Canim cok yaniyor..bebegimi kaybettim

RABBİM yardımcın olsun inşallah bundan sonra hamiş kaldığında RABBİM meleğini kucağına sağ salim almayı nasip etsin.Tüm isteyenlerin kucağına boş bırakmasın.
 
`maalesef bebegimi kaybettim` hamileligim suresince bu basligi gorunce gozlerimi kapatip sayfayi hizla gecmistim hep.Benimde basima gelebilecegini nereden bilebilirdim ki.Ilk denememdi ve ilk bebegimdi.8,5 haftalikken ultrasonda kalbi pir pir atan ve cok saglikli denen bebegimi 12,2 haftalik ultrason muayenesinde ogrendim ki yavrumun 10 haftalik minik kalbi durmus.Oysa ne umutlarla gitmistik..3 ay oldu diye derin bir ohh cekmis,artik tehlikeyi atlattim demistim.melegim hareketsizdi hemen anlamistim esime bakip aglamaya basladim..annem yanimizdaydi sok gecirdi.hepimiz aglamaya basladik.hastanede kurtaj olmayi beklerken dogum sancilari cektim..icimden ciger gibi parcalar cikti..dayanamamaya basladigim an acil olarak kurtaj yaptilar.Herkez hamileligimi biliyordu ve herkeze ayri ayri anlatmak,anlatirken yasamak kadar aci ne olabilir ki!Ama rabbiminde bir bildigi olmaliydi..sabrini verdi ve bugun 3 gun oncesine gore daha sakinim.patolojik incelemeye gonderdiler bebegimi ve bir kac hafta sonra kalbinin neden durdugunu ogrenecegim.Bu arada,5,5 haftalikken hafif kanamalarim baslamisti.son 2 haftadir acik kahverengi akintilarim vardi.ben basindan beri hic bulanti hissetmedim goguslerimde son gune kadar cok hassasti.ve basindan beri kasik agrilarim oldu.8 haftalikken kasik agrilarim durdu ve 9,5 10 haftalikken tekrar baslamisti.bebegimin kalbinin durdugunu hic anlayamadim..Rabbim,benim gibi bebegini kaybeden butun kadinlara sabir versin!Bizler ne kadar kutsal varliklariz,daha iyi anladim..

Merhaba canım seni çok iyi anlıyorum evet çok zor ama RABBİM sabrını veriyor bende 3 şubatta bebeğimi 12 haftalıkken gelişimini 10. haftada durdurduğu için kaybettim benimde bulantım kokulardan rahatsızlığım yoktu sadece halsizlik yapıyordu otopsinin sonucunuda aldık kromozumlarında bi problem yokmuş tamamen tesadüf dedi doktor ama ben kendimden şüpeleniyorum kan pıhtılaşması sorunum olabilir test yaptırıp emin olduktan sonra tekrar dondurulmuşlarla deniyicem bence sende gerekli tetkiklerden sonra tekrar dene emin ol acı bu şekilde hafifliyor umuduna :49:kavuşman dileğiyle. beni arkadaş olarak ekleyip durumundan haberdar edersen sevinirin görüşmek üzre.:9:
 
canim, seni cok iyi anliyorum, ben 3 kez boyle bi sey yasadim, 2 hamileliyim 14-15 haftalik,3 cu hamileliyim 8 haftalikdi, her defasinda gidib haraketli bebislerimi gormek, sorasinda onlarin solgun haraketsiz yuzleri, cok agir bi seydir,ilk ölu cocugumu dogurdum, ama bakamadim yuzune,diyerlerinde kultraj oldum, evet her defasinda etrafimdaki yakinlarima bunu anlatmak cok zordu, bu haberi her oyrendigimde yalnizdim, doktordan baska kimse yokdu yanimda, kime sarilip agliyacagimi bile bilmiyodum, tek sukr etdiyim sey evde bi cocugumun olmasidir, bunlar ilk cocugumdan soraki hamileliklerimdir, su an oglum 5 yasinda, endometriozis hastasiyim, yani kisirim,ama Rabbime cok sukur, her basimiza gelen bi sinavdir, simdi o gunleri hatirlayinca yine gozlerim doluyo, senin hikayeni okudugumda da oyle oldum, hepsi bi anlik geldi gecdi aklimdan, ama hayat...onemli olan sen hamile kala biliyosun, demek her sey ileridedir canim benim, seni seven kocan var yaninda, inanki bundan onemli hic bi sey yok, Allah sana sabr versin, hayirli zaman da hayirli bebis versin, Amin
sabr et canim benim, yalniz diyilsin unutma bunu, sevgiler
 
