Merhaba arkadaşlar şuan görüştüğüm birisi var seviyoruz birbirmizi ikimizde 27 yaşındayız 3 aydır görüşüyoruz beni çok seviyor değer veriyo bi gün bile incitmedi daha öncesinden de tanıyoduk birbirimizi hep isteyen biriydi daha yeni kabul ettim aynı mahallede oturdugumuz için ailelerde tanışıyor babalarımız çocukluk arkadaşı sormak istediğim babası alkol alıyor biraz daha rahatlar bize göre annem biliyor görüştüğümüzü istemiyor babamn da istemeyecgni söylüyor ve şuan isteyen başka bi görücü var onunla görüşmemi istiyor ben görücü üsülü evlenmekten yana değilim inanılmaz bi baskı altındayım sevdiğim çocuğa söyledim oda ailesyle konuşmuş isteyecek durumda olmadıklarnı söylemiş ailesi maddi acıdan ve biraz zaman gerektiğini söylemiş buyüzdende baya tartıştık sevdiğimle ayrılma noktasına geldik o vazgecmedi.Kendisi de calışıyor belli bi birikimide var ailesine muhtaç değil yani ama ailesinin rızasıyla olmasını istiyor oda.Artık gelip isteyin diyemem gurur yaptım ve de küçük bi yerde yasadıgımız için akrabalar falan da aileme baskı yapıyo kızın evde kaldı diye okadar üzülüyorum ki bugün halam bana artık nezaman evleneceksin diyip laf sokup üstüme güldü ağlamamak için kendimi zor tuttum.Her kafadan bi ses çıkıyor dayanamıyorum üniversite mezunuyum başka bi şehire yerleşip orda çalışmak hayatımı devam ettirmek istiyorum bazı şeyler hal olana kadar içim okadar dolu ki cok zor şeyler atlattım ama artık hiçbişeye dayanacak gücüm kalmadı ailem arkamda olacak bi aile değil hayatta düşündükleri tek şey erkek evlatları ve eşi.Kız çocukları çok değersiz görülüyor bazı toplumlarda bunu aşamıyoruz gerçekten..