ben bu konuda gelenlere degil kendime cok kiziyorum hatta geceleri uyuyamayacak kadar kafama taktim ama degismeyi beceremiyorum, sizlerin basina gelenlerin cogunu yasadim, ama sesimi cikaramiyorum, gecen kuzenim geldi 30 yasinda koca kiz cocugu oturttu kucagina (bebek 1,5 aylik) ben de oyle seyrettim, bebegim huysuzlandi tabi cani yaninca, hic sesimi cikaramadim, ulan salak kafam, "o daha cok kucuk oturamaz" deyip alsana kucagindan, bir de diyoki "bu bebek beni sevmedi, kucagimda huysuzlaniyor" , Allahtan annem o kadar kucuk cocugun oturamayacagini soyledi de "aaaa oyle mi diye diklestirdi biraz" 30 yasinda bu insan ya, cocugu olmayabilir ama bunu bilmesi gerekmez mi? daha anlatsam sayfalar yetmez, dedim ya suclu benim biri alinacak kusecek diye bisey diyemiyorum, sonra da oturup agliyorum, babasi ve ben daha hic cocugumuzu yanagindan opmedik, cok zor sahip oldugumuzdan midir nedir, odumuz kopuyo bisey olacak diye, ama bizim disimizda eve gelenlerin cogu optu
bende katılıyorum söylediklerinize birde yavrumun elleri hep ağzında bunu görmelerine rağmen resmen yalar gibi ellerini öpmelerikafamçokkarıştı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?