Cocuk bakiminda annenin rolu

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Benimki de oyle bana yapışık resmen babasıyla anca agu bugu on onbes dk sonra sıkılıyo yada gezdirirse oyalayabiliyo. Çok yardımcı olmaya çalışsa da çok uzun sure birakamiyorum. Bende emekleme dönemini bekliyorum artık babasinda da uzun durabilsin diye.

Konu sahibini çok iyi anlıyorum sürekli kucakta ve yapisigiz bazen tuvalete gitmeye vaktim olmuyo veya kustugu kiyafetimi eşim gelene kadar değiştiremiyorum çamaşır ütü vs bahsetmeyim bile ama geçecek diyorum gittikçe kolaylasacak zaten bi gulmesi bana bakması bile dünyaya bedel..
Yani, yenidoğan zamanı ne yazık ki böyle. Bebek büyüdükçe babayla iletişimi artıyor. Anne için çok zor, bildiğin hayat tamamen sona ermiş gibi geliyor ama geçici bir süreç bu.
 
Çocuk bakımında anne ve babanın sorumluluğu asla eşit olamaz çünkü annede his var.
Çocuğun uykusu geldiğini bakışından anlar, acıktığını tek ağız hareketinden, kakasının kokusunu 5 metreden alır falan filan.

Ama alt değiştirmeyen, banyo yaptırmayan, çocuğuna 1 saat bakamayan, uyutamayan adam da kendine baba demesin.
Ayrıca uyku eğitimi 3 aylık bebeğe verilmez.
Çok biliyorsa önce kendini eğitsin nasıl insan, nasıl baba olunur diye!
Eşek sudan gelene kadar ıslak odunla döveceksin bu cinsi, çocuğu yaparken iyiydi ama!!!
 
Kavga etmeyin, işe yaramaz.
Eşiniz yok gibi davranın. Eve geldiğinde kapıyı açmayın, anahtarıyla kendi açsın. Yemek, temizlik yapmayın. Onun kıyafetlerini yıkamayın ütülemeyin.
Kendinize dışardan yemek söyleyin ya da kendinize yetecek kadar yapıp yiyin. Ev işi için kadın tutun ya da asgari düzeyde iş yapın. Kirlilerinizi kuru temizlemeye gönderin. Eşinizi duymayın görmeyin, sürekli çocukla ilgilenin.
Er geç akıllanacak.

Ve bu yetmez ise, bence M MelatoniN annesine gitsin. Burda herkes yazmis "yok normal" "yok büyüyünce degisecek". Ki halbuki simdi bebek kolay. Büyüyünce onun emeklemesi ile pesinde kosturmak var, egitici oyun oynamak var,..

En çokta bu tavirlari normal karsilayan kadinlara üzülüyorum. Her erkek ayniymis. Degil iste! Degil! Esim benden iyi bez degistirir ve daha sabirlidir. Batida erkeklerin bez degistirmesi, kendi bebegine bakmasi gayet normal olarak karsilaniliyor. Yani öyle "biz biolojikmen programlandik, irkekler napsin" diye birsey yok. Her kadin ayrica anneligi ilk hamileliginden beri his etmiyor. Ben kendimi ancak bebegim 6 ay-1 yasindan sonra anne his etmeye basladim.

Ve simdi çare bulunmasi lazim, kadin uykusuz ve zombie gibi. Bu agir lohusa depresyona yol açar. Yerinde olsam konu sahibi, dedigim gibi annemlere giderim. En azindan biraz uykumu alirdim. Ve esime rest çekmiste olurdum. Madem babalik yapmiyorsun, çoçugu görmenede gerek yok!
 
Ve bu yetmez ise, bence M MelatoniN annesine gitsin. Burda herkes yazmis "yok normal" "yok büyüyünce degisecek". Ki halbuki simdi bebek kolay. Büyüyünce onun emeklemesi ile pesinde kosturmak var, egitici oyun oynamak var,..

En çokta bu tavirlari normal karsilayan kadinlara üzülüyorum. Her erkek ayniymis. Degil iste! Degil! Esim benden iyi bez degistirir ve daha sabirlidir. Batida erkeklerin bez degistirmesi, kendi bebegine bakmasi gayet normal olarak karsilaniliyor. Yani öyle "biz biolojikmen programlandik, irkekler napsin" diye birsey yok. Her kadin ayrica anneligi ilk hamileliginden beri his etmiyor. Ben kendimi ancak bebegim 6 ay-1 yasindan sonra anne his etmeye basladim.

