- 23 Ekim 2014
- 5
- 2
- 41
- Konu Sahibi kuzucuk2014
- #1
artık herseyı ustlenmekten bıktım , her seyı ben yonetmekten bıktım napıcam bılmıyorum
cevremde hıc kımse yok, aıle yok cekırdek aıleyız zaten. kardesım yok, esım 2 kardes onunda kardesı uzakta ve zaten aılesıyle anlasamıyoruz. maddı manevı hıc bır desteklerı yok.
bebegım var, esım oglen ıse gıdıyor gece 12 de gelıyor, butun gun cocukla ben ılgılenıyorum ve cok yaramaz uyku nedır bılmıyor, oglen 1 30 da uyandı mısal 1 saatlık uykudan, sımdı daha uyudu, o arada uyutma denemelerı yemek yeme denemelerıyle gecıyor sureklı ,evde hıc bır sey yapamıyorum.o uyuuynca anca dınlenme fırsatı bulursam buluyorum yoksa o arada yemek yap temızlık yap böle gecıyor.
bı yandan 2 ay sora ıse baslamam gerekıcek, ıse baslamassam maddı anlamda cok sıkıntı yasıycaz. bu 6 ayda bıle sıkıstık cunku.aılemınde hıc bır faydası yok, artık yaslılarda ve kafaları yerınde değil bence. kımsem yok cevremde napıcam bılmıyorum. cocuga kım bakıcak , nasıl olucak, esımın bole haftasonuda calısması benı oldum olası sınır edıyor, her yere dul kadın gıbı tek gıdıyordum sımdı cocuk olunca ıyıce yalnız kaldım. cocugun butun sorumlulugu gelecek kaygısı benı sarıyor, esımın hıc umrumda değil. cocukta kazara oldu. aldırmak ıstedım olmadı, gercı sımdıkı aklım olsaydı aldırırdım . korunmuyormuyduk tabıkı korunuyorduk ama hapların o en ufak olasılıgı bızı buldu anlaşılan.
esım ıyı bırı ama cok sorumsuz, daha dogrusu yetıstırılmesı bu sekılde oldugu ıcın babası olmadıgı ıcın kendıde sorumsuz bırı. hanı her seyı bana bırakmıs ( ısın kolayına ) ıs degıstır dıyorum iş yok dıyor, çokta baskı kurmak ıstemıyorum sonra daha kotu bır sey olur dıe.
napıcam bılmıyorum gerçekten kafayı yemek uzereyım
cevremde hıc kımse yok, aıle yok cekırdek aıleyız zaten. kardesım yok, esım 2 kardes onunda kardesı uzakta ve zaten aılesıyle anlasamıyoruz. maddı manevı hıc bır desteklerı yok.
bebegım var, esım oglen ıse gıdıyor gece 12 de gelıyor, butun gun cocukla ben ılgılenıyorum ve cok yaramaz uyku nedır bılmıyor, oglen 1 30 da uyandı mısal 1 saatlık uykudan, sımdı daha uyudu, o arada uyutma denemelerı yemek yeme denemelerıyle gecıyor sureklı ,evde hıc bır sey yapamıyorum.o uyuuynca anca dınlenme fırsatı bulursam buluyorum yoksa o arada yemek yap temızlık yap böle gecıyor.
bı yandan 2 ay sora ıse baslamam gerekıcek, ıse baslamassam maddı anlamda cok sıkıntı yasıycaz. bu 6 ayda bıle sıkıstık cunku.aılemınde hıc bır faydası yok, artık yaslılarda ve kafaları yerınde değil bence. kımsem yok cevremde napıcam bılmıyorum. cocuga kım bakıcak , nasıl olucak, esımın bole haftasonuda calısması benı oldum olası sınır edıyor, her yere dul kadın gıbı tek gıdıyordum sımdı cocuk olunca ıyıce yalnız kaldım. cocugun butun sorumlulugu gelecek kaygısı benı sarıyor, esımın hıc umrumda değil. cocukta kazara oldu. aldırmak ıstedım olmadı, gercı sımdıkı aklım olsaydı aldırırdım . korunmuyormuyduk tabıkı korunuyorduk ama hapların o en ufak olasılıgı bızı buldu anlaşılan.
esım ıyı bırı ama cok sorumsuz, daha dogrusu yetıstırılmesı bu sekılde oldugu ıcın babası olmadıgı ıcın kendıde sorumsuz bırı. hanı her seyı bana bırakmıs ( ısın kolayına ) ıs degıstır dıyorum iş yok dıyor, çokta baskı kurmak ıstemıyorum sonra daha kotu bır sey olur dıe.
napıcam bılmıyorum gerçekten kafayı yemek uzereyım