Anne değilim belki o yüzden sizi anlamıyorum.
Ama vicdan azabi niye?
Tuz ruhu içirmediniz ya?
Çikolata yiyecek. Bugün yarın sonraki gün. Bundan kacıs yok.
Amacinız çocuğu zehirlemek mi?hayır.
Amacınız kendinizce tedavi uygulamak. Onun kötü olması icin yapılmış bi şey yok
Nedir bu annelerdeki sürekli vicdan muhasebesi. Her anne böyle midir? Ya da ben anne olsam ben de mi vicdan azabı çekeceğim
Ben kendimce mantıklı düşündüğümü saniyorum ama anne olunca "yetersizlik hissi" mantığın önüne mi geçiyor. Istisnası yok mu?
Annem bana 2 aylıkken çay içirirmiş.
Aynı zamanda menenjit geçirdiğimi derhal fark edip doktora götürdü. Menenjit gibi ciddi bir hastalığı erken teşhis ile atlattım.
Hicbir seyin yanlış ya da doğruluğunu tartişmıyorum
Ama gördüğünüz gibi bir kayip olmadan büyüdüm. Kendinize bu eziyet neden.
Bütün annelere soruyorum. Bu bir eziyet degil mi??
Sorularıma cevap veren annelere şimdiden çok teşekkür ederim.
Hepinize kolay gelsin.
Merhabalar, kendimce kısaca cevaplayayım.
Çocuk beslenmesi asla bir kerelik değildir ve dünyadaki en iyi gurmeler olduğundan sevdiği tadı arayana kadar yemek yemeyi reddediyorlar.
Çikolata ya da şeker, en katı olduğum konuydu ki benden bihaber bir şekilde alıştırılmış, tadını öğrenmiş oldu.
Sonuç ise, çocuk normal yemeği reddedip daima o tatları istiyor.
Mesela tüplü çikolata hediye getirip eline verilen çocuğum, diş macununu deli gibi yemeye çalışıyor.
Tadı şekerli olmadığı için diş fırçalamayı bıraktı çünkü o tüpü kafasında lezzetli diye kodladı.
Hüüp hareketiyle olur olmadık yerde tutturuyor onun için.
Aynı şekilde yine bana sormadan eline kuzenleri tarafından tutuşturulan lolipopun ne olduğunu bilip, her yuvarlak ve küçük bir cisim gördüğünde hophopp diye ağlıyor benim oğlum.
Onlar sünger gibi ne verirseniz hem de tek seferde öğreniyorlar.
Benim şuanki endişem, çocuğuma ateşli günleri bitene kadar nutellayla ilaç vereyim ama bunu alışkanlığa çevirmesi durumda nasıl baş edeceğim?
Önündeki yemek tabağını duvara fırlatıp cukooo diye bağırdığında nasıl yöneteceğim ki süreci?
Ayrıca ilaçların çikolata ile etkileşimi konusunda ise hiçbir fikrim yok, bilgi de bulamadım.
Yani anne olmak maalesef böyle olmayı gerektiriyor.
Aman çocuğum çikolata yemesinden çok daha öte, olmayan beslenme düzenini iyice yerle bir etmek, vücuduna hiçbir yararı olmayan bir maddeyi dünyada en güvendiği kişiden birkaç gün alarak kafasında iyiyle özdeşleştirmek, dişlerine vereceği çokça hasarı hesap etmek ve aynı anda ateşini düşürürken, günü anlık kurtarırlen gelecekte başına daha büyük sorunlar açabileceği için endişelenmek.
Ha bu arada, oğlum daha 28 aylık altı bezli, ağzında emzik.
Yani 2 buçuk yaşında bile değil, çocuk dediğime bakmayın.
Evde bir küçüğü daha var ondan benim bebeğim büyüdü, abi oldu adı da çocuğa terfi etti.
ben hiç havale geçirmemişim ama rahmetli kardeşim geçirmiş, havalenin genetik olduğunu ben de okumuştum kızım havale geçirdiğinde çıldırmışcasına herşeyi okuyup araştırma yaparken, 7 yaşında bünye yenileniyormuş, o yaştan sonra çok şükür ki yüksek ateşe bağlı bir sorun yaşamadık ama 15 aylıktan 7 yaşına gelene kadar ki dönemde sürekli tetikteydik ve zor bir dönemdi bizim için çünkü ateşin dışa vurmasında yüksek ateş olduğunu fark edebiliyorsunuz ama bizim kızın bazen gizli ateşi oluyordu, eller ayaklar buz gibi ama çocuk içten içe yanardı, 5 dakika da bir ateş ölçtüğümüzü sabaha kadar gözümüzü kırpmadığımız günler olurdu, çocuk hastalıklarının hepsi zor, tüm çocuklar hep sağlıklı olsun inşaallah.
