• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çıkmazdayım

Ben konuyu ve yorumların hepsini okudum ve hatanın büyüğü konu sahibinin diyorum. Bana laf etmesinler diye sabahtan akşama kadar kv'demde oturuyorum yazmış Allah aşkına 28 yaşında kocaman bir insan bunu nasıl yazar, hani karakter gelişimi, kişilik?

Çünkü düzelir sandım çocuk olmasaydı bile babamın evine gidemiyordum gidecek bir yerim yoktu

Ayrıca bu nedir? Çocuk neden ve nasıl bir şeyi düzeltebilir? Çocuk elinde sihirli değnekle mi doğuyor? Kim öğretiyor bunları size?? Çocuklarınızı kullanmaktan, bozuk ailelere çocuk dünyaya getirmekten vazgeçin artık ya. Toplumumuz bu yaralı çocuklar yüzünden kalkınamıyor, eğer hiçbir kadın bozuk evliliğine bile isteye çocuk dünyaya getirmeseydi eminim şimdi bambaşka bir toplum olmuştuk. Siz kendiniz bu durumla baş edebiliyor musunuz ki bir de acınıza çocuk ortak ediyorsunuz? O çocuğun da hakkıydı karakteri güçlü ve duruşu olan ebeveynlere sahip olmak. Bunun yerine doğduğu andan itibaren sizin ezilmenizi izleyecek ve kim bilir nasıl olacak karakter gelişimi. Ay çok sinirlendim ya
 
Kızıyorum yazıyorum sonra siliyorum.
Neden yapıyorsunuz bunları kendinize hanımlar?
Okuduğum kaçıncı konu.Süzme ana kuzularını buluyorsunuz,hayatına bir şekilde çekiyor nasıl yapıyorlarsa artık.Sonra "O benim anam,ailem beğenmiyorsan kapı orda babanın evine git!" değil mi?
Çünkü gidemeyeceğinizi biliyor ondan.Eve kapatmış,kadın ruhu ihtiyaçlarından bihaber öküz çünkü.Kadın yemek,temizlik yapsın, ağzını kapatsın,saygıda kusur etmesin,çocuk doğursun.
Ama kendini çok kolay adam(?) sınıfına koyuyor.
Öyle bir ailede büyüyen bir dağ ayısından ne beklenir ki?

Ya bir yerlerde sinyal,işaret veriyorlardır illaki böyle adamsılar.
Bu kadar da mükemmel oynayamazlar öyle değil mi?
Sinyalleri iyi okuyun,görmezden gelmeyin,seviyorum düzelir demeyin,demeyinnn.

Evde kapalısınız vakit buldukça ders,soru ne kadar çalışsanız kârdır.
Aileniz de sahip çıkmayacak büyük ihtimal.
Psikolojinizi sağlam tutmaya çalışın biliyorum zor ama, gelecek için çıkış noktanız bu.
Atanamazsanız da dünyanın sonu değil.Bir iş bulursunuz zorlanırsınız ama başlarsınız bir yerlerden.
Bebeğinizden ve bebeğinizle sakin ve huzurlu bir gelecek motivasyonunuz olsun.Ama rica ediyorum bu adamı en kısa zamanda geldiği yere yollayın baba olmayı da beceremez zaten.Ağzımdan daha ağır kelimeler çıkmadan yorumuma son vereyim.
 
İnşAllah bir gün işim olursa yapacağım ki ben tıbbi laboratuvar teknikeriyim tek umudum atanmak
Ben size cok üzüldüm
Sağlık bakanlığı 5-9 mayıs arası sürekli işçi alımı yapacak kura ile alım olacak kpss değil temizlik görevlisi olarak basvursanız mı ?
Daha sonra alanınıza hazırlanıp atanırsınız insallah.
Aklıma baska bır sey gelmiyor , hamileliğiniz riskliymis bu is olur mu bilmiyorum sadece aklınızda bulunsun ama bu alıma basvurmasanız da yıl sonuna doğru gibi bidaha alım acarlar seneye de alım olacak diye biliyorum en kötü o alımlara basvurursunuz. Siz de toparlanmıs olursunuz bebeğinizle☹️
 
