Bende evlendiğimde eşim 3-4 ay sonra çocuk istiyordu. 1 sene içinde yaparız diyordu. Bende hayır daha çok gencim, kendimi hissetmiyorum, hem kariyer yaptığım bir işim var elimin tersiyle itemem diyordum. Kendimi bir çocuğa bakacak, ona sevgi verecek gibi hissetmiyordum. Annelik duygularını hissedemiyordum. 6.ayda birden bişeler oldu eşime çocuk yapalım dedim ve bir ay sonrada hamile kaldım. Yani evlendim 7. ayımda hamile kaldım.
Bebek tekmeleyene kadar halen bişey hissedemiyordum. Hatta doğum yapana kadar bende mi sorun var neden halen birşey hissedemiyorum diyordum. Ama seviyordum bebeğimi. Etrafımdakilerin verdiği tepkileri veremiyordum.
Ve beklenen gün gelip kuzum doğduğunda onu kucağıma aldığımda o an herşey değişti. Aman Allah'ım dedim bu benim mi. Ne kadar da ufak, savunmasız birşey. O an sanki bugüne kadar ben kimseyi sevmemişim gibi geldi.
Şimdi 17 aylık oldu. İyi ki de doğurmuşum kızımı. Hatta bazen eşime "keşke evlendiğimiz gün yapsaydık" diyorum. Anlatılmayan bir sevgi. Doğduğu an anneliğe hazır hissetmeyen ben sanki anne olarak yaratılmış gibi hissettim kendimi. O kariyer yaptığım işi hiç düşünmeden bıraktım. Çünkü kuzumdan ayrılamıyacağımı anladım. 17 aylık ve biz 1 saat bile ayrılmamışızdır bugüne kadar.
Cidden annelik bambaşka birşey. Uyku, yorgunluk, açlık, susuzluk, sabır bu tür herşeyi çocuğunuz için gözü kapalı çekebiliyorsun. Günlerce uykusuz kalabiliyorsun. Gözlerini açamayacak durumda olsanda gece onun inga demesi ile zığkın gibi ayağa kalkıyorsun. Sabahtan akşama kadar peşinden koşturuyorsun. Bazen kendimi inşaatta çalışmış işçi gibi hissediyorum. Ama umrumda değil. Yeri geliyor durmayınca yemek yiyemiyor, tuvalete dahi gidemiyorsun. İnan gözün görmüyor. Zır zır ağlaması, olmadık şeylere el atması, kırıp dökmesi de senin sabrını ölçtürüyor. Ama o kadar sinirli olmama rağmen çocuğuma karşı sinirlerim alınmış gibi. Ama onun için herşeye değer. Düşünebiliyor musun? Yanımda yattığı halde o gözlerini yumunca onu uyurken bile özlüyorum. En güzeli de ona baka baka uykuya dalmam. ama herşeyden ötesi "anneeee" demesi.
Bence durumun varsa maddi açıdan inan 1 gün bile geçiktirme. Bence her kadının içinde annelik duygusu var. bebeğini eline alınca o duygu birden bire bir mucize gibi ortaya çıkıyor. İnanıyorum ki eline alınca dünyada nefes aldığın sürece en doğru yaptığım şey dersin.
Rabbim isteyen herkesin kollarını bebişiyle doldursun.