Çok üzüldüm başınız sağolsun rabbım acınızı dindirsin ve tez zamanda size evlat nasip etsin...

bebeğini kaybeden tüm arkadaşlarım başınız sagolsun hepinize gecmiş olsun

Rabbim birdaha evlat acısı göstermesin.:14:

AMİN Sağol ALLAH RAZI OLSUN ALLAH Hiçkimsenin kucağını boş bırakmasın...
 
2008 martında hamile kaldım... 9 haftalıktı kalbi durduğunda (bir gün önceki kontrolde pıtır pıtır atan yüreciği ertesi gün atmıyordu) yaşadığınız kürtaj kabusunu yaşadım
patoloji sonucu beklemeler vs vs
çok üzüldüm çok ağladım ama hep dedim ki "rabbim beni çok seviyormuşsun ki sağlıksız bir evlatla ömür boyu hem çekmeme hem çeken evladımı görüp üzülmeme izin vermedin. ve o kadar seviyormuşsun ki beni daha ileri aylarda sakatlığı öğrenip bu kararı benim vermem gerekmedi"

2009 martında hamile kaldım... oğlum 15 ayını bitirdi çok şükür nur gibi

darısı hepinizin başına :34:
 
`maalesef bebegimi kaybettim` hamileligim suresince bu basligi gorunce gozlerimi kapatip sayfayi hizla gecmistim hep.Benimde basima gelebilecegini nereden bilebilirdim ki.Ilk denememdi ve ilk bebegimdi.8,5 haftalikken ultrasonda kalbi pir pir atan ve cok saglikli denen bebegimi 12,2 haftalik ultrason muayenesinde ogrendim ki yavrumun 10 haftalik minik kalbi durmus.Oysa ne umutlarla gitmistik..3 ay oldu diye derin bir ohh cekmis,artik tehlikeyi atlattim demistim.melegim hareketsizdi hemen anlamistim esime bakip aglamaya basladim..annem yanimizdaydi sok gecirdi.hepimiz aglamaya basladik.hastanede kurtaj olmayi beklerken dogum sancilari cektim..icimden ciger gibi parcalar cikti..dayanamamaya basladigim an acil olarak kurtaj yaptilar.Herkez hamileligimi biliyordu ve herkeze ayri ayri anlatmak,anlatirken yasamak kadar aci ne olabilir ki!Ama rabbiminde bir bildigi olmaliydi..sabrini verdi ve bugun 3 gun oncesine gore daha sakinim.patolojik incelemeye gonderdiler bebegimi ve bir kac hafta sonra kalbinin neden durdugunu ogrenecegim.Bu arada,5,5 haftalikken hafif kanamalarim baslamisti.son 2 haftadir acik kahverengi akintilarim vardi.ben basindan beri hic bulanti hissetmedim goguslerimde son gune kadar cok hassasti.ve basindan beri kasik agrilarim oldu.8 haftalikken kasik agrilarim durdu ve 9,5 10 haftalikken tekrar baslamisti.bebegimin kalbinin durdugunu hic anlayamadim..Rabbim,benim gibi bebegini kaybeden butun kadinlara sabir versin!Bizler ne kadar kutsal varliklariz,daha iyi anladim..



allah sanada ailenede sabır versin öncelikle.

herşeyde bir hayır vardır diye düşünüyorum inanıyorum.bende ilk gebeliğimde dış gebelik yaşamıştım hayati tehlikeyle hastaneye kaldırıldım sağ tüpümle birlikte alındı.şimdi 1,5 senedir uğraşıyoruz ki diğer tüpüm ameliyat yüzünden tıkalıymış birde üstüne rahim filmi kabus gibiydi allah kimseye yaşatmasın.
ama hep şöle düşünüyorum rabbim neylerse güzel eyler vardır diyorum herşeyde bir hayır belki doğacak çocuğum sakat olucaktı ya da başka bi problem olucaktı.ne bilim işte bir sürü şey düşünüyor insan.

