- 24 Mayıs 2008
- 3.721
- 5.936
- 683
Yaşını kaçırdım mi bilmiyorum ama hayat sorumluluklarıyla birlikte insanlar arkadaşlarıyla daha seyrek görüşüp arıyorlar. Bende senin gibiydim dolu dizgin yaşamayı severim dostluğu. Hem sevgimde hem de görüşebilmek için fedakarlıklar yaparim. Çocuğu varsa arkadaşımın evine ya da ona yakın bi yerde buluşma teklif ederim. Ben daha musaitim diye onu yormam vs. Ben kabullendim artik. Herkes benim gibi yaşamak istemeyebilir dostluğu. Belki o daha seviyeli istiyordur. Bunlara da saygı duymak gerekiyor.
Arkadaşlarımın çoğu evli olduğu için ve çocuklu , artik pek tek başımıza buluşamıyoruz. Eşlerle ailecek görüşüyoruz o da her zaman olamıyor haliyle. 3 4 ayda bir ayarlarsak şükür :) bunlar çok eski dostlarım. Gecen davet ettim ve içlerinden biri" eşim o gün calısıcak erken gelicek ama yemeğini hazırlamam lazim" dedi ve gelmedi kendisi tek olarak katılabilirdi çünkü grupta bekar arkadasimizda var. Ben olsam gider miydim evet:) zaten zar zor buluşuyoruz eşimde kendi kursun sofrasını derim. Ama arkadaşım demedi. Ben kırılmak alınmak yerine saygı duymayı tercih ediyorum. Benim gibi düşünmek zorunda değil .
Beklentiyi azaltirsanız mutlu olursunuz. Ve burdaki bi yoruma katiliyorum,dostluk yargilamadan kalpte tutmaktir. Bu arkadaşımın düşük tehlikesi vardi bende yüksek lisans yapıyorum, yoğundum bir türlü arayamadim. Belki iki hafta sonra kadar aradım. Bana dediki "Ben seni biliyorum " o kadar rahatladım ki. Trip atsa bilmiyorum kendimi sıkışmış gibi hissederdim sanirim ve suçlu gibi. Ama beni anlaması, anlaşılmak ne kadar kucaklayıcı bir duygu.
Yine de asamıyorsanız mesafe şart.
Arkadaşlarımın çoğu evli olduğu için ve çocuklu , artik pek tek başımıza buluşamıyoruz. Eşlerle ailecek görüşüyoruz o da her zaman olamıyor haliyle. 3 4 ayda bir ayarlarsak şükür :) bunlar çok eski dostlarım. Gecen davet ettim ve içlerinden biri" eşim o gün calısıcak erken gelicek ama yemeğini hazırlamam lazim" dedi ve gelmedi kendisi tek olarak katılabilirdi çünkü grupta bekar arkadasimizda var. Ben olsam gider miydim evet:) zaten zar zor buluşuyoruz eşimde kendi kursun sofrasını derim. Ama arkadaşım demedi. Ben kırılmak alınmak yerine saygı duymayı tercih ediyorum. Benim gibi düşünmek zorunda değil .
Beklentiyi azaltirsanız mutlu olursunuz. Ve burdaki bi yoruma katiliyorum,dostluk yargilamadan kalpte tutmaktir. Bu arkadaşımın düşük tehlikesi vardi bende yüksek lisans yapıyorum, yoğundum bir türlü arayamadim. Belki iki hafta sonra kadar aradım. Bana dediki "Ben seni biliyorum " o kadar rahatladım ki. Trip atsa bilmiyorum kendimi sıkışmış gibi hissederdim sanirim ve suçlu gibi. Ama beni anlaması, anlaşılmak ne kadar kucaklayıcı bir duygu.
Yine de asamıyorsanız mesafe şart.