- Konu Sahibi demekkiboyle
- #1
Arkadaşlar yorumlarınıza ihtiyacım var.
Son 1 yıldır annemle çok ciddi şekilde çatışıyoruz. Geçen seneye kadar 5 yıllık bir ilişkim vardı ve annem kesin evleneceğimiz gözüyle bakıyordu. Sevgilimi seviyordu ve güveniyordu. Ancak bu ilişkim sancılı bir şekilde bitti ve annem bu durumu kabul edebilmiş değil. "Bunca yıl gezip tozdun, herkese duyurdun, şimdi gelmiş bitti diyorsun" diye sürekli beni daraltıyor. "Bence sen hala onu seviyorsun, ben onu arayıp konuşucam, neden bitmiş öğrenicem, sen nasıl benim kızımla bunca sene gezip ayrılırsın diye sorucam" diyerek beni iyice çıldırtıyor. (Ki ayrılık kararını alan benim, bunu söylediğimde daha da delirdi)
Daha henüz bu ayrılığı sindirememişken, ben başka biriyle görüşmeye başladım. Annem bu ilişkimle ilgili üzerimde çok baskı kuruyor. İşi artık o kadar ilerletti ki; evden çıkınca beni takip ediyor ya da arayıp "nerdesin kimlesin ben de gelicem" diye tutturuyor. Eşyalarımı karıştırıyor, mesajlarımı okuyor. Geçen gün Facebook'ta yazışmalarımı okumuş. Hiçbir özelimiz gizlimiz kalmadı yani. Ona müstehcen gelen konuşmalarımız, fotoğraflarımız vs... Bu çocuk seni kullanıyor, seni kandırıyor, güvenilir biri değil, kendini harcıyorsun vb vb vb gibi saçma sapan laflar ediyor her gün. Halbuki hiç tanımıyor, sadece bir kere uzaktan gördü. Üstelik ben bu ilişkiyle ilgili ciddi bir düşüncede değilim. Bu süreci biraz böyle yaşamam gerekiyor sadece, bana iyi geliyor. Ama tabiki anneme bunu bu şekilde söyleyemem.
Aslında bütün bu tartışmaların kaynağı benim son 1-2 yıldır siyasi görüşüm ve inançsızlığımla ilgili gerçekleri annemin farketmiş olması. Kesinlikle kabul etmeyeceğini bildiğim için kendimi tamamen saklıyordum. Ancak sevgilimden ayrıldığımdan beri hayatımın her alanına müdahale ettiği için bazı gerçeklerle yüzleşmeye başladı. Şu anda da en büyük korkusu benim biriyle cinsel ilişkiye girmiş / girecek olmam. Beni sürekli "çamura saplandın, hayatını mahvettin, ahlaksız namussuz oldun, başımı öne eğdin" gibi çirkin sözlerle canımı sıkıyor. Evde sürekli savaş halindeyiz. Babam hayatta olmadığı için ayrı eve çıkmayı ya da başka şehre taşınmayı hiç ciddi olarak düşünmedim. Annemi yalnız bırakmak istemiyorum ama birlikteyken ikimiz de mutlu değiliz.
Bu durumla nasıl başa çıkabilirim?
Son 1 yıldır annemle çok ciddi şekilde çatışıyoruz. Geçen seneye kadar 5 yıllık bir ilişkim vardı ve annem kesin evleneceğimiz gözüyle bakıyordu. Sevgilimi seviyordu ve güveniyordu. Ancak bu ilişkim sancılı bir şekilde bitti ve annem bu durumu kabul edebilmiş değil. "Bunca yıl gezip tozdun, herkese duyurdun, şimdi gelmiş bitti diyorsun" diye sürekli beni daraltıyor. "Bence sen hala onu seviyorsun, ben onu arayıp konuşucam, neden bitmiş öğrenicem, sen nasıl benim kızımla bunca sene gezip ayrılırsın diye sorucam" diyerek beni iyice çıldırtıyor. (Ki ayrılık kararını alan benim, bunu söylediğimde daha da delirdi)
Daha henüz bu ayrılığı sindirememişken, ben başka biriyle görüşmeye başladım. Annem bu ilişkimle ilgili üzerimde çok baskı kuruyor. İşi artık o kadar ilerletti ki; evden çıkınca beni takip ediyor ya da arayıp "nerdesin kimlesin ben de gelicem" diye tutturuyor. Eşyalarımı karıştırıyor, mesajlarımı okuyor. Geçen gün Facebook'ta yazışmalarımı okumuş. Hiçbir özelimiz gizlimiz kalmadı yani. Ona müstehcen gelen konuşmalarımız, fotoğraflarımız vs... Bu çocuk seni kullanıyor, seni kandırıyor, güvenilir biri değil, kendini harcıyorsun vb vb vb gibi saçma sapan laflar ediyor her gün. Halbuki hiç tanımıyor, sadece bir kere uzaktan gördü. Üstelik ben bu ilişkiyle ilgili ciddi bir düşüncede değilim. Bu süreci biraz böyle yaşamam gerekiyor sadece, bana iyi geliyor. Ama tabiki anneme bunu bu şekilde söyleyemem.
Aslında bütün bu tartışmaların kaynağı benim son 1-2 yıldır siyasi görüşüm ve inançsızlığımla ilgili gerçekleri annemin farketmiş olması. Kesinlikle kabul etmeyeceğini bildiğim için kendimi tamamen saklıyordum. Ancak sevgilimden ayrıldığımdan beri hayatımın her alanına müdahale ettiği için bazı gerçeklerle yüzleşmeye başladı. Şu anda da en büyük korkusu benim biriyle cinsel ilişkiye girmiş / girecek olmam. Beni sürekli "çamura saplandın, hayatını mahvettin, ahlaksız namussuz oldun, başımı öne eğdin" gibi çirkin sözlerle canımı sıkıyor. Evde sürekli savaş halindeyiz. Babam hayatta olmadığı için ayrı eve çıkmayı ya da başka şehre taşınmayı hiç ciddi olarak düşünmedim. Annemi yalnız bırakmak istemiyorum ama birlikteyken ikimiz de mutlu değiliz.
Bu durumla nasıl başa çıkabilirim?