Ve simdi çare bulunmasi lazim, kadin uykusuz ve zombie gibi. Bu agir lohusa depresyona yol açar. Yerinde olsam konu sahibi, dedigim gibi annemlere giderim. En azindan biraz uykumu alirdim. Ve esime rest çekmiste olurdum. Madem babalik yapmiyorsun, çoçugu görmenede gerek yok!
Ama bu durum ona tatil:)
Malum 2 çocukla feci günler geçirdiğimden, bazen aklıma geliyor ama diyorum ki adam evde keyif yapacak ben yine çocuk ve iş😂
Aksine benim yöntemim, birkaç üyenin verdiği örnek gibi evde grev başlatmak oluyor.
Ne temizlik, ne çamaşır, ne yemek hiçbiri yok.
Bulaşıklar 1 hafta tezgahta koktuğu oldu ve sonunda pes ediyor baba.
Keza benim kocam çoğu erkeğe göre zaten hem çocuk hem ev işi konusunda yardımcıdır ama yaşadığım hayat düzeninde daha fazlası gerektiği için yine de yaranamıyor o ayrı😂
 
Ve bu yetmez ise, bence M MelatoniN annesine gitsin. Burda herkes yazmis "yok normal" "yok büyüyünce degisecek". Ki halbuki simdi bebek kolay. Büyüyünce onun emeklemesi ile pesinde kosturmak var, egitici oyun oynamak var,..

En çokta bu tavirlari normal karsilayan kadinlara üzülüyorum. Her erkek ayniymis. Degil iste! Degil! Esim benden iyi bez degistirir ve daha sabirlidir. Batida erkeklerin bez degistirmesi, kendi bebegine bakmasi gayet normal olarak karsilaniliyor. Yani öyle "biz biolojikmen programlandik, irkekler napsin" diye birsey yok. Her kadin ayrica anneligi ilk hamileliginden beri his etmiyor. Ben kendimi ancak bebegim 6 ay-1 yasindan sonra anne his etmeye basladim.

Ve simdi çare bulunmasi lazim, kadin uykusuz ve zombie gibi. Bu agir lohusa depresyona yol açar. Yerinde olsam konu sahibi, dedigim gibi annemlere giderim. En azindan biraz uykumu alirdim. Ve esime rest çekmiste olurdum. Madem babalik yapmiyorsun, çoçugu görmenede gerek yok!
Bu mesajda ben de kast edildim mi bilmiyorum ama yine de kendimi bir kez daha açıklamak isterim. Tabi ki babanın bez değiştirmesi, bebeğiyle ilgilenmesi çok ama çok normal. Ve olması gereken. Benim yazarken kast ettiğim, yenidoğan annesini ister. Devamlı memede olur ve bu anne için çok bunaltıcıdır. Baba yardım etmek istese dahi bebek buna izin vermeyebilir. Kızımda yaşadık bunu.

Diğer yandan, bebek büyüyüp anneden bağımsızlaşmaya başladıkça babanın bakım vermesini de daha kolay kabul edecektir. Mesela yaklaşık 1 yaşından beri babası yıkar oğlumuzu. Beraber girerler duşa. Kızım da şu an aynı şekilde. (Mahremiyet hassasiyetiyle tabi ki). Eşim ikisine yemek de yedirir, oynatır, altı üstü ilacı vs.. Hepsini çok güzel yapar.

Ama yenidoğanlık döneminde değil.
 
Arkadaslar cok uzgunum, saatlerdir agliyorum cumlelerimi toparlamaya calisacagim. 87 gunluk kizim var. Kizimi buyuturken kendimi fiziki ve psikolojik olarak cok yalniz hissediyorum. Esim benimle ayni oranda sorumluluk almiyor. Sabahtan aksama kadar cocukla ilgileniyorum. Esim eve geldiginde hayatinin merkezinde bir bilgisayar oyunu var, o oyundan arta kalan zamanlarda cocugun bakimiyla ilgileniyor. Ailelerimizde banyo yaptiran, alt degistiren baba olmadigindan bu yaptiklari onu super baba gibi gosteriyor yakinlarimiza, ben sabahin korunden gece yarilarina kadar kendimi paralasam da bunda buyutecek birsey yok cunku ben anneyim tabiki yapacagim gorevim diye dusunuluyor.
Bardagi tasiran son damla artik cocugu esime 10 dk bile emanet edememem oldu. Eskiden aksamlari iki saat uyuyup gece nobeti devraliyordum. Simdi cocuga bakmaktan anladigi besige koyup aglata aglata bayiltmasi oldu. Bunun da adina uyku egitimi diyor. Cocugu bana birakirsan boyle yaparim diyor. Sen daha sabirlisin ben degilim diye diye sorumluluktan kaciyor. Bu sorumlulugun altinda tek basima eziliyorum. Artik dayanacak gucu kendimde bulamiyorum. Eger okuduysaniz tesekkur ederim, depresyonun esigindeyim dualariniza, iyi dileklerinize, dertlesmeye cok ihtiyacim var.
Benim eşimde katiyen altını almaz.İşim olduğunda bakar ama saatlerce değil tabi.Evet sizin eşinizin gibi annenin görevi olarak görülüyor
 
