ÇIKMAZA GİRMİŞ BİR EVLİLİK TOPARLANIR MI?

Ben hiç bir zaman istediğim givi bir hayat yaşayamam sanırım. Artık hayatta zevkim de pek kalmadı zaten. Ama ayrılma fikri çok acı veriyor.
Alın karşınıza konuşun ona ne istediğini sorun ayrılmak istemediğinizi bu evliliği birlikte toparlayabileceğinizi anlatın bakalım o ne istiyor.
 
Çok kırgın hissediyorum. Zaten ben ona trip atamam attırmaz. Yani böyle bir lüksüm hiç olmadı. Başlar söylenmeye trio mi atıyorsun bilmem ne sonra da konuşmaz.
Seviyorsanız eşinizi hala kırgınlığınızı erteleyin. Önce arayı düzeltin sonra kırgınlığınızdan bahsedersiniz.
 
Bu kadar farklılığa rağmen düzgün bir evliliğin olabilmesi için iki tarafında gerçekten gecinmeye gönlünün olup, birbirini idare etmesi gerekir. Siz onu yapmak bir tarafa dursun fazla yüzgöz olmuş, boşanma lafları etmiş, ailelere kadar götürmüşsünüz meseleyi.
Buradan dönmesi yine karslikli çabaya bakar. Tek tarafın yapacağı herhangi bir şeyin yararlı olacağını sanmıyorum.
Korunma konusunda eşiniz hakli. Bu evlilige çocuk düşünmek,hiç sağlıklı degil ki bunu en çok sizin istememeniz lazım.
 
Bir anda olmadı ama evlenince daha derinden yüzleştim bu durumla. Sonuçta evlenmeden önce sosyal ortamlarda birlikte olmamız gerekmiyordu. Evlenince bunun eksikliğini duyar oldum
Bı arkadas ortamı tanıştırma durumu vs de mi olmadi ilişkiyi hep iki kişilik mı yaşadınız? Bence eşinize merhamet duygunuz mutsuzluğunuz önüne geçiyor,ona kızarken belli de içten içe üzülüyorsun ama hayat hiçbir şekilde uzlasamadigin biriyle geçer mı?
 
Eşinizle bu konuyu sakince konuşun ne hissettiğinizi anlatın geçinmeye gönlü varsa orta yol bulunur, sizin bireysel gezme ve aktivitelerinize bir sey demiyorsa devam edin ve ortak aktiviteleri hem eşinizi sıkmayacak hemde sizi minimum düzeyde tatmin edecek seviyeye çıkartin, iki tarafta özverili olursa evlilik devam eder. Sizin benzeriniz benim kayin ailem ve 35 senelik evliler mutlular. Temelde birbirlerine saygi ve sevgileri çok fazla
 
İyi akşamlar herkese,

3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.

6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.

Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.

Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.
Cocuk yoksa işin de varsa inanın ki değmez bosan .. bak bizde neredeyse aynıyız kayinvalide de aynı eşimle.iki zıt kutup canıma kastetti bu evlilik evet şimdi toparladık ama aşkım yok yarım boşansak sanki şaşırmam gibi..evladım için buradayım kavga gürültü yok ama benim artık civiltim yok..6 yıla giriyoruz ama ben benden geçtim....
 
İyi akşamlar herkese,

3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.

6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.

Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.

Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.
Aldatıyor olabilir mi
 
İyi akşamlar herkese,

3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.

6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.

Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.

Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.
Birbirinizi olduğunuz gibi kabul edip severseniz toparlanırsınız ama sık sık eleştirirseniz yüz göz olusunuz sevgi biter..
 
Saydıklarınız eşinizin suçu değil karakteri. annesini de suçlamanız çok yersiz, sonuçta yapıları böyle. sürekli eşinizi suçluyorsunuz. bu çok yorucu.
 
Karşılıklı adımlar atarak durumu düzeltebilirsiniz. Siz başlayın. Sürekli eleştirel yaklaşmayı bir kenara bırakın çünkü karakteri bu ve değişmeyecek. Kendinizi ve eşinizi dolayısıyla ilişkinizi yıpratıyorsunuz farkına varın.