üzülme diyemem insan çok üzülüyor ama bir an önce toparlanmak gerekli hayat çok kısa
ve pes etmemek lazım.

bu yolda uğraşan herkezin allah yardımcısı olsun.amin.
 
`maalesef bebegimi kaybettim` hamileligim suresince bu basligi gorunce gozlerimi kapatip sayfayi hizla gecmistim hep.Benimde basima gelebilecegini nereden bilebilirdim ki.Ilk denememdi ve ilk bebegimdi.8,5 haftalikken ultrasonda kalbi pir pir atan ve cok saglikli denen bebegimi 12,2 haftalik ultrason muayenesinde ogrendim ki yavrumun 10 haftalik minik kalbi durmus.Oysa ne umutlarla gitmistik..3 ay oldu diye derin bir ohh cekmis,artik tehlikeyi atlattim demistim.melegim hareketsizdi hemen anlamistim esime bakip aglamaya basladim..annem yanimizdaydi sok gecirdi.hepimiz aglamaya basladik.hastanede kurtaj olmayi beklerken dogum sancilari cektim..icimden ciger gibi parcalar cikti..dayanamamaya basladigim an acil olarak kurtaj yaptilar.Herkez hamileligimi biliyordu ve herkeze ayri ayri anlatmak,anlatirken yasamak kadar aci ne olabilir ki!Ama rabbiminde bir bildigi olmaliydi..sabrini verdi ve bugun 3 gun oncesine gore daha sakinim.patolojik incelemeye gonderdiler bebegimi ve bir kac hafta sonra kalbinin neden durdugunu ogrenecegim.Bu arada,5,5 haftalikken hafif kanamalarim baslamisti.son 2 haftadir acik kahverengi akintilarim vardi.ben basindan beri hic bulanti hissetmedim goguslerimde son gune kadar cok hassasti.ve basindan beri kasik agrilarim oldu.8 haftalikken kasik agrilarim durdu ve 9,5 10 haftalikken tekrar baslamisti.bebegimin kalbinin durdugunu hic anlayamadim..Rabbim,benim gibi bebegini kaybeden butun kadinlara sabir versin!Bizler ne kadar kutsal varliklariz,daha iyi anladim..

öncelikle başın sağolsun ve geçmiş olsun bende bir ay önce 17 haftalıkken bebeğimi kaybettim.halende atlatabilmiş değilim.halen içime kaynar su dökülüyomuş gibi oluyo ama zaman azaltıyo.bu üçüncüydü diğerleri daha küçüktü 12 haftalıktı.onlarada üzülmüştüm ama bu sonuncuda daha çok bir acı çöktü içime.tekrardan allah sabırlar versin.
 
çok geçmiş olsun cnm bende 2 ay önce bugün kaybettiğim meleğimi, 7 haftalıkken Allah hepimşze en kısa zamanda kucağımıza almayı nasip etsin inşallah
 
Allah sabır versin,Rabbim bir daha ne böyle acı ne de başka acı yaşatsın....

İnşallah bir daha bebeğin olur ve sağlıkla onu kucağına alırsın.....

Allah yar ve yardımcın olsun.....
 
Hepinize teker teker cok tesekkur ediyorum.Buraya bakip mesajlari gordugumde o kadar cok rahatliyorum ki anlatamam.Rabbim benide,benimle ayni kaderi paylasanlarida boyle imtihan ediyor demekten baska hicbirsey gelmiyor elden.Hergun bebegim yasasaydi kac haftalik olacagini hesapliyorum elimde olmadan.surekli idrare cikma ihtiyacim hala surdugunden,bazen artik bebegimin benimle olmadigini unutup tekrar aci gercekle uyaniyormusum gibi oluyor..Sonra"sen guclu bir kadinsin,birdaha yavrularin olacak ve onlar icin dik durman gerekiyor.bebegin cennette seni bekliyor"diyorum ve hayat devam ediyor bir sekilde.Esim atlatti sayilir fakat biliyorumki ben yani benimle ayni kaderi yasayan anneler hicbirzaman unutmayacagiz.Ufak bir parca olsada hep yuregimde olacak.En azindan rab bana annelik duygusunu kisada olsa tattirdiya bunada sukurler olsun.Herkeze sonsuz tesekkurler...ALLAH yardimcimiz olsun.
 
