Cenazede insanların tavırları

Öncelikle başınız sağolsun, nurlar içinde yatsın.
Aslında bu tamamen olaylara bakış açınıza göre değişiyor.
Ben mesela hiç umursamam gülen kahkaha atan olmasını. Birini anmak, anısını yaşatmak illa ağlayarak mı olur ? Onunla ilgili güzel anıları anlatıp gülümsemek hatta gülmek bence ağlamaktan çok daha mantıklı. Çünkü siz ağlasanız da kendinizi parçalasanız da giden geri gelmiyor. Ayrıca herkes için kaybın derecesi de bir değil. Sizin için çok yıkıcı olan bir ölüm haberi bir başkası için ''ya tüh iyi biriydi aslında'' seviyesinden öte olmayabiliyor. Acı ama hayatın gerçeği bu.
Yemek olayına yorumum yok. Çok şükür benim olduğum yerde yemeği gelen insanlar ayarlar. Tatlı falan da alınır. Ölüsü olandan kimse beklemez yemek yapmasını. Eğer utanmadan hizmet konusunda veya yemek konusunda yorum yapan olursa bence kovmak doğru olur.
 
Başınız sağ olsun. Kendinize yasınızı yaşarken sınırlar koymayın. Büyük bir acı yaşarken düşünce hızımız yavaşlar zaten, yaşadığınız şeyler çok normal. Şöyle düşünün, anneannenizin hayrına yemek dağıttınız ve bunun hayrını görecektir. Acılı gününüzde bu davranışları gösterenlerse sizin kul hakkınıza girdi. Siz olgun birisiniz, düşünün bir şey deseniz haklı olarak ve olay bağırış çağırışa evrilseydi inanın daha kötü olurdu. Anneannenizi güzel bir şekilde uğurlamışsınız, bundan daha mutlu olur bence. İçimde kalmasın diyorsanız bunu yapan insanlara denk geldiğinizde bir şekilde belli edin.

Bizim ülkenin insanının çok büyük bir kısmı nerede nasıl davranacağını bilmeden hoyratça yaşıyor, inanın sadece size değil. Durumun ciddiyetini anlayan ve ona göre tepki veren insan sayısı o kadar az ki... Bu cenaze olur, başka durumlar olur. Herkes incelikten çok uzak. Daha dün bir sosyal medya kullanıcısı kanserde terminal döneme girdiğini, ölümü beklediğini açıkladı. Abuk sabuk tepkiler, kocasına arkadaşlık isteği gönderenler, ölmeden taziye yazanlar... Eminim açıklayacağına pişman olmuştur. Bu ülkede kabalık, bencillik ve empati yoksunluğu beni de çok sıkıyor, değiştiğini göreceğimizi hiç sanmıyorum.
 
Başınız sağ olsun, nur içinde yatsın babacığınız, evet insan neyin içinde olduğunu anlamıyor, suda sürükleniyor gibi hissediyor, ha tamam yapılması gereken bu mu, yapayım oluyorsun, düşünmeden.
Amin 🤲🤲
O an içinde bulunduğunuz durumu idrak etmek bir yana uzaktan kumandalı oyuncak gibi bu tabağa pilav koy diyorlar yapıyorsun buna çok koy şuna az tamam deyip devam ediyorsun .....
 
Başınız sağolsun.. anneanneniz nurlarda uyusun.. . ateş düştüğü yeri yakar...kimse kendisi yaşamadan bir başkasının acısını anlayamaz.. keşke anlasana.. .Tolstoy un çok sevdiğim bir sözü var..Bir insan acı duyuyorsa canlıdır.. başkasının acısını yaşıyorsa insandır...tekrar başınız sağolsun...
 
Merhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Aynısını birebir yaşadım heleki baklava dağıtıldığında tek ağlayan bendim çünki en düşkün olan en çok vakit geçirende bendim dedem baba yarımı kaybettim ama herkes yemek içmek hizmet etmek derdindeydi başımız sağolsun Rabbim bizlere uzun ömürler nasip etsin
 
Cenaze evinde neden yemek verildigine anlam veremiyorum. Kalabaliga yemek vermek kutlamalarda yapilir, dugunlerde yapilir cenaze evine uygun degil ki insanlar cenaze evine yemek getirir, yemeye gelmez.
Hayir işleri icin gereksiz kalabaliga yemek vermek yerine yoksulu doyurabilirsiniz. Ben de boyle bir duruma sahit oldum bizzat cenaze sahibi degildim esimin bir akrabasiydi ve gercekten ortam misafirlige gelinmiş gibiydi.🙄
 