Sizin dillendirdiğiniz boşanma laflarını ondan duyunca zorunuza gitmiş, siz söylediğinizde onda da yaralar açmışsınız demek bunları düşünmeyi çalışın.
 
toparlanır ama geçiktirmeden cift terapisi alın iyiyken düzeldi sanmayın. benim de böyle bir evliliğim sonlandı sandı ki her zaman ki tartışmalar ama bitirdim. sonra çok pişman oldu. oysa terapiye gelseydi bitmeyecekti. mutlaka destek alın siz henüz o durumda değilsiniz sevgi var ama böyle giderse sevgi biter bende sıfırlandı
 
Bir anda olmadı ama evlenince daha derinden yüzleştim bu durumla. Sonuçta evlenmeden önce sosyal ortamlarda birlikte olmamız gerekmiyordu. Evlenince bunun eksikliğini duyar oldum
Bu noktada ciddi haksizsiniz madem çok sevmiyor ve biliyordunuz siz şimdi dışarı arkadaşlarinizla çıkacaksiniz . Tatil içinde artık ikna olması lazım eşinizin .

Genel olarak baktım ben böyle biriyle evli kalabilir mıydım diye sanırım kalamazdim . Ama çok seviyorsam karşılıklı taviz vereceğim konuları konusurdum . Atıyorum sizle iki haftada bir gezmeye gider diğer zamanlar evde film günü yaparsınız bir gün siz dışarı çıkarsiniz. Bu arada çalışmıyorsaniz çalışmanız lazım . Keşke boşanmayı bu kadar karşılıklı kullanmasaydiniz. Bu evliliğin devam etmesi risk mi kesinlikle risk sonu nereye varır belli değil . Bence eşinizin haklı olduğu nokta ertesi gün hapı kullanmanız ve hatta kesinlikle korunmaniz.
 
Merhaba, bence biraz duygularınızı sakinleştirmeyi deneyin. Eşiniz dahil olmasada bireysel bir terapi sürecine başlayın. En azından evdeki durumun şiddetini azaltmaya, ya da daha az rahatsız olmanıza, dürtüsel davrandığınız taraflarınız varsa o durumları biraz sakinleştirir. Zaten bu süreçte evliliğe devam edip etmemeniz gerektiğinin +/- yönünü kendiniz daha sağlıklı karar veriyor olursunuz. Mesele gerçekten sadece eşiniz mi? yoksa sizde de eşinizi dürtüselliğe iten taraflar var mı onlarıda anlamak gerekir. Evlilik 2 kişilik bir olgu. Eşiniz terapi için sıcak bakmasada, sizin kendi sürecinizi ilerletip fayda gördüğünüzü düşünürse belki oda birşeyleri düzeltebileceğinize olan inancını arttırıp daha sonra çift terapisine devam edersiniz.
Burda hepimiz ne söylersek söyleyelim ilişkinizin kimyasını yalnızca siz biliyorsunuz. Burayı akıl alma konusunda direk referans almayın bence, çünkü herkesin deneyimi çok farklı. belki başkasının evliliğine iyi gelen size iyi gelmeyecektir. ihtiyacınız olanı sağlıklı bir şekilde ölçün. Ve tek nacizane tavsiyem fevri ya da dürtüsel davranıp anlık yüksek tepkiler veriyorsanız, karşı tarafıda tetiklediğiniz noktalar olabileceğini göz önünde bulundurup sakin kalmanızı öneririm. Olayları duyguları bazen kontrol etmenin olayı çözme konusunda kalıcı çok büyük +'ları olabilir. Eşinizi bıraktığınızda daha iyisini buladabilirsiniz,bulmayadabilirsiniz. Çünkü mesele eşiniz de olmayabilir. Biz aynıysak bazen terk ettiğimiz yerlerdeki olaylar ve kişiler isim değiştirerek tekrar karşımıza çıkar. Önce kendimizi tanıyıp durumdaki payımızı önümüze almakta fayda var. Ha baktınız mesele siz değilsiniz bundan eminsiniz. o zaman zaten kalıp ya da gitmekle ilgili net kararlar alabilirsiniz. Çok sevgiler umarım hersey düzelir sizin için.
 