Bu mesajda ben de kast edildim mi bilmiyorum ama yine de kendimi bir kez daha açıklamak isterim. Tabi ki babanın bez değiştirmesi, bebeğiyle ilgilenmesi çok ama çok normal. Ve olması gereken. Benim yazarken kast ettiğim, yenidoğan annesini ister. Devamlı memede olur ve bu anne için çok bunaltıcıdır. Baba yardım etmek istese dahi bebek buna izin vermeyebilir. Kızımda yaşadık bunu.

Diğer yandan, bebek büyüyüp anneden bağımsızlaşmaya başladıkça babanın bakım vermesini de daha kolay kabul edecektir. Mesela yaklaşık 1 yaşından beri babası yıkar oğlumuzu. Beraber girerler duşa. Kızım da şu an aynı şekilde. (Mahremiyet hassasiyetiyle tabi ki). Eşim ikisine yemek de yedirir, oynatır, altı üstü ilacı vs.. Hepsini çok güzel yapar.

Ama yenidoğanlık döneminde değil.
Ben tam tersini yaşadım.
Çocuklarımdan biri hiç emmedi, diğeri 4 ay.
Ama emdiği süre içinde de emzirip anında verirdim babaya, sonra mama çocukları olduğundan gayet rahat büyüdüler.
Ama ne zaman ki 1 buçuk yaşına geldiler, baba reddi başladı.
O güne kadar her şeylerini yapan babayı artık kabul etmiyorlar, anne yapsın diyorlar.
Bence çocuğun aklının erdiği dönemde daha zor babanın ortak sorumluluk alması.
Özellikle erkek çocukları babayla yarışa girdiğinden, tamamen anne odaklı oluyor.
Ama yenidoğan döneminde anne sadece emzirip verebilir, başka bir şeyi yok.
 
Benimde oğlum 5 aylık. Aynı süreçleri yaşadım arkadaşım. Benim eşim biraz daha insaflı en azından altını değiştiriyor, banyosunu birlikte yaptırıyoruz, akşamları 1-2 saat kucağında gezdiriyor oyalıyor vs. Ama bunların hepsi lütuf gibi sanki😀 Bir tartışmamız esnasında artık almıycam çocuğu kucağıma oyalamıycam dedi. Benim için yapıyorsan yapma zaten dedim, 22 saat ilgileniyorum 2 saat daha ilgilenirim.

Herneyse sizin bebişiniz biraz daha küçük, şimdi daha zor size ama azıcık daha büyüyünce oturmaya başlıyor, yerde dönmeye başlıyor falan kendi kendine daha çok zaman geçiriyor. Sizde dinleneceksiniz en azından 1 saat belki 2 saat. Oyun halısı almıştım ben oğluma 3.aydan sonra onda zaman geçirmeye başladı. Eğer yoksa ondan alın bitane. Emin olun eşinizden daha çok yardımcı olacak😀

Kendinizide üzmeyin. Rabbim bile onların değil bizim bakacağımızı bilerek hamileliği, anneliği bize layık görmüş. Altından kalkamayacağımız bişi yok. Beklentiler insanı hasta ediyor.
Eşinizin dediğide laf yani artık almıcam ne demek.Eşim çocukla doğru düzgün ilgilenmediğinde bu çocuk tek benim çocugum değil derim ve çok kızar bu lafa ama öyle ikimizin ortak parçası sonucta
 
Ona biraktigim zaman ben sabirsizim, senin kadar dirayetli degilim kisvesi altina siginiyor. Bak sinirlenebilirim falan diyor. Bebegimiz kolik. O aglamalara sabredemiyor. Iki saat birakiyorsam onun zaten 1 saati tv karsisinda ya da bilgisayar oynarken kucaginda geciyor. O boyle bakarken gonul rahatligiyla emanet edemiyorum.isine gelirse ben boyle bakiyorum der gibi bir tavri var.
Sinirlenirse naparmıs? Ates olsa cürmü kadar yer yakar ne o öyle tehdit eder gıbı, bak sınırlenebilırımler.
Sinirlenmezsen adam degılsın dıyıp bebegı bidaha asla kucağına vermezdim. Yorgun Bı kadın oldugum İcinde her ıstedıgınde onu eyleyemezdım.. Kusuruma bakmasın.. Zaten hep sızdeymıs, bı saat daha sizde dursun. O da öteden baksin.
 