Başınız sağ olsun. Babamın cenazesinden beri hiç bir akrabamla görüşmüyorum. Babam ramazan ayında vefat etti. Biz haberi alınca apar topar yola çıktık eşimle 10 saatlik bir yoldu. Gidince defin işlemleri yemek çay derken ayakta kalacak gücüm kalmamıştı bayılmak üzereydim. En son gece 3te kendini yakınımız sanan 3-5 kişiye rica ettim dua ediyorsanız buyrun oturun ama daha cenazenin ilk günü dedikodu sohbet edecekseniz evinize gidin lütfen demiştim. O günden sonra her yerden engellendim. 20 -30 yaş grubu erkeklerin bir odada kahkahasının yükselmesinden sonra da dayanamayıp aralarına girip bağırmıştım. Hiç pişman değilim bazen had bildirmek gerekiyor. Ölen genç ya da yaşlı farketmez. Ateş düştüğü yeri yakar
 
Cenaze evinde neden yemek verildigine anlam veremiyorum. Kalabaliga yemek vermek kutlamalarda yapilir, dugunlerde yapilir cenaze evine uygun degil ki insanlar cenaze evine yemek getirir, yemeye gelmez.
Hayir işleri icin gereksiz kalabaliga yemek vermek yerine yoksulu doyurabilirsiniz. Ben de boyle bir duruma sahit oldum bizzat cenaze sahibi degildim esimin bir akrabasiydi ve gercekten ortam misafirlige gelinmiş gibiydi.🙄
Ah neler yaşattılar bana bu yemek konusunda babamın cenazesinde. Ramazan ayıydı iftar verirken ben diğer tatlıdan istiyorum diyen mi dersiniz ben kağıt bardakta içemem cam bardak yok mu diyen mi dersiniz bu kadar yemekle kim doyacak iftar yapıyoruz diyen mi dersiniz. Dayanamadım artık iftar çadırı bir üst sokakta gidin orda doyurun karnınızı burası cenaze evi deyip hüngür hüngür ağlamıştım ya. O ana kadar da tutmuştum kendimi yalnız ağlarım diye
 
Allah rahmet eylesin, geride kalan sizlere sabır versin.

Birkaç yıl önce trafik kazasında gencecik kuzenimi kaybettik. Maalesef cenazesinde benzer şeyler yaşandı. Dayım dayanamayıp saçma sapan alakasız herkesi kovmuştu evden. Kimse gelmesin diye bağırmıştı, biz bize kalmıştık. Bu eve gelen yemek yemeyecek, su bile içmeyecek demişti. Acımızı yaşadık, ağladık. Sarıldık.

Eşiyle başbaşa kalmak istedi, yalnız bıraktık. İsteklerine saygı duyduk, illa yanınıza gelelim demedik. Şimdi insanlarda maalesef bu düşüncesizlik var, zorla birilerinin yanında fiziksel olarak var olmaya çalışıyorlar. İstemiyorum demek ayıp karşılanıyor. Mahremiyete saygı yok, gerçekten toplumumuzla ilgili en nefret ettiğim şey bu.

Çocukluğumda biri vefat ettiğinde o evde günlerce televizyon açılmazdı. Eve gelenler yemek getirir, çok durmaz giderdi. Hatta cenaze işleriyle bile birileri ilgilenir, o teferruatlar cenaze sahibine bırakılmazdı. Çocuklar cenaze evine getirilmezdi mesela. Gelen çocuklar da uslu uslu otururdu. Şimdi bakıyorum cenaze evine gelen çocuklar odadan odaya koşuyor, dur diyen yok çünkü anaları babaları pide yemekle meşgul.

Sırf arkamdan pide yemesinler, aralarında konuşup kahkaha atmasınlar, sevdiklerimin canını yakmasınlar diye vasiyet vereceğim vallahi.

Çürük toplum.
Yaşlı insan cenazesi yine neyse de genç biriyse anne baba perişan olur.bari bunda dikkat etsinler.herkes anne babasının cenazesi görecek ama evlat acısı bambaşka.bu ne utanmazlık.
 
