`maalesef bebegimi kaybettim` hamileligim suresince bu basligi gorunce gozlerimi kapatip sayfayi hizla gecmistim hep.Benimde basima gelebilecegini nereden bilebilirdim ki.Ilk denememdi ve ilk bebegimdi.8,5 haftalikken ultrasonda kalbi pir pir atan ve cok saglikli denen bebegimi 12,2 haftalik ultrason muayenesinde ogrendim ki yavrumun 10 haftalik minik kalbi durmus.Oysa ne umutlarla gitmistik..3 ay oldu diye derin bir ohh cekmis,artik tehlikeyi atlattim demistim.melegim hareketsizdi hemen anlamistim esime bakip aglamaya basladim..annem yanimizdaydi sok gecirdi.hepimiz aglamaya basladik.hastanede kurtaj olmayi beklerken dogum sancilari cektim..icimden ciger gibi parcalar cikti..dayanamamaya basladigim an acil olarak kurtaj yaptilar.Herkez hamileligimi biliyordu ve herkeze ayri ayri anlatmak,anlatirken yasamak kadar aci ne olabilir ki!Ama rabbiminde bir bildigi olmaliydi..sabrini verdi ve bugun 3 gun oncesine gore daha sakinim.patolojik incelemeye gonderdiler bebegimi ve bir kac hafta sonra kalbinin neden durdugunu ogrenecegim.Bu arada,5,5 haftalikken hafif kanamalarim baslamisti.son 2 haftadir acik kahverengi akintilarim vardi.ben basindan beri hic bulanti hissetmedim goguslerimde son gune kadar cok hassasti.ve basindan beri kasik agrilarim oldu.8 haftalikken kasik agrilarim durdu ve 9,5 10 haftalikken tekrar baslamisti.bebegimin kalbinin durdugunu hic anlayamadim..Rabbim,benim gibi bebegini kaybeden butun kadinlara sabir versin!Bizler ne kadar kutsal varliklariz,daha iyi anladim..