eşim de ben de iyi üniversitelerden mezunuz eşim odtülü. Ben doktoramı yarım bırakmış bir mühendisim. İkimiz de eğitimi üzerine hiç düşülmemiş, kötü mahalle okullarında okumuşuz. maddi olarak da zor günleri olmuş ailelerden geliyoruz. Bu sebeple eğitm için çocuğun üzerine düşülmesini gereksiz buluyorum özellikle. Kardeşim benim bilinçli dönemime denk geldiği için onunla çok fazla uğraştım. Çok fazla ilgi vardı üzerinde. Ama özel üniversitede okuyor.
Yani içten gelen bir şey. Benim bir çocuktan beklediğim tek şey merhametli vicdanlı olması, kendi hayatını idame ettirebilecek yeteneği olması. Akademik başarısı olacaksa o kendiliğinden gelir. Zekanın geliştirilebileceğine elbette inanıyorum ama bir yere kadar. Karakter de çok etkili bu aşamada.
O yüzden aslında eğitimi yetebilmek bilişsel gelişim vb konularda rahatım.
Eğitimlerine belki de çok fazla enerji harcıyoruz çocukların. Liseye giden makarna yumurt pişirmeyi bilmeyen çocuklar yetiştiriyoruz.
çalışmıyor olsam 3 çocuk çok isterdim. Ama şu an 2ye yeterim heralde.