Çalışmanın ödülü daha çok çalışmak

cokmuzor

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Temmuz 2020
1.202
2.527
83
Merhabalar ben aslında memurum , beş yaşında çocuğum var , ama bir delilik edip hukuk için uğraştım her neyse oldu , ama bu defa daha çok çalışmam gerekiyor bitirebilmek için, yani anlayacağınız üzere çalıştım ama ödülüm daha çok çalışmak oldu. Bir yakın arkadaşım senin hiç canın yok mu bu ne hayatın ders çalışmak gecıyor çocuğuna dil öğret onun yerine başka biley bul tarzında konuştu ve etkilendim , çocuğuma karşı ilgiliyim , ama yine de vicdanıma oynadı durum . Sizce bırakmalı mı herseyi ? Hukuk için tek amacım ilerde daha iyi bir kültür algı sahibi olmuş olmak , maddi olarak gelecek kaygım yok diyebilirim . Yani avukatlık lisansı için istersem istifa edebilirim , zaten tek çocuğum var , başka da düşünmüyorum. Ders çalışırken çocuğu asla ihmal etmiyorum uykudan çalıyorum ondan iki saat önce uyanıp ders çalışıyorum, ama asıl sorun ben kendi Hayatıma yön veremiyorum kısaca
 
Son düzenleme:
Çocuk büyük ihtimalle okula gidiyordur .Maddi kaygım yok diyorsunuz o zaman iyi bir eğitim aldirirsiniz.Bu yine size engel olmaz.Siz sanki çalışmaktan sıkıldınız hayat kaçıyor mu diye endiseleniyorsunuz
 
Bence birakmamalisin,genel olarak bu sekilde yorum yapanlar,senin basarimlarini kiskananlar oluyor.
En azindan ben bu sekilde dusunuyorum.
Bir kisinin demesiyle annelik sorgulaniyorsa,Hukuk nasil vuku bulacak :)
 
Çocuk büyük ihtimalle okula gidiyordur .Maddi kaygım yok diyorsunuz o zaman iyi bir eğitim aldirirsiniz.Bu yine size engel olmaz.Siz sanki çalışmaktan sıkıldınız hayat kaçıyor mu diye endiseleniyorsunuz
Ne kadar güzel ifade ettiniz , aynen yoruldum sanki ama çok isteyerek çıkmıştım bu yola.
 
Kendinizi de düşünün sizi çok etkiliyorsa ihmal etmeyin kendinizi de çocuğunuzuda ihmal etmediğinizide aöylemişsiniz zaten ama kendinizi de düşünün
 
Kendinizi de düşünün sizi çok etkiliyorsa ihmal etmeyin kendinizi de çocuğunuzuda ihmal etmediğinizide aöylemişsiniz zaten ama kendinizi de düşünün
Yani sınav dönemleri son bir ay falan uykusuz yaşıyorum , biraz stres oluyor haliyle götürüyor benden , ama mutlu da ediyor , öğrendikçe himbirşsey bilmiyormuşum duygusu oluyor hak anlamında
 
40 yaşına merdiven dayadım.
32 33 yaşında fena sayılmayan bir iş yeri sahibiydim. İsim oturmuştu. Sonra bir delilikle kapadım ve bambaşka bir yola çıktım. Akademisyen olmaya karar verdim. Hemen ales çalıştim. Ortalamam çok iyi. Sanırım 12. 13. basvurumda kabul aldım .

Dün bir konuya da daha yazdım burada kızlarımın ikisi de masaallah çok iyi. Fakat küçüğü henüz küçük. Şöyle 6. 7. Sınıftan sonra biraz daha ne oldukları ortaya çıkıyor çocukların.
Büyük kızım şimdi kendine bir çizgi çizmiş. (Yazar olmayı planliyor. Metinler yaziyor. Yarışmalara katılıyor. Çok şükür iyide sonuçlar alıyor. Tabi ki ben her zaman yanındayım.)

Geçen gün yorulmuyor musun? Dedim. Çünkü dersleri de var. "Ben farklı nasıl olunur bilmiyorum. Fakat Kendimi bu şekilde çok mutlu hissediyorum" dedi.

Yani bizim hayatta ki enerjimiz yaptıklarımız çocuklarımızı da etkiliyor.

Sanırım sizin yerinizde olsam bırakmazdım. Ama hızımı düşürdüm.
 
Hukuğu bıraksanızbaşka bile başka birşeye saracaksınız çalışmayı seven insan davranışı o yüzden devam diyorum
 
Çocugunuza vicdan yapmaniza gerek yok zaten okul yaşına gelmiş. Ama siz hayatinizdan odun cerip derslerle boguşacaksiniz. Bu sizin icin sorun degilse vicdan yapmayın. Mesela ben ilgi duydugum için ek olarak psikoloji okumak isterim , bilgi sahibi olmak adına. Psikologluk icin degil de. İstiyorsaniz yapın yani
 

Hukuk okumayı isterken ne düşünüyordunuz ki? Dünyanın en zor bölümlerinden biri, sırf hukuk okudum demek icin saçma bi üniye gidip diploma almak mı istiyordunuz. Hukuk istedim kazandım ama zor çıktı ühühü demek biraz komik geldi bana, yani ne bekliyodunuz anlayamadım
 
Hayır zor olduğunu tabi ki biliyordum yüzlerce sayfa okuyup tek kanuna hakim olabisliyotsun neticede ama hayatı da kaçırıyor muyum gibi bir duygum oluştu bilmiyorum belki de saçma , hani bu saatten sonra 34 ten sonra artık belki farklı sekılde yön vermeliyim bilmiyorum kafam karışık olmasa sizlerden fikir istemezdim zaten
 
O zaman ben kendi fikrimi söyleyeyim, avukatlık yapmayacaksanız öyle bir tutkunuz yoksa bence bırakabilirsiniz. Sırf diplomam var demek ego tatmini için değmez. Kendini geliştirmekse zaten geliştirirsiniz başka yolları da var. 40 yaşında daha yeni mezun avukat olacaksınız, meslektaşlarınızın 15. Senesi olacak. Kariyer hedefiniz olsa desem… Hayatı kaçırmaya ve çocugunuza verdiğiniz ilgiyi kısmaya değmeyebilir almayı beklediginiz şey.
 
Bu ülkede bu kadar çalışmaya değer mi bilemiyorum, insanın kendini bu kadar zorlaması doğru değil bence de. Benim bebeğim 2 yaşındayken akşam çıkıp yüksek lisansa gidiyordum ve sonunda anksiyete sahibi oldum çok kötü bir dönemdi. Ben de kendimden emindim ve bu yola baş koymuştum ama hastalık başıma gelince kendime bunu yaptığım için çok kızmıştım. Siz idare ettiğinizi sanıyorsunuz ama vücut gün gelip öyle demiyor. Her şeyle boğuşmak ne uğruna olursa olsun marifet değil, bu kadar yıpranmak iyi bişey değil maalesef dönüşü oluyor ve sağlıktaki kaybın maddi manevi hiçbir şeyle telafisi yok. İlla okumak istiyorsanız da bence istifa edin bu kadar zorlamayın.
 
İnsanoğlunun hiç bitmek bilmeyen mutsuzluğu var özel sektördekiler devlet istiyor, devlettekiler başka şey istiyor. Yani ne bileyim yıllarca özel sektörde yıpratılmış birinden bunu duysam git çabala derim ama hukuk sürekli güncellenen bir meslek dalı buna dayanabilecek misiniz?
 
Bunca zaman emek vermişsiniz. Bırakmayın tabiki. Herkes kendi hayatına baksın. Bitirinceye kadar devam.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…