- 26 Ekim 2012
- 5.018
- 4.073
Merhabalar,
Hani insanların anneleri ya da babaları sorunlu olur, insan diğerine sığınır ya. Peki ikisi de sorunlu olursa ne olur?
Çığlık atmak istiyorum bağırmak avazim çıktığı kadar bağırarak ağlamak ve bana ne kadar zarar verdiklerini yüzlerine haykırmak istiyorum.
Babam ben üniversiteye başlamadan öncesine kadar alkolikti. Bu yüzden ne evde huzur vardı ne kavgasiz gürültüsüz gün. Bir çocuğun hatırasında olmaması gereken anılar var gözlerimin önünde. Annem sinir hastası oldu. Hakaret ederdi döverdi öyle bi tarafimizi kiracak morartacak kadar değil ama girtlagima yapismisligi vardir ortaokul zamanlarında annemin. Diyeceğim o ki benim çocukluğumdan hatirladigim cok mutlu anim pek yok. Aglamadan uyumadigim geceler sayılı olurdu hep.
Bunun yaninda babamin 1 lokmasi gectiyse bogazimdan annemin 10 geçmiştir. Gücü yettigince eksik birakmamaya çalıştı bizi. Çoğu şeyi başımız kakarak tabi. Istemeden yaptigini biliyorum ama insanın gucenmesine engel olmuyor bu. Ayrıca ikisininde evlatlarını sevdiğini biliyorum. Kendilerince seviyorlar ama sadece kendilerini düşünerek hareket ediyorlar.
Bu ikisi bi kuser 4 5 6 ay konusmazlar rahat. Bu sirada onlari idare etmek hep bana düşer. Babamin yemegini hazirlarim, bi yere gidilecegi zaman ya da herhangi bişey yapılacağına zaman aradaki iletişimi anlasmayi hep ben saglarim.
Su anki sorunum annemle babam yaklasik 4 5 aydir konuşmuyor. Evi tadilata soktuk ve babamla ikimiz yaptik herseyi. Bu sirada cikan bi anlasmazlik sebebiyle babam benimle de konuşmuyor haftalardir. Iki kardesim var ve ikisinde bendeki yaralar olusmasim diye kendimi paraliyorum kendimi bildim bileli. Artik hepsi o kadar ağır gelmeye başladı ki sürekli alip başımı gitmek istiyorum. Kacmak istiyorum bu evden ama bişey engelliyor beni. Herseye ragmen bana ihtiyaçları var diye düşünüyorum. Onlar iyi olsun diye o kadar çok kendimden veriyorum ki...
Yoruldum, çok yoruldum...
Yazacak o kadar çok varki daha, zaten uzun yazdım daha da sıkmayayim sizi.
Ben evden gitmek istiyorum artık, sizce bencilce bi karar mi bu?
Hani insanların anneleri ya da babaları sorunlu olur, insan diğerine sığınır ya. Peki ikisi de sorunlu olursa ne olur?
Çığlık atmak istiyorum bağırmak avazim çıktığı kadar bağırarak ağlamak ve bana ne kadar zarar verdiklerini yüzlerine haykırmak istiyorum.
Babam ben üniversiteye başlamadan öncesine kadar alkolikti. Bu yüzden ne evde huzur vardı ne kavgasiz gürültüsüz gün. Bir çocuğun hatırasında olmaması gereken anılar var gözlerimin önünde. Annem sinir hastası oldu. Hakaret ederdi döverdi öyle bi tarafimizi kiracak morartacak kadar değil ama girtlagima yapismisligi vardir ortaokul zamanlarında annemin. Diyeceğim o ki benim çocukluğumdan hatirladigim cok mutlu anim pek yok. Aglamadan uyumadigim geceler sayılı olurdu hep.
Bunun yaninda babamin 1 lokmasi gectiyse bogazimdan annemin 10 geçmiştir. Gücü yettigince eksik birakmamaya çalıştı bizi. Çoğu şeyi başımız kakarak tabi. Istemeden yaptigini biliyorum ama insanın gucenmesine engel olmuyor bu. Ayrıca ikisininde evlatlarını sevdiğini biliyorum. Kendilerince seviyorlar ama sadece kendilerini düşünerek hareket ediyorlar.
Bu ikisi bi kuser 4 5 6 ay konusmazlar rahat. Bu sirada onlari idare etmek hep bana düşer. Babamin yemegini hazirlarim, bi yere gidilecegi zaman ya da herhangi bişey yapılacağına zaman aradaki iletişimi anlasmayi hep ben saglarim.
Su anki sorunum annemle babam yaklasik 4 5 aydir konuşmuyor. Evi tadilata soktuk ve babamla ikimiz yaptik herseyi. Bu sirada cikan bi anlasmazlik sebebiyle babam benimle de konuşmuyor haftalardir. Iki kardesim var ve ikisinde bendeki yaralar olusmasim diye kendimi paraliyorum kendimi bildim bileli. Artik hepsi o kadar ağır gelmeye başladı ki sürekli alip başımı gitmek istiyorum. Kacmak istiyorum bu evden ama bişey engelliyor beni. Herseye ragmen bana ihtiyaçları var diye düşünüyorum. Onlar iyi olsun diye o kadar çok kendimden veriyorum ki...
Yoruldum, çok yoruldum...
Yazacak o kadar çok varki daha, zaten uzun yazdım daha da sıkmayayim sizi.
Ben evden gitmek istiyorum artık, sizce bencilce bi karar mi bu?
Son düzenleme:
zaten bu hassasiyetiniz bile ne kadar düşünceli ve empati kuran bir abla olduğunuzu gösteriyor, kendinizi daha iyi hissedince onlara da faydalı olursunuz bence ama aksi durumda bir bakmışsınız ki onlara da olumsuzluk yansıtıyor olmuşsunuz, böyle yapmasanız bile gergin ve mutsuz bir abladansa bir süre kendini korumaya alıp toparlanmış sağlıklı mutlu ve güçlü bir ablayı tercih edeceklerdir 
