Bir yılı geçkin süredir evliyim. Öncesinde kısa bir tanışma süresi oldu. Beş ayda evlendik.
Evliliğin ilk altı ayı vajinismus sebebiyle cehenmeme döndü zaten. Atlattık ama uzun sürdü alışmamız. Ben hep suçu kendimde aradım, eşim de ben de aradı...
Sonra sonra farkettim ki aslında eşim beni iliskiye hazırlama konusunda oldukça yetersiz. Bir kac kez konuştum ancak çok fayda etmedi. Daha ben ne olduğunu anlayamadan kendimi biseylerin ortasında buluyorum çoğu zaman. Haliyle bu kez ben uzak durmaya başladım.
Yine de bunun böyle olmayacağına kanaat getirip kendimce bir cok cabam oldu. ugrastim, hic yapmadigim seyler denedim, anlattim... Pek faydasi olmadi. Ben alıştım derken bu kez esim uzak durmaya basladi. Ben 1 ay yaklasmasam umrunda olmuyor. Artik iyiden iyiye canim sıkılmaya başladı.
Dün akşam eve erken geldim. Hazırlandım, sofra vb hersey hazırdı. Geldi, yemek yedi, muhabbet edelim özledim senle konusmayi dedi. Uc saate yakın oturduk muhabbet ettik. Saat gec oldu haliyle. Biraz ugrastim belki anlar diye, pek tepki vermedi. Bozuldum haliyle anlamamazliktan gelmesine ama ses cikarmadim. Sonra kalkti ben duşa gireceğim dedi artık suratım düştü. Birlikte girerdik filan dedim tepki vermeyince ben odaya geçip yattim.
Sonra geldi, sanki birsey bahşeder gibi, tamam tamam kusme hadi soyun dedi gulerek. İyice sinirlerim bozuldu yok filan dedim. Eşimin de enteresan bir huyu vardir, umursamaz ama kustuysen de adeta yapışır baristigini duyana kadar.
Velhasil geldi yanima yatti vesaire ama benim gercekten sinirlerim bozuldu. Yine de sabirli davran dedim kendime dondum bu kez de ben konuşmak istiyorum dedim. Acik acik anlattim sıkıntımı, onun tavirlariyla ilgili rahatsizligimi, ben neyi yanlis yapıyorum neden boyle oluyor dedim. Demez olaydım.
Defalarca konusulan vajinismus olayi acildi yine, defalarca konusulan ve kapatilan... Yine beni sucladi, heveslerim kirildi dedi, ilk gece olsun diye hevesi varmis da bilmem neymis de.... yasamayan bilmez sanki o günler benim icin cok kolay gecmis gibi konustu. Sonra bir ara telefonu acip gozumun icine baka baka internette nasil sevisilir bilmem ne diye sacma sacma şeyler aradi.
Tamam, cok enerjik, kipir kipir bir kadin degilim, ama ne yapacağımı bilmediğim cok sey var. Bana nasil birsey istedigini ogret oyle olayim diyorum ona da ya iste sen soguksun bilmem ne deyip gecistiriyor. Yarim saat içerisinde ne sacmalik yasanabilirse her turlusunu yasadik kisacasi...
En sonunda ben sevismek istemedigimi soyleyince bir anda delirdi kalkti dolap kapaklarini filan vurdu birseyler yapti... Neden boyle yapiyorsun diye sordum sakince bagirmaya başladı. Sustum sustum, cok fazla ustume geldi. Benim de sinirlerim gevsedi haliyle. Kendimi kontrol edemedim. "Sen olur dediğinde bacaklarımı açıp bekleseydim yapmazdin bunu. Benim ne hissettiğimin hic bir onemi yok senin.gozunde yazık.." dedim. İgrencsin dedi döndü gitti. Gece yatakta yatmadi, sabah 6'da cikti gitti.
Ne yapacağımı niye anlattigimi da tam bilmiyorum. Sadece canım sıkılıyor, bu kadar zor olmamali anlayışlı olmak...
