- 27 Ekim 2012
- 459
- 299
- 83
- Konu Sahibi happybeautydaughter
- #1
Merhaba Hanımlar,
Sinirim öyle bozuk ki.Bir buçuk yıllık evliyim.Annem babam yok.Uzun yıllar önce onları kaybettim.Kimsesizdim evlendiğimde,eşimle büyük bir aşkla evlendik. En başından beri kimsesizliğimi hep hissettiren bir eş ailesi ile karşı karşıyayım.Bir görümcem bir eltim var.İkisininde birer erkek çocuğu var ve biz de evlendiğimizden beri hep kız çocuk isterdik.Babası hep onların yanında beni rencide edecek sözler söyler dururdu.Eve gidene kadar susar belli etmez gece eşim uykuya daldığında gözyaşlarımı akıtırdım.Gel zaman git zaman evliliğimizin 6.ayında daha sormaya başladı hepsi ne zaman çocuk yapacaksınız diye?Biz de olmuyor diyemediğimizden zamanı değil deyip geçiştirdik hep.Evliliğimizin 1.yılının dolmasına yakın eltim sizin çocuğunuz olmuyor dedi gülerek.Sonra eşimin ailesi de bu cümleleri kurmaya başladı her ziyaretimizde.Yaşadığım acıyı siz düşünün.Görümcem bir gün herkesin içinde dedi ki sizin çocuğunuzun babaannesi,dedesi olacak ama anneanne ve dedesi olmayacak.O çocuk hep eksik kalacak bizim çocuklarımızın yanında ezik kalacak dedi.Öyle üzüldüm ki.Eşim de bu olayın üzerine yeter artık eşimle dalga geçiyorsunuz kızın parası yok ailesi yok diye daha fazla hor görmesine izin vermeyeceğim dedi ve taşındık.Şimdi öğreniyorum ki bana bunca kötülüğü yapan görümcem de eltim de hamile üstelik 3 aya doğuyor bebekleri hem de kız......VE benim çocuğum olmuyor.Ölüyorum arkadaşlar,bazen diyorum ki içimden sen onları kıskanıyorsun,onların 2.çocuğu oluyor benim olmuyor,hala eşimin yüzüne vurup ayırmaya çalışıyorlar..Ölüyorum arkadaşlar onların 2.çocuk istemedikleri halde bebek sahibi olmalarına benim olamama,bu kadar kötülük yapıp bu mutlulukları yaşamalarına.Ben onların bebekleri doğduğunda onları hastanede nasıl mutlu olmuşum gibi ziyaret edeyim arkadaşlar..Ölüyorum içim yanıyorrr...Şimdi daha çok yüzüme vuruluyor olmayan çocuğum ölüyorummm..Yardım edin ne olur
Sinirim öyle bozuk ki.Bir buçuk yıllık evliyim.Annem babam yok.Uzun yıllar önce onları kaybettim.Kimsesizdim evlendiğimde,eşimle büyük bir aşkla evlendik. En başından beri kimsesizliğimi hep hissettiren bir eş ailesi ile karşı karşıyayım.Bir görümcem bir eltim var.İkisininde birer erkek çocuğu var ve biz de evlendiğimizden beri hep kız çocuk isterdik.Babası hep onların yanında beni rencide edecek sözler söyler dururdu.Eve gidene kadar susar belli etmez gece eşim uykuya daldığında gözyaşlarımı akıtırdım.Gel zaman git zaman evliliğimizin 6.ayında daha sormaya başladı hepsi ne zaman çocuk yapacaksınız diye?Biz de olmuyor diyemediğimizden zamanı değil deyip geçiştirdik hep.Evliliğimizin 1.yılının dolmasına yakın eltim sizin çocuğunuz olmuyor dedi gülerek.Sonra eşimin ailesi de bu cümleleri kurmaya başladı her ziyaretimizde.Yaşadığım acıyı siz düşünün.Görümcem bir gün herkesin içinde dedi ki sizin çocuğunuzun babaannesi,dedesi olacak ama anneanne ve dedesi olmayacak.O çocuk hep eksik kalacak bizim çocuklarımızın yanında ezik kalacak dedi.Öyle üzüldüm ki.Eşim de bu olayın üzerine yeter artık eşimle dalga geçiyorsunuz kızın parası yok ailesi yok diye daha fazla hor görmesine izin vermeyeceğim dedi ve taşındık.Şimdi öğreniyorum ki bana bunca kötülüğü yapan görümcem de eltim de hamile üstelik 3 aya doğuyor bebekleri hem de kız......VE benim çocuğum olmuyor.Ölüyorum arkadaşlar,bazen diyorum ki içimden sen onları kıskanıyorsun,onların 2.çocuğu oluyor benim olmuyor,hala eşimin yüzüne vurup ayırmaya çalışıyorlar..Ölüyorum arkadaşlar onların 2.çocuk istemedikleri halde bebek sahibi olmalarına benim olamama,bu kadar kötülük yapıp bu mutlulukları yaşamalarına.Ben onların bebekleri doğduğunda onları hastanede nasıl mutlu olmuşum gibi ziyaret edeyim arkadaşlar..Ölüyorum içim yanıyorrr...Şimdi daha çok yüzüme vuruluyor olmayan çocuğum ölüyorummm..Yardım edin ne olur
