"Üç yıldır bütün sesler senin yarım kalmış sesin,
Üç yıldır yüzün dünyanın tek fotoğrafı,
Üç yıldır senden yapılmış bir kapıyım.
Bunu da sen öğrettin biliyor musun
Sevmek ölümden uzun sürüyormuş..! "
Ah oğlum ah..
"Sevmek ölümden uzun sürüyormuş..."
Nasıl yaraladı bu söz beni..
İbrahim.. Adına yandığım..
Ölüm sana hiç yakışmadı ki annem..
Ne üç senesi beş sene geçti..
Uçup gittin öte alemlere..
Tutamadığım ellerin, bakamadığım gözlerin..
Hepsi benden gitti..
Yıllar geçiyor, geçen zamanlardan bize kalan
tek şey; senin hasretin oluyor...
Tedaviler, denemeler ilaçlar iğneler
kardeşin bize gelmiyor,
bazen düşünüyorum
benim oğlum "cennet meleği" oldu
belki de tek kalmak istiyor..
Belki de hiç evlat sahibi olamıycam
Bu da aklıma gelmiyor değil,
Kafamda bir sürü düşünce..
Bekliyorum kardeşini..
Senin hasretini biraz bastırmak için sanırım!
Rabbim doğru zamanda nasip edicektir biliyorum,
ama işte sensiz yüreğime söz geçiremiyorum..
Seni ilk kaybettiğim sene; hemen bebeğim olsun! istiyodum,
ama olmadı, olmuyor... En tuhafı ne biliyor musun; "sebepsiz" diyorlar..
Tıp bir yere kadar gidiyor, gerisi yok...
İmtihanım bu, tevekküldeyim,
Sabrediyorum...
Beklemek o kadar zormuş ki annem,
Sevmek, ÖZLEMEK ÖLÜMDEN UZUN SÜRÜYORMUŞ...
Seni çok seviyorum..
"Ben sana konuşamadıklarımı hep ağladım..."
İbrahim Asaf'a...
[/QUOTE
İnşallah Rabbim tez Bekir'le evlat ile müjdelesin sizi