- Konu Sahibi MelegimveAskim
- #761
ben BERK'imin kabrine gittiğimde ona daha yakın hissediyorum kendimi, minik kuzumun minik kabri benden ve babasından başka ziyaretçi ağırlamıyor zaten,acılarıma ve korkularıma yenilip ben de gitmezsem unutulur gider bebeğimin mekanı...yavrumun üzerinde çıkan çimenlere dokunuyorum,okşuyorum,dualar ediyorum ona ihtiyacının olmadığını bile bile...ama benim ona dualarımdan ve sevgimden başka ulaştırabileceğim hiç bir şeyim yok...
evet sevgili kalbim,haklısın galiba..bende bu sabah artık kararımı verdim cuma namazından sonra eşimle beraberr gidicez..dün akşamdan beri kendi kendimi teselli ediyorum..alıştırmaya çalışıyorum..gitmek için hazırım..2 saat sonra gidicem bakalım..sorun gitmemek değil onun yanına çok gitmek istiyorum ama onun toprağın altında olduğunu bilerek öyle görmek istemiyorum..ama düşünüyorum sonra diyorum kendi kendime cemile alış buna o gitti bir daha asla dönmeyecek ve sen onu burada seveceksin..gerçek bu..