Eşinizin karakteri bu onu değiştiremezsiniz. Bunun içinde suçlamayın eşinizi. Siz nasıl gezmeyi tozmayı hareketli renkli bir yaşantıyı seviyorsanız. Ki gayatte sevmeniz normal. Eşinizin de sevmemesi normal olmalı. Eşinizi değiştirmeye çalıştıkça işin içinden çıkamaz hale gelirsiniz. Aile terapistine gidin. Eşiniz gitmek istemiyorsa siz muhakkak gidin. Boşanmayacaksanız sürekli boşanma lafını kaldırın. Hatta ne olursa olsun o kelimeyi kullanmayın. Kullanacaksanız eğer gerçekten söylediğinizin arkasında durun boşanın. Boşanmayıp evliliğinizi sürdürecekseniz o zaman bir birinizi değiştirmeye çalışmadan ortak noktalar bulun. Eşiniz evde oturmayı seviyorsa evde romantik yemekler hazırlayın. Baş başa yemekler yiyin evinizde. Film gecesi hazırlayın birbirinize sarılıp film izleyin. Daha evde birlikte yapabileceğiniz çok şey var. Araştırdıkça yeni yeni şeyler keşfedip evde birlikte yaparsınız.

Tabi bu arada eşinizi uyum sağlıycam diye sizde kendinizi tamamen eve kapatmayın.
Eşiniz gelmiyorsa siz kendiniz arkadaşlarınızla dışarıda program yapın. Tatile mi çıkmak istiyorsunuz arkadaşlarınızla çıkın. Hobi edinin iş dışında evde ve dışarıda uğraşabileceğiniz hobiniz olsun. İş çıkışı arkadaşlarınızla kahve için , konserlere gidin vs Böyle bir durumda eşiniz sizi engellememeli siz eşinizin karakterine ve zevklerine ne kadar saygı duyuyorsanız oda size saygı duymak zorunda.
 
İyi akşamlar herkese,

3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.

6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.

Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.

Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.

Evden gidecek biri varsa o siz değil eşiniz. Fazla yüzgöz olmuşsunuz evliliğiniz laubalileşmiş. toparlamak ikinizin elinde tek taraflı olmaz. Sadece sizin çabanız ile sürmez. Bu arada çocuk falan da yapmayın düzelir diye
 
Merhaba, bence biraz duygularınızı sakinleştirmeyi deneyin. Eşiniz dahil olmasada bireysel bir terapi sürecine başlayın. En azından evdeki durumun şiddetini azaltmaya, ya da daha az rahatsız olmanıza, dürtüsel davrandığınız taraflarınız varsa o durumları biraz sakinleştirir. Zaten bu süreçte evliliğe devam edip etmemeniz gerektiğinin +/- yönünü kendiniz daha sağlıklı karar veriyor olursunuz. Mesele gerçekten sadece eşiniz mi? yoksa sizde de eşinizi dürtüselliğe iten taraflar var mı onlarıda anlamak gerekir. Evlilik 2 kişilik bir olgu. Eşiniz terapi için sıcak bakmasada, sizin kendi sürecinizi ilerletip fayda gördüğünüzü düşünürse belki oda birşeyleri düzeltebileceğinize olan inancını arttırıp daha sonra çift terapisine devam edersiniz.
Burda hepimiz ne söylersek söyleyelim ilişkinizin kimyasını yalnızca siz biliyorsunuz. Burayı akıl alma konusunda direk referans almayın bence, çünkü herkesin deneyimi çok farklı. belki başkasının evliliğine iyi gelen size iyi gelmeyecektir. ihtiyacınız olanı sağlıklı bir şekilde ölçün. Ve tek nacizane tavsiyem fevri ya da dürtüsel davranıp anlık yüksek tepkiler veriyorsanız, karşı tarafıda tetiklediğiniz noktalar olabileceğini göz önünde bulundurup sakin kalmanızı öneririm. Olayları duyguları bazen kontrol etmenin olayı çözme konusunda kalıcı çok büyük +'ları olabilir. Eşinizi bıraktığınızda daha iyisini buladabilirsiniz,bulmayadabilirsiniz. Çünkü mesele eşiniz de olmayabilir. Biz aynıysak bazen terk ettiğimiz yerlerdeki olaylar ve kişiler isim değiştirerek tekrar karşımıza çıkar. Önce kendimizi tanıyıp durumdaki payımızı önümüze almakta fayda var. Ha baktınız mesele siz değilsiniz bundan eminsiniz. o zaman zaten kalıp ya da gitmekle ilgili net kararlar alabilirsiniz. Çok sevgiler umarım hersey düzelir sizin için.
Çok teşekkür ederim ne güzel yazmışsınız düşüneceğim yazdıklarınızı 💐
 
X