Evliliğin ilk altı ayı vajinismus sebebiyle cehenmeme döndü zaten. Atlattık ama uzun sürdü alışmamız. Ben hep suçu kendimde aradım, eşim de ben de aradı...
Sonra sonra farkettim ki aslında eşim beni iliskiye hazırlama konusunda oldukça yetersiz. Bir kac kez konuştum ancak çok fayda etmedi. Daha ben ne olduğunu anlayamadan kendimi biseylerin ortasında buluyorum çoğu zaman. Haliyle bu kez ben uzak durmaya başladım.
Yine de bunun böyle olmayacağına kanaat getirip kendimce bir cok cabam oldu. ugrastim, hic yapmadigim seyler denedim, anlattim... Pek faydasi olmadi. Ben alıştım derken bu kez esim uzak durmaya basladi. Ben 1 ay yaklasmasam umrunda olmuyor. Artik iyiden iyiye canim sıkılmaya başladı.
Dün akşam eve erken geldim. Hazırlandım, sofra vb hersey hazırdı. Geldi, yemek yedi, muhabbet edelim özledim senle konusmayi dedi. Uc saate yakın oturduk muhabbet ettik. Saat gec oldu haliyle. Biraz ugrastim belki anlar diye, pek tepki vermedi. Bozuldum haliyle anlamamazliktan gelmesine ama ses cikarmadim. Sonra kalkti ben duşa gireceğim dedi artık suratım düştü. Birlikte girerdik filan dedim tepki vermeyince ben odaya geçip yattim.
Sonra geldi, sanki birsey bahşeder gibi, tamam tamam kusme hadi soyun dedi gulerek. İyice sinirlerim bozuldu yok filan dedim. Eşimin de enteresan bir huyu vardir, umursamaz ama kustuysen de adeta yapışır baristigini duyana kadar.
Velhasil geldi yanima yatti vesaire ama benim gercekten sinirlerim bozuldu. Yine de sabirli davran dedim kendime dondum bu kez de ben konuşmak istiyorum dedim. Acik acik anlattim sıkıntımı, onun tavirlariyla ilgili rahatsizligimi, ben neyi yanlis yapıyorum neden boyle oluyor dedim. Demez olaydım.
Defalarca konusulan vajinismus olayi acildi yine, defalarca konusulan ve kapatilan... Yine beni sucladi, heveslerim kirildi dedi, ilk gece olsun diye hevesi varmis da bilmem neymis de.... yasamayan bilmez sanki o günler benim icin cok kolay gecmis gibi konustu. Sonra bir ara telefonu acip gozumun icine baka baka internette nasil sevisilir bilmem ne diye sacma sacma şeyler aradi.
Tamam, cok enerjik, kipir kipir bir kadin degilim, ama ne yapacağımı bilmediğim cok sey var. Bana nasil birsey istedigini ogret oyle olayim diyorum ona da ya iste sen soguksun bilmem ne deyip gecistiriyor. Yarim saat içerisinde ne sacmalik yasanabilirse her turlusunu yasadik kisacasi...
En sonunda ben sevismek istemedigimi soyleyince bir anda delirdi kalkti dolap kapaklarini filan vurdu birseyler yapti... Neden boyle yapiyorsun diye sordum sakince bagirmaya başladı. Sustum sustum, cok fazla ustume geldi. Benim de sinirlerim gevsedi haliyle. Kendimi kontrol edemedim. "Sen olur dediğinde bacaklarımı açıp bekleseydim yapmazdin bunu. Benim ne hissettiğimin hic bir onemi yok senin.gozunde yazık.." dedim. İgrencsin dedi döndü gitti. Gece yatakta yatmadi, sabah 6'da cikti gitti.
Ne yapacağımı niye anlattigimi da tam bilmiyorum. Sadece canım sıkılıyor, bu kadar zor olmamali anlayışlı olmak...