`maalesef bebegimi kaybettim` hamileligim suresince bu basligi gorunce gozlerimi kapatip sayfayi hizla gecmistim hep.Benimde basima gelebilecegini nereden bilebilirdim ki.Ilk denememdi ve ilk bebegimdi.8,5 haftalikken ultrasonda kalbi pir pir atan ve cok saglikli denen bebegimi 12,2 haftalik ultrason muayenesinde ogrendim ki yavrumun 10 haftalik minik kalbi durmus.Oysa ne umutlarla gitmistik..3 ay oldu diye derin bir ohh cekmis,artik tehlikeyi atlattim demistim.melegim hareketsizdi hemen anlamistim esime bakip aglamaya basladim..annem yanimizdaydi sok gecirdi.hepimiz aglamaya basladik.hastanede kurtaj olmayi beklerken dogum sancilari cektim..icimden ciger gibi parcalar cikti..dayanamamaya basladigim an acil olarak kurtaj yaptilar.Herkez hamileligimi biliyordu ve herkeze ayri ayri anlatmak,anlatirken yasamak kadar aci ne olabilir ki!Ama rabbiminde bir bildigi olmaliydi..sabrini verdi ve bugun 3 gun oncesine gore daha sakinim.patolojik incelemeye gonderdiler bebegimi ve bir kac hafta sonra kalbinin neden durdugunu ogrenecegim.Bu arada,5,5 haftalikken hafif kanamalarim baslamisti.son 2 haftadir acik kahverengi akintilarim vardi.ben basindan beri hic bulanti hissetmedim goguslerimde son gune kadar cok hassasti.ve basindan beri kasik agrilarim oldu.8 haftalikken kasik agrilarim durdu ve 9,5 10 haftalikken tekrar baslamisti.bebegimin kalbinin durdugunu hic anlayamadim..Rabbim,benim gibi bebegini kaybeden butun kadinlara sabir versin!Bizler ne kadar kutsal varliklariz,daha iyi anladim..


canım çok ama çok geçmiş olsun..benimde ilk bebeğimdi fakat 8 haftalıkken 20 şubatta kaybettim bebeğimi. bende senin gibi hala yaşasaydı şu kadarlık olacaktık. yaşasaydı ikili test zamanımız gelmişti yaşasaydı artık karnım büyümüş olacaktı eşimde bende sevecektik onu diyip duruyorum. ama bunlar sadece düşünceyle kalıyor. bazen bende güçlüyüm beni çok seven bi eşe sahibim ben herşeyi atlatırım diyorum ama öle bi an geliyorki içimde alevler yanıyor yine kendimi ağlarken buluyorum. inan sokağa çıkmıyorum olurda hamile birilerini görürüm diye.benimde senin gibi kanamalarım olmuştu. ve bişey daha benimde hiç midem bulanmamıştı hamileliğim boyunca. ama göğüslerim çok acıyordu. 20 şubat sabaha karşı öle büyük bir ağrıyla uykumdan uyandım ki anlatamam. hemen wc ye gittim ve bebeğimi kaybettim. ama hala hastanede bile bi umudum vardı. belki düşen bebeğim değilidr diyordum ama bu sadece boş bi hayaldi işte.ben en son kalp atışı düşük yapmadan 2 gün önce duymuştum hep dedim ki sağlıksız olsaydı kalbi atmazdı. işte bilmeyince böyle düşünülüyormuş demek. bu sayfalarda okuyunca öğrendim.herşey yolunda gitsede hep bir risk varmış. senin dediklerine bir kez daha katılıyorum.benimde ilk ve beklenen bebeğimiz olduğu için bizde herkese sölemiştik.bebeğimiz için tebrik etmeye arayan herkes bebeğimizi kaybedince geçmiş olsuna aradılar.önceden güle oynaya telefonda konuşurken o günden sonra çalan her telefon içimi acıtmaktan başka hiçbir şeye yaramadı. insanlarada kızamıyordun ki seninle sevinirlerken onlara üzüntüme ortak olmayın aramayın denmiyor.benim ailem ve eşimin ailesi istanbulda yaşıyor.bizde iş nedeniyle başka şehirdeyiz. annemler gel biraz istanbula hava değişimi iyi gelir dediler. o kadar çok gitmek istedim ki ama insanlaarın beni görüp geçmiş olsun üzülme daha gençsiniz yine olur laflarını duymamak için hiçbir tanıdığım olmayan bu şehirde kalmayı tercih ettim.hep o günlerimi yanlız geçirdim hala da yanlızım. ama eskiye göre daha iyiyim. yaralar iyileşmiyor ama kabuk tutuyor. fakat o kabuk bir yere sürtününce nasıl sızlar nasıl yeni yara haline gelirse öle oluyor.tekrar acımaya yanmaya başlıyor. ama tek farkı eskisinden daha çabuk kabuk bağlaması oluyor.canım uzun oldu biliyorum ama acılarımız hepimizin acıları aynı. fakat duygu ve düşüncelerini kendiminkine öle benzettim ki yazdıkça yazdım. tekrar geçmiş olsun. allah hepimizin yardımcısı olsun.yaşadığımız son acımız olsun inşallah. sana bana hepimize sağlıklı hayırlı evlatlar versin.yavrularımızı kucağımıza almayı nasip etsin...
 