Başınız sağ olsun. Babamın cenazesinden beri hiç bir akrabamla görüşmüyorum. Babam ramazan ayında vefat etti. Biz haberi alınca apar topar yola çıktık eşimle 10 saatlik bir yoldu. Gidince defin işlemleri yemek çay derken ayakta kalacak gücüm kalmamıştı bayılmak üzereydim. En son gece 3te kendini yakınımız sanan 3-5 kişiye rica ettim dua ediyorsanız buyrun oturun ama daha cenazenin ilk günü dedikodu sohbet edecekseniz evinize gidin lütfen demiştim. O günden sonra her yerden engellendim. 20 -30 yaş grubu erkeklerin bir odada kahkahasının yükselmesinden sonra da dayanamayıp aralarına girip bağırmıştım. Hiç pişman değilim bazen had bildirmek gerekiyor. Ölen genç ya da yaşlı farketmez. Ateş düştüğü yeri yakar
Tamam üzlülmeyen yine üzülmesin de niye saatlerce oturuyorsunuz? 30 dakika sessizce üzgün taklidi yapıp, başınız sağolsun deyin defolun gidin.
 
Merhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Öncelikle başın sağolsun diyorum 😢 bu konuda yanlız değilsin aynısını yaşadım vallahi . Annemi geçen sene ağustos ayında kaybettim inan ki hem gözyaşımı sildim hem hizmet ettim . Milletin pis boğazını doyurmaktan acımı içime gömdüm .İnsanlar zamanla duygusuzlaşıyormu bencilleşiyorlarmı anlam veremiyorum inan ki
 
Bu kulaklar cenazede tavuklu pilav verilirken tavuğu azmış diyenleri duydu. Ben öldükten sonra millletin karnını doyuracaklarına hayrıma sokak hayvanlarını beslesinler böylesi bin kat daha iyi. Öte yandan yerden göğe kadar haklısınız cenaze evleri düğün evlerine dönüştü.
 
Yurtdışında cenazeler yapılırken taziye defin merasimi esnasında verilir.
Sonrasında evde ayakta aperatif hafif şeylerin ikram edildiği bir toplantı yapılır. Ama bunu definle aynı gün yada mutlaka peşpeşe yapmıyorlar. Toplantının havasıda yerine göre değişir. Ya anma için organize edilmiştir anılar yad edilir. Eğer acı verici veya genç bir ölümse zaten yas ortamı daha baskın olur.

Bizim cenaze usulümüzde güzeldi aslında. Acıyı paylaşıp destek olduğun, dua edip amin dediğin bir vazife.
Ölenle hatıralardan bahsetmekte hiç sırıtmaz bu ortamda. Ama dedikodu, misafir muamelesi görmek istemek falan bunlar aşırı.

Ben prensip olarak cenaze evinde birşey yiyip içmemeye çalışıyorum. Ancak ne zaman dile getirsem tuhaf tepkiler aldım. Çok nadir cenazeye denk geliyorum. Ama cenaze sahipleride darılıyor bu tercihime.
İnsanlarında kendine göre bir görgüsü var.
Yedirdiği için vazifesini tamamladığını düşünüyor, rahatlıyor. Yani güzel bir şey yapmaya çalışarakta karşımızdakini incitmek olası.

Bizim toplum olarak cenaze evinde yemek vermemeyi yaygınlaştırmamız lazım. Böylece kimse can acısıyla beraber insanları doyurmayı düşünmek zorunda kalmaz.
 
Merhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Başınız sağolsun cenazeden sonra yemek olayına o kadar çok sinir oluyorum ki insanlar yaş derdini bırakıp yemek yapmaya başlıyorlar kazanlarla ben öyle söylediğim içinde ölenin ruhuna gitsin yedikçe dua etsinler dediler ama yemeden de dua edilir gelenlerden zaten bir kısım sizin söylediğiniz gibi gülüp dedikodu yapmaya geliyor
 
Merhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Ah ah hepsini yaşadım . Hele bir de 1. Derece yakınını kaybettiğinde öyle bir koyuyor ki bu manzara anlatamam z
 
Başınız sağ olsun. Kendinize yasınızı yaşarken sınırlar koymayın. Büyük bir acı yaşarken düşünce hızımız yavaşlar zaten, yaşadığınız şeyler çok normal. Şöyle düşünün, anneannenizin hayrına yemek dağıttınız ve bunun hayrını görecektir. Acılı gününüzde bu davranışları gösterenlerse sizin kul hakkınıza girdi. Siz olgun birisiniz, düşünün bir şey deseniz haklı olarak ve olay bağırış çağırışa evrilseydi inanın daha kötü olurdu. Anneannenizi güzel bir şekilde uğurlamışsınız, bundan daha mutlu olur bence. İçimde kalmasın diyorsanız bunu yapan insanlara denk geldiğinizde bir şekilde belli edin.

