Söyleyecek hiçbir şeyim yok ama söylemek bağırmak çağırmak istiyorum!
Kızlar 3 aylık bir ilişkim vardı. 3 aylık bir ilişkinin ardından bu kadar yıkılmak belki size komik gelebilir ama hikayemiz farklıydı bizim..
Aylarca peşimden koştu en sonunda kandırdı ve ilişkimiz başladı. Her şey çok güzel gidiyordu ben bile kendime şaşırıyordum nasıl bu kadar aşık oldum bu adama diye..
Taa kii babası beyin kanaması geçirene kadar..
Ayrıntılara girmek istemiyorum ama hastalık süresince ilişkimize hiçbir şey olmadı hatta daha çok kenetlendik birbirimize..
Onun acısı benim acımdı ve hayat devam ediyordu beraber devam ediyorduk..
21 gün süren bir yoğun bakım süreci ve ardından kötü haberi aldık..
Bir anda tüm dünyamız değişti..
Babası vefat ettiği gün her şey normaldi,güçlüydü sevgilim..
Sonra onu toprağa verdi.. Kendini de oraya bıraktı geldi..
Günlerce telefonu kapandı, akrabalarına ulaşmaya çalışıtım günler sonra telefonunu açtı ve kaybolmuştu.
Telefondaki adam o değildi, beni sevmediğini söylüyordu, hiç kimseyi sevmediğini söylüyordu,yaşamak bile istemediğini..
Biliyorum yaşadığı şey hiç kolay değil, hemen atlatmasını da beklemiyorum ama yanında olmamı bile istemedi ve beni hayatından çıkardı..
Ayrıntılar var tabi ama konu genel hatlarıyla böyle..
Bugün 10.gün babasını kaybedeli bir ara düzelir gibi oldu kesin kararını vermiş.
Bitti dedi.
Ağlamaktn başka elimden bir şey gelmiyor. Çok mücadele verdim onu götüremediğim için ben psikologlarla görüştüm..
Yasını yaşamasına saygım var beni düşürdüğü durumu aklım almıyor kalbim acıyor.
Ne yapacağımı hiç bilmiyorum..
Kızlar 3 aylık bir ilişkim vardı. 3 aylık bir ilişkinin ardından bu kadar yıkılmak belki size komik gelebilir ama hikayemiz farklıydı bizim..
Aylarca peşimden koştu en sonunda kandırdı ve ilişkimiz başladı. Her şey çok güzel gidiyordu ben bile kendime şaşırıyordum nasıl bu kadar aşık oldum bu adama diye..
Taa kii babası beyin kanaması geçirene kadar..
Ayrıntılara girmek istemiyorum ama hastalık süresince ilişkimize hiçbir şey olmadı hatta daha çok kenetlendik birbirimize..
Onun acısı benim acımdı ve hayat devam ediyordu beraber devam ediyorduk..
21 gün süren bir yoğun bakım süreci ve ardından kötü haberi aldık..
Bir anda tüm dünyamız değişti..
Babası vefat ettiği gün her şey normaldi,güçlüydü sevgilim..
Sonra onu toprağa verdi.. Kendini de oraya bıraktı geldi..
Günlerce telefonu kapandı, akrabalarına ulaşmaya çalışıtım günler sonra telefonunu açtı ve kaybolmuştu.
Telefondaki adam o değildi, beni sevmediğini söylüyordu, hiç kimseyi sevmediğini söylüyordu,yaşamak bile istemediğini..
Biliyorum yaşadığı şey hiç kolay değil, hemen atlatmasını da beklemiyorum ama yanında olmamı bile istemedi ve beni hayatından çıkardı..
Ayrıntılar var tabi ama konu genel hatlarıyla böyle..
Bugün 10.gün babasını kaybedeli bir ara düzelir gibi oldu kesin kararını vermiş.
Bitti dedi.
Ağlamaktn başka elimden bir şey gelmiyor. Çok mücadele verdim onu götüremediğim için ben psikologlarla görüştüm..
Yasını yaşamasına saygım var beni düşürdüğü durumu aklım almıyor kalbim acıyor.
Ne yapacağımı hiç bilmiyorum..