Şu erkekleri anlamıyorum, kendilerine yapılsa asla affetmezler. Bir komşumuz vardı ben hiç sevmezdim şürekli laf sokar, insanı cahil cahil laflarıyla sinirlendirir, biz okuyoruz diye hiç iş yapmayı bilmeyiz gibi davranır, bir kez bize gelmişlerdi ben çay yaptım, yanına pasta, börek falan yapmıştım, çayı getirdim önce bana şaşkın şaşkın aaa sen çay yapmayı biliyor musun dedi, sonra tabakları getirdim biliyorum tabi bunları da ben yaptım dedim. Bir yere misafirliğe gitmişler, evin kızı sürekli annesini mutfağa çağırıyormuş anneme diyormuş ki bak sizin kızlar gibi iş yapmayı bilmiyor annesini çağırıyor, halbuki bize misafir geldiğinde annem hiç mutfağa girmez. Daha neler neler, mezun oldum daha iki ay geçmiş anneme diyormuş ki filan kesin iki kızı var okudular şimdi ne iş bulabiliyorlar ne koca. O kadar sinir oldum ki, gitmek istemezdim babam bizi zorla bayramda götürürdü, bayramda küslük olmaz birlikte gidelim derdi. Sonra ben yoktum, evde tadilat yapılıyordu başka bir komşumuz ki bizi çok severdi çok ta ilgililerdi ben okuldan tatile geldiğimde benim sevdiğim şeyleri yapar getirirlerdi, onlarla bir sorun yaşamışlar çok iyi insanlardı ama kendi merfaatleri söz konusu olunca değişmişler bizim tadilat yapılırken onların evine birşey olur diye sürekli başında beklemişler, herşeye karışmışlar. Neyse babam bir küstü onlarla ne selam verdi ne bayramlarda gitti, eşi rahatsızlandı ona bile gitmedi. Bizden beklediği anlayışı malesef kendisi göstermedi. O yüzden herkes kendini bilir, eşin ne kadar boşver dese de istemediğin insanlarla görüşme. Hatta onun üzerinden oyna, eşini de küçük düşürmüş o adam, sürekli sana bunu yaptığı için çok kırgınım, benim yanımda seni nasıl küçük düşürür falan de. Çünkü kendilerine yapılanı affetmezler.