Bizim ülkenin insanının çok büyük bir kısmı nerede nasıl davranacağını bilmeden hoyratça yaşıyor, inanın sadece size değil. Durumun ciddiyetini anlayan ve ona göre tepki veren insan sayısı o kadar az ki... Bu cenaze olur, başka durumlar olur. Herkes incelikten çok uzak. Daha dün bir sosyal medya kullanıcısı kanserde terminal döneme girdiğini, ölümü beklediğini açıkladı. Abuk sabuk tepkiler, kocasına arkadaşlık isteği gönderenler, ölmeden taziye yazanlar... Eminim açıklayacağına pişman olmuştur. Bu ülkede kabalık, bencillik ve empati yoksunluğu beni de çok sıkıyor, değiştiğini göreceğimizi hiç sanmıyorum.
Sağ olun, evet hoyratlık çok doğru ifade ediyor bizim insanımızın davranışlarını, çevremde birkaç kişiye söyledim neden taziye böyle oldu, çok üzücüydü diye, aman boşver bilmem kimin cenazesinde de sohbet edildi artık taziyeler böyle diye cevap aldım, sanırım her türlü anlayışsızlık normalleşti, değişeceğini ben de sanmıyorum.
 
Başınız sağolsun.. anneanneniz nurlarda uyusun.. . ateş düştüğü yeri yakar...kimse kendisi yaşamadan bir başkasının acısını anlayamaz.. keşke anlasana.. .Tolstoy un çok sevdiğim bir sözü var..Bir insan acı duyuyorsa canlıdır.. başkasının acısını yaşıyorsa insandır...tekrar başınız sağolsun...

Aynısını birebir yaşadım heleki baklava dağıtıldığında tek ağlayan bendim çünki en düşkün olan en çok vakit geçirende bendim dedem baba yarımı kaybettim ama herkes yemek içmek hizmet etmek derdindeydi başımız sağolsun Rabbim bizlere uzun ömürler nasip etsin
Sağ olun, amin inşallah.
 
Başınız sağ olsun. Babamın cenazesinden beri hiç bir akrabamla görüşmüyorum. Babam ramazan ayında vefat etti. Biz haberi alınca apar topar yola çıktık eşimle 10 saatlik bir yoldu. Gidince defin işlemleri yemek çay derken ayakta kalacak gücüm kalmamıştı bayılmak üzereydim. En son gece 3te kendini yakınımız sanan 3-5 kişiye rica ettim dua ediyorsanız buyrun oturun ama daha cenazenin ilk günü dedikodu sohbet edecekseniz evinize gidin lütfen demiştim. O günden sonra her yerden engellendim. 20 -30 yaş grubu erkeklerin bir odada kahkahasının yükselmesinden sonra da dayanamayıp aralarına girip bağırmıştım. Hiç pişman değilim bazen had bildirmek gerekiyor. Ölen genç ya da yaşlı farketmez. Ateş düştüğü yeri yakar
Sağ olun, sizin de nur içinde yatsın babacığınız, ben böyle yapamadım, şimdi de çok geç, en azından rahatsızlığımı belli edebilirdim, kahkahalara katlanmak zorunda hissetmemişsiniz, çok doğal bir tepki, ben niye susup oturdum hiç bilmiyorum.
 
Öncelikle başın sağolsun diyorum 😢 bu konuda yanlız değilsin aynısını yaşadım vallahi . Annemi geçen sene ağustos ayında kaybettim inan ki hem gözyaşımı sildim hem hizmet ettim . Milletin pis boğazını doyurmaktan acımı içime gömdüm .İnsanlar zamanla duygusuzlaşıyormu bencilleşiyorlarmı anlam veremiyorum inan ki
Başınız sağ olsun, anneciğiniz nur içinde yatsın, başkasının acısını anlayamayacak kadar zalimleştik sanırım.
 
Allah rahmet eylesin,sabırlar diliyorum. benim babamın taziyesinde de küçücük bedenimizle çay dağıtırken tepsiye göz yaşımız damlıyordu. Erkekler klasik erkek muhabbeti kadınlar fıkra anlatıyordu aksam. Biz boş boş bakınca Neymiş cocuguz ya yüzümüz gülsün azcikmis..Ya kimsenin cenaze yakını gibi üzülmesini ağlamasını istemiyor kimse. Ama az saygı rol yapmaya falanda gerek yok yarım saatlik ziyarette de dilini tut ve gülmeyi ver. Başarabiliriz bence yarım saat gulmemeyi. Ve gerçekten en iyisi taziye olayının kökten kaldırılması.
 
Back
X