Ben tam tersini yaşadım.
Çocuklarımdan biri hiç emmedi, diğeri 4 ay.
Ama emdiği süre içinde de emzirip anında verirdim babaya, sonra mama çocukları olduğundan gayet rahat büyüdüler.
Ama ne zaman ki 1 buçuk yaşına geldiler, baba reddi başladı.
O güne kadar her şeylerini yapan babayı artık kabul etmiyorlar, anne yapsın diyorlar.
Bence çocuğun aklının erdiği dönemde daha zor babanın ortak sorumluluk alması.
Özellikle erkek çocukları babayla yarışa girdiğinden, tamamen anne odaklı oluyor.
Ama yenidoğan döneminde anne sadece emzirip verebilir, başka bir şeyi yok.
Bende emzirdikten sonra verirdim gazını çıkarsın diye :) benim kızımda 16 aylık babasını istemiyo o kadar bana düşkün oldu bir de ben onu daha çok eğlendiriyorum eşim oynasada onunla ben daha çok güldürüyorum belkide ondan :)
 
Beklenmedik bir anda cocuk oldu. Korunurken esimin ihmalkarligi yuzunden. Zaten bir cocuk istiyordum deyip kabullendim. Dogumdan sonra da 40 im cikinca gidip hemen ria taktirdim ikinci bir surpriz yasamamak icin.
Erkekler zor baba oluyor. Yani baba olmak icin zaman gerekiyor. Ilk bebegimde bu kavgayi cok verdim. Zorla baktirdim. Zaten bebek biraz buyuyunce istesenizde size gelmez. Bazen esim yorgunluktan pert geliyor gelince birde oglum.ustunde zipliyor. Bebek biraz buyuyunce zorla oynattiracak esini. Eger ikinci bir bebek dusunuyorsaniz ria ya guvenmeyin su an 3.5 aylik oglum ria varken oldu 😎
 
Ben tam tersini yaşadım.
Çocuklarımdan biri hiç emmedi, diğeri 4 ay.
Ama emdiği süre içinde de emzirip anında verirdim babaya, sonra mama çocukları olduğundan gayet rahat büyüdüler.
Ama ne zaman ki 1 buçuk yaşına geldiler, baba reddi başladı.
O güne kadar her şeylerini yapan babayı artık kabul etmiyorlar, anne yapsın diyorlar.
Bence çocuğun aklının erdiği dönemde daha zor babanın ortak sorumluluk alması.
Özellikle erkek çocukları babayla yarışa girdiğinden, tamamen anne odaklı oluyor.
Ama yenidoğan döneminde anne sadece emzirip verebilir, başka bir şeyi yok.
Çocuk işte ya, genel geçer kuralı yok :) Oğlumu aynı sizin gibi, memeyle işi bitince babaya verebiliyordum uyutması için ama asla kızımda bunu yapamadım. Oğlum aklı ermeye başlayınca bir ara anneci oldu. Herşeyi anne yapsın.. Sonra babacı oldu.. Eşim çıldıracaktı neredeyse :) Şimdi yine anneci.. Babaya döneceği günü hasretle bekliyorum :)))

Kızım ise ezelden anneci mübarek :) Özellikle uyuma konusunda. Babayla yıkanır, gezer, oynar, yemek yer, altını açtırır filan.. ama illa benimle uyur.
 
Aglaya aglaya elbet yorulacakmis yorgunluktan uyuyakalacakmis
Eşinize söyleyin, bu uyku eğitimi değil. Çok yanlış anlamış olayı.

Çocuğunuzu resmen öğrenilmiş çaresizlik denen girdaba sürüklüyor. Birşeye niyetlendiyse araştırsın okusun öğrensin.

Siz de öğrenilmiş çaresizlik nedir, lütfen araştırın ve eşinize anlatın, okutun.
 