Son düzenleme:
Yargılamak ne kadar kolay dimi . Ben kabul etmedim yasamayı zorla diretildi haberim olmadan evin yapımına başlamışlardı öğrendiğimde aradım nişanı atmak istiyorum dedim engel oldular her şey güzel olacak dediler ama öyle olmadı kimse iyi davranmadı eşim annesinden başkasının sözünü dinlemedi çalışıp işin başında olduğu için eşimin uzakta olmasını istemediler çünkü parayı kazanan o . Çocukta gerçekten yaşayan bilir ki doğuda o baskılara dayanmak çok zor elimde değildi artık yumurta pişirip çamaşırıma koyup gece öyle yat dediler sırf bir hastalığım varsa gitsin diye sırtıma bilmem ne macunlar dökeceklerdi yani anlatabiliyor muyum gelde sen dayan cocuksuzluga dedim belki düzelir bunu herkes düşünür ama öyle de olmadı şimdi her gün intiharı düşünen ağlayarak uyuyup ağlayarak uyanan ben sizce ne yapsın ha soruyorum bir kız kardeşiniz olarak
yargılama olarak görmeyin sizin duygularınızı hissedip kızıyor veya üzülüyor insanlar bu tepkiler ondan. keşke en başında nişanı atsaymışsınız ya da en azından çocuk yapmasaymışsınız bu meslek durumlarınız olana kadar. bu bir gerçek. zor durumlarda yapılması gereken en önemli ve ilk adım gerçekleri olduğu gibi kabul etmektir. size iyi gelecek ve doğru ilerlemenizi sağlayacak olan şey karşı tarafı boşverip kendi hatalarınızı kabul etmek. bakın sizi iyileştirecek olan şey bu. kurban psikolojisinden çıkın ve evet ben hatalar yaptım diyin. sonrasında o hataları düzeltmek için atmanız gereken adımları alacak cesareti bulacaksınız gerçekleri kabul ettiğinizde. bu evliliğin içinde kalamazsınız. kalırsanız çocuğunuzun geleceğini de kendinizle beraber yakacaksınız. sakin olun, gerçekleri kabul edin, nefes alın, düşünün ve kafanızda planlarınızı yapmaya başlayın. vakti geldiğinde de o planları uygulayın.
 
Yargılamak ne kadar kolay dimi . Ben kabul etmedim yasamayı zorla diretildi haberim olmadan evin yapımına başlamışlardı öğrendiğimde aradım nişanı atmak istiyorum dedim engel oldular her şey güzel olacak dediler ama öyle olmadı kimse iyi davranmadı eşim annesinden başkasının sözünü dinlemedi çalışıp işin başında olduğu için eşimin uzakta olmasını istemediler çünkü parayı kazanan o . Çocukta gerçekten yaşayan bilir ki doğuda o baskılara dayanmak çok zor elimde değildi artık yumurta pişirip çamaşırıma koyup gece öyle yat dediler sırf bir hastalığım varsa gitsin diye sırtıma bilmem ne macunlar dökeceklerdi yani anlatabiliyor muyum gelde sen dayan cocuksuzluga dedim belki düzelir bunu herkes düşünür ama öyle de olmadı şimdi her gün intiharı düşünen ağlayarak uyuyup ağlayarak uyanan ben sizce ne yapsın ha soruyorum bir kız kardeşiniz olarak

Amacım yargılamak değil aşağıda attığım mesajınızda "tamamen kısırmışım gibi davrandıkları için yaptım" dediğiniz için birilerine nispet için çocuk mu yapılır yazdım.
Hayatınız sizin hayatınız, isterseniz çocuk yaparsınız isterseniz yapmazsınız beni hiç ilgilendirmez.
Benim görüşüm ailedeki sorunları çözmek için çocuk yapmanın doğru bir karar olmadığı yönünde.

Siz önce ayrı bir eve çıkmalısınız ki sağlıklı bir ilişkiniz olsun, şuanda kv evinde yaşıyorsunuz.
Dİğer mesajlarında bir sürü evleri var diyorsunuz, engel oldular falan deseniz de şöyle ki siz razı oldukça tepenize çıkacaklar.
Doğuda ve kadın olarak işlerin daha zor olmasını biz bilemeyiz haklısınız.