canım çok ama çok geçmiş olsun..benimde ilk bebeğimdi fakat 8 haftalıkken 20 şubatta kaybettim bebeğimi. bende senin gibi hala yaşasaydı şu kadarlık olacaktık. yaşasaydı ikili test zamanımız gelmişti yaşasaydı artık karnım büyümüş olacaktı eşimde bende sevecektik onu diyip duruyorum. ama bunlar sadece düşünceyle kalıyor. bazen bende güçlüyüm beni çok seven bi eşe sahibim ben herşeyi atlatırım diyorum ama öle bi an geliyorki içimde alevler yanıyor yine kendimi ağlarken buluyorum. inan sokağa çıkmıyorum olurda hamile birilerini görürüm diye.benimde senin gibi kanamalarım olmuştu. ve bişey daha benimde hiç midem bulanmamıştı hamileliğim boyunca. ama göğüslerim çok acıyordu. 20 şubat sabaha karşı öle büyük bir ağrıyla uykumdan uyandım ki anlatamam. hemen wc ye gittim ve bebeğimi kaybettim. ama hala hastanede bile bi umudum vardı. belki düşen bebeğim değilidr diyordum ama bu sadece boş bi hayaldi işte.ben en son kalp atışı düşük yapmadan 2 gün önce duymuştum hep dedim ki sağlıksız olsaydı kalbi atmazdı. işte bilmeyince böyle düşünülüyormuş demek. bu sayfalarda okuyunca öğrendim.herşey yolunda gitsede hep bir risk varmış. senin dediklerine bir kez daha katılıyorum.benimde ilk ve beklenen bebeğimiz olduğu için bizde herkese sölemiştik.bebeğimiz için tebrik etmeye arayan herkes bebeğimizi kaybedince geçmiş olsuna aradılar.önceden güle oynaya telefonda konuşurken o günden sonra çalan her telefon içimi acıtmaktan başka hiçbir şeye yaramadı. insanlarada kızamıyordun ki seninle sevinirlerken onlara üzüntüme ortak olmayın aramayın denmiyor.benim ailem ve eşimin ailesi istanbulda yaşıyor.bizde iş nedeniyle başka şehirdeyiz. annemler gel biraz istanbula hava değişimi iyi gelir dediler. o kadar çok gitmek istedim ki ama insanlaarın beni görüp geçmiş olsun üzülme daha gençsiniz yine olur laflarını duymamak için hiçbir tanıdığım olmayan bu şehirde kalmayı tercih ettim.hep o günlerimi yanlız geçirdim hala da yanlızım. ama eskiye göre daha iyiyim. yaralar iyileşmiyor ama kabuk tutuyor. fakat o kabuk bir yere sürtününce nasıl sızlar nasıl yeni yara haline gelirse öle oluyor.tekrar acımaya yanmaya başlıyor. ama tek farkı eskisinden daha çabuk kabuk bağlaması oluyor.canım uzun oldu biliyorum ama acılarımız hepimizin acıları aynı. fakat duygu ve düşüncelerini kendiminkine öle benzettim ki yazdıkça yazdım. tekrar geçmiş olsun. allah hepimizin yardımcısı olsun.yaşadığımız son acımız olsun inşallah. sana bana hepimize sağlıklı hayırlı evlatlar versin.yavrularımızı kucağımıza almayı nasip etsin...