Çocuk işte ya, genel geçer kuralı yok :) Oğlumu aynı sizin gibi, memeyle işi bitince babaya verebiliyordum uyutması için ama asla kızımda bunu yapamadım. Oğlum aklı ermeye başlayınca bir ara anneci oldu. Herşeyi anne yapsın.. Sonra babacı oldu.. Eşim çıldıracaktı neredeyse :) Şimdi yine anneci.. Babaya döneceği günü hasretle bekliyorum :)))

Kızım ise ezelden anneci mübarek :) Özellikle uyuma konusunda. Babayla yıkanır, gezer, oynar, yemek yer, altını açtırır filan.. ama illa benimle uyur.
Ben de babacılarken üzülürdüm, şimdi mumla arıyorum.
Benim yanıma oturma kavgası var evde, benimle yatma, anne yıkasın, yedirsin giydirsin vs.
Birini ayağımda sallıyorum, öbürü kucağımda, eşim yanımda ama dokunmasına izin vermezler.
Babaya sürekli ‘sen git o bizim annemiz’ diyorlar.
Sanırım babayı da benim çocuğum sanıp paylaşamıyorlar😂😂
 
Eşim gerçekten cocuklarımızla ilgilenilir. Yedirir, banyosunu yaptırır, altını değiştirir, wcye götürür, oyun oynatır aklına ne gelirse Bi emzirmez 🤣🤣🤣ama sonrasında söylenirde.. Keşke sonrasında söylenmese🙈🙈
 
Çocuğuyla ilgilenmeyen babaları ankamadım, anlamıycam ve anlamak da istemiyorum. Her şeye yetişmeye çalışmayın. Bebeğinize bakın. Temizlik yemek kalsın bakalım o zaman da yardımcı olmuyor mu..
 
Uyku eğitimi öyle verilmez ki resmen sorumluluktan kaçıyor. Ama adamın içinden gelmediği biseyi zorl
Ona biraktigim zaman ben sabirsizim, senin kadar dirayetli degilim kisvesi altina siginiyor. Bak sinirlenebilirim falan diyor. Bebegimiz kolik. O aglamalara sabredemiyor. Iki saat birakiyorsam onun zaten 1 saati tv karsisinda ya da bilgisayar oynarken kucaginda geciyor. O boyle bakarken gonul rahatligiyla emanet edemiyorum.isine gelirse ben boyle bakiyorum der gibi bir tavri var.
Bende eşimin bakimindan memnun değilim ve cocugmz 3 yaşında. Ne kavgalar ettik. İnan evlilik yıpranıyor ve hicbi dediğini yaptiramiyosun boşver cocugunla olan vaktini en iyi şekilde değerlendr. İlerde bugünleri ararsın öpüp koklamak istersin. Temizlik yemek yapma boşver. Evi bok götürsün. Çocuğun daha önemli eşin de rahatsız oluyosa o ev işine el atsin
 
Aglaya aglaya elbet yorulacakmis yorgunluktan uyuyakalacakmis
Yok artık
Aa zaten yeni gördüm 89 günlükmüş.
Çok küçük.
Size tavsiyem düzen kurun.
Şu an uyuyor uyumuyor düşünmeyin.
Sadece düzen kurun.
Sabah her zaman aynı saatte kalkın. İsterse 6.30 da uyumuş olsun 7 de kalkın. Şu an en fala 1 saat ayakta kalabilir. Sonrası aşırı yorgunluk demek.
Uyandıktan sonra 45 dakika sonra yatırmaya bakın.
Bu arada muhakkak rutinleri olsun.
Mesela gündüz uykusu için
1.beslenme
2. Bez değişimi
3. Kundak.
4. Yan veya yüz üstü yatırma. (daha rahat uyurlar)
5. Şşş veya erer şeklinde kulağına fısıldarken popoya sırta minik pat patlar yapma.

Gece için
1.banyo
2.bebe losyonu vs ile masaj
3. Pijama giyimi.
4. Yan yatırma (gece yüzüstü olmaz)
5. Şşş veya eee fısıldamaları ve patpatlar.


İlk günler zor olacak. İnanın en fazla 3 5 gün.
Göreceksin uyuyacak.

Uyku eğitimi değil uyku düzeni oluşturun.
1 2 aya tamamen düzene alışır ve biter derdiniz.
 
Ona biraktigim zaman ben sabirsizim, senin kadar dirayetli degilim kisvesi altina siginiyor. Bak sinirlenebilirim falan diyor. Bebegimiz kolik. O aglamalara sabredemiyor. Iki saat birakiyorsam onun zaten 1 saati tv karsisinda ya da bilgisayar oynarken kucaginda geciyor. O boyle bakarken gonul rahatligiyla emanet edemiyorum.isine gelirse ben boyle bakiyorum der gibi bir tavri var.
babaya bak.. İlerde babayım diye kabarır ota b.ka karışır. Tek başımıza sevişip çoğalmıyoruz. Bebek onun da bebeği. Neyse gerildim yazmayayım daha fazla.

Ayrıca buraya benim eşim bakıyo ediyo diye anlatınca noluyo hanımlar? Konu sahibi biraz daha deoresyona sürükleniyor, olan bu.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X