Tamamen bana kısırmışım gibi davrandıkları için yaptım yani belki de düzelir diye . Kendisi ilk geceden hamile kaldı diye ben neden kalamıyor muşum diye laf ediyordu
 
Babam bana, hiçbir erkeğin seviyorum, ölüyorum aşkından laflarına güvenme dedi. Gerçekten öyle evlenince bir haller oluyor çoğuna. Durumuna üzüldüm ama atanıp kendi hayatına bakmaktan başka çare yok gibi görünüyor. Hamile kalmışsın artık ah vah etmenin, üzülmenin yeri yok. Atan, işini, mesleğini, evini kur, kurtul bu insanlardan.
 
herkese merhabalar
Bir yıllık evliyim ve evliliğim boyunca ağlamadığım tek bir gün yok. Kaynanamın üst katında yaşıyorum evliliğimin ikinci ayında kaynanamın erkek kardeşinin eşi beni kendine yakın mı gördü yoksa yanına mı çekmek istedi bilmiyorum ama her gün arayıp kaynanamın ve ailesinin benim hakkımda yaptıkları dedikoduları anlattı . Ben her gün işimi yapıp öğlen kaynanama iner akşama kadar otururdum ki laf etmesinler diye ama daha iki aylıkken hakkımda dediği her şeyi öğrendim ailemin fakirliğiyle dalga gecmiş annemin bana leğen almak istemesiyle dalga geçmiş çeyizimi beğenmemişler ben eşimden bir yaş büyüğüm diye yaşlıymışım da anca kendimi eşime kakalamışım ki Allah şahidim asla evliliği düşünmedim bir çok talibim vardı ama atanmak istiyordum eşim Okadar vaatlerde bulundu ki evimi ayrı yerde yapacağını beni herseyden çok sevdiğini söylerdi her gün hediyeler ve çiçekler alırdı hafta da bir gün illa cıkar dolaşırdık ama şimdi bir yılda bir defa tek cıktık onda da kaynanam niye beni de çağırmadınız deyip trip atmasından mıdır bilmiyorum bir daha bir gün bile dışarı çıkmadık eşimle . Bir yıldır dört duvar arasında yaşıyorum bir defa bile markete gitmedim yalnız ayda bir belki kaşımı almak için eşim götürüp getiriyor . İlk günden beri çocuk isteyen kaynanam ben adet olunca üzülüyordu evliliğimin 9. Ayında hamile kaldim şuan neredeyse 4 aylık hamileyim üzüntüden stresten düşük tehlikem var kaynanamın lafları ve hem benim hemde herkesin yoldan geçenin bile dedikodusunu yaptığı için ondan nefret ediyorum bir kaç gün önce gelip oğluna şikayet etti sebebiyse eskisi kadar anne demiyor muşum çünkü dedikodumu yapan birine yalandan gelemiyorum zaten eşim en ufak şeyde on gün benle konuşmaz iki gün konuşur sonra yine bir şey bulup konuşmaz annesi de hep şeytanlık yaptığı için eşim artık beni tam sevmiyor her gün bu dört duvar arasında ağlıyorum aileme gidemem çünkü sanki ben bilerek eve dönmek için yapıyor muşum gibi konuşuyorlar annem çok üzülüyor ama elinden bir sey gelmiyor şuan bile ağlıyorum ne yapacağımı bu hamile halimle nereye gideceğimi bilmiyorum benim kanamam olduğu halde sırtını dönüp yatıyor. Ha kaynanam evet ben kardeşimin eşiyle konuştum ama oda abartarak söylüyor kadına engel et dedi yani biliyorum dedikodularını ortaya cıkardım ama unut gitsin diyor unutamıyorum ne yapacağım lütfen akıl verin
Yol yakınken boşan. Bu nasıl bir hayat. Kocam da değismez. Tünelin ucunda hiç ışık yok evliliğe dair. Doğunca bebeği de kaynanan kendine alır zaten sana bırakmaz. Mesleğin de var atanmak şart değil gir biryere çalış . Bir yandan da atanmaya çalış. Anne babana anlat onlara geç şimdilik. Boşan yani yazık yani cahil kaynanana yaranamazsın zaten de kocan da zırcahil
 
Çok akıllıca davranmanız lazım. Madem evdesiniz bu süreyi ders çalışarak geçirin. Biraz örgü vs yapın bebek için kafanız dağılsın. Lafları duymamaya çalışın cevap vermeyin. En güzel cevap zaten sen kimsin ki seninle muhatap olayım kafasıdır. Bırakın konuşsunlar. Atanır atanmaz da vurun çıkın o evden. Kimsenin kimseye bu zulmü çektirmeye hakkı yok.
 
Back
X