Canimsin cok sagol.Dedigin gibi insanin basina gelmeyince bilmiyor buralardan ogreniyoruz.Meger ne cok kader ortaklarimiz varmis.Insan yalniz olmadigini okuyup gorunce daha cok ferahliyor.Su bir kac gundur dusunuyorum hep..Anne olup,kiymetini bilmeyen ve malesef analik yapamayan insanlari dusunuyorum.Rabbimin sevdigi kullariz bizler.Daha icimizde bir findik buyuklugundede olsada icimiz o kadar cok yaniyor ki kaybettigimizde.Annelik duygusunu bizlere yasatan rabbimize sukurler olsun.Beni mutlaka haberdar edin denemeleriniz sonuc verdiginde.Icimi korku kapladi simdiden:(Olurda hamile kalirsam korkular yasamaktan cok korkuyorum ve bunun icin psikojik destek almayi dusunuyorum.Olurda psikolojik destek alamayan arkadaslar olursa diye terapilerimi mutlaka paylasacagim.Hepimizin yuregine sular serpilsin.Bu aci ve korkularla nasil devam edecegimizi ogrenmemiz icin ufak bir destege hepimizin mutlak ihtiyaci var.4 hafta sonra bebegimin sonuclari gelecek.Neden kalbinin durdugunu ogrendikten sonra tekrar denemeye baslayacagim.10 kilo aldim ben bu kisacik hamileligimde oncelikle onlari verip tekrar sil bastan baslamak istiyorum.Hepimize Allah yardimci olsunda suralara evlatlarimizi saglikli dogurdugumuzu yazabilelim insallahhh.Opuyorum cok cok
 
allah sanada ailenede sabır versin öncelikle.

herşeyde bir hayır vardır diye düşünüyorum inanıyorum.bende ilk gebeliğimde dış gebelik yaşamıştım hayati tehlikeyle hastaneye kaldırıldım sağ tüpümle birlikte alındı.şimdi 1,5 senedir uğraşıyoruz ki diğer tüpüm ameliyat yüzünden tıkalıymış birde üstüne rahim filmi kabus gibiydi allah kimseye yaşatmasın.
ama hep şöle düşünüyorum rabbim neylerse güzel eyler vardır diyorum herşeyde bir hayır belki doğacak çocuğum sakat olucaktı ya da başka bi problem olucaktı.ne bilim işte bir sürü şey düşünüyor insan.

üzülme diyemem insan çok üzülüyor ama bir an önce toparlanmak gerekli hayat çok kısa
ve pes etmemek lazım.

bu yolda uğraşan herkezin allah yardımcısı olsun.amin.

Cok tesekur ediyorum arkadasim.Sanada cok buyuk gecmis olsun.Uzulecegiz mutlaka fakat hayat devam ediyor iste bir sekilde.Kaderimiz bu bizim ve mutlaka bir hayir olmali dedigin gibi.Dilerim sende,bende ve BIZDE cok yakinlarda hamile kalir bebeklerimizi kucaklarimiza aliriz.
 
canım allah sabır versin sana doğum haberini yazdığın günleride görürüz inş.kısa sürede
 
canım öncelikle çok geçmiş olsun.. bundan sonraki gebeliğin sağlıklı olur inşallahh. acını çok iyi anlıyorum ve paylaşıyorum ben 3 bebek kaybettim benimde canım çok yanıyo ilki 18 haftalık ikincisi 5 haftalık sonuncusu tam 14 haftalıktı.. şöyle bi düşününce dayanılmıcak gibi geliyo ama allah sabrını veriyo.. unutuyo musun tabikii hayırr ama daha az acıtıyo, şunu söylemek istiyorum güçlü olmayı öğretiyo hayat malesef..

ben son kaybımdan sonra psikolojik yardım aldım ve çok faydası oldu eğer duygularınla başedemiyosan yardım almanı tavsiye ederim.. ama her şeyden önce kendi doktorun kendin olcaksın ..
 
Back
X