gun aglayarak gittim ,hele sabahlari uyanmasin diye sessizce gotururken uyanip agladiysa butun gun helak oluyordum.bi sure sonra babannesine oyle fazla alisti ki haliyle beni gorunce eve gelmemek icin deli gibi aglar oldu.beni istemez oldu.bu beni daha da uzdu.her gun geldigimde sunu yapti bunu yapti dediklerinde ben goremiyorum hic bi anini diye de cok uzuldum.oglumu babannesinden deli gibi ki kiskaniyordun evet.piskiyatra gitmeye karar verdim her seyi anlattim .normal olmadığımı dusunuyordum .dr bana seninki normal bir anne düşüncesi.bakicilarina anne diyor dkye sevinen annelerden bahsetti bana.ve bana maddi durumumelveriyorsa istem ayrilmami tavsiye etti.cocuklarin karakter gelişimi 4 -5 yasina kadar tamamlanirmis.ondan sonra yaptiklarimiz ustune koymakmis.yani temel oluyormus.ve ben 4 ay calistiktan sonra artiyi eksiyi dusunup isten ayrilmayi sectim.esim de cok tataftar degildi isten ayrilmama isim de gayet iyi ve rahatti ve ben de onlisans mezunuyum.ama 1 gun pisman olmadim isten ayrildigima.oglumla iletisimimiz 1 ay sonra rayina oturdu.ve oglumu istedigim gibi yetistirmeenin verdigi hazzi bana hic bir is yeri veremezdi.onunla oyle guzel vakit geciriyoruz ki.dolu dolu...ben ise giderken sadece babanne merkezliydi ben ayrildiktan kisa bi sure sonra gayet ozguvenli sosyal ve disadonuk bir cocuk haline geldi.ve son olarak para her yasta kazanilir ama cocuklarimizin bu gunleri geri gelmez diyorum...en dogru karari verebilirsiniz insallah kendi hayatiniza bakarak
 
ates_su .!.:
Merhaba,benim 2.5 yasinda dunya tatlisi bir oglum var.6 sene çalıştığım ve dunya emek verdigim isimi biraktim ayni düşüncelerle.dogum iznimi kullanip 8 aylikken babannesine birakarak ise gittim.ama her gun aglayarak gittim ,hele sabahlari uyanmasin diye sessizce gotururken uyanip agladiysa butun gun helak oluyordum.bi sure sonra babannesine oyle fazla alisti ki haliyle beni gorunce eve gelmemek icin deli gibi aglar oldu.beni istemez oldu.bu beni daha da uzdu.her gun geldigimde sunu yapti bunu yapti dediklerinde ben goremiyorum hic bi anini diye de cok uzuldum.oglumu babannesinden deli gibi ki kiskaniyordun evet.piskiyatra gitmeye karar verdim her seyi anlattim .normal olmadığımı dusunuyordum .dr bana seninki normal bir anne düşüncesi.bakicilarina anne diyor dkye sevinen annelerden bahsetti bana.ve bana maddi durumumelveriyorsa istem ayrilmami tavsiye etti.cocuklarin karakter gelişimi 4 -5 yasina kadar tamamlanirmis.ondan sonra yaptiklarimiz ustune koymakmis.yani temel oluyormus.ve ben 4 ay calistiktan sonra artiyi eksiyi dusunup isten ayrilmayi sectim.esim de cok tataftar degildi isten ayrilmama isim de gayet iyi ve rahatti ve ben de onlisans mezunuyum.ama 1 gun pisman olmadim isten ayrildigima.oglumla iletisimimiz 1 ay sonra rayina oturdu.ve oglumu istedigim gibi yetistirmeenin verdigi hazzi bana hic bir is yeri veremezdi.onunla oyle guzel vakit geciriyoruz ki.dolu dolu...ben ise giderken sadece babanne merkezliydi ben ayrildiktan kisa bi sure sonra gayet ozguvenli sosyal ve disadonuk bir cocuk haline geldi.ve son olarak para her yasta kazanilir ama cocuklarimizin bu gunleri geri gelmez diyorum...en dogru karari verebilirsiniz insallah kendi hayatiniza bakarak
Genişletmek için tıkla...

Sizinki babaanne bakması ile alakalı bir durum ama . Babaanne anneliğe soyunuyor çünkü.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X