Çocuk olduktan sonra çalışmak mı çalışmamak mı:S

Eğer kariyer sahibi biriyse kişi doğum falan vız gelir...Verirsin iyi bir bakıcıya çocuğun büyür gider.Hem ona yatırımda yaparsın ufak ufak..Ama yok maaş deyip çalışıp aldığınıda bakıcıya vereceksen çocuğuna yazık olur...Haa bana kalırsa çocuğunu kendi büyütmesi gerekir annenin diyenlerdenim...Aman ne bileyim yaaa yoğurt alıp pekmez sattım bu konuyu görünce :))) Kafam karıştı

valla ben kendı görüşümü söyliyim. ben küçükken annem mecburıyetten çalısıyodu hep böyle gectı cocuklugum yani.o yuzden eger maddi bı zorunluluk yok ise annelerın calısmalarını hıc dogru bulmuyorum cunku cocuk ıcın henu farkedılmese bıle ılerıye donuk cooook eskıklıkler oluyo ve butun hayatını etkılıyo.. en azından benım ıcın böyle.ki annem calısmasına ragmen benle cok ılgılenırdı haftasonları benıde ıse gotururdu ama olmuyo ıste o adını koyamadıgım eksıklık kac yasıma gelırsem gelıyım benımle..

s_irine .!.:

Teşekkür ediyorum ben hep anneler açısından bakmaya çalıştım ama işin bu tarafını tam olarak düşünemedim.Dediklerini ciddiye alcam.Bende istemem hayatında eksikler olsun.Umarım sizde bu eksikleri annenizle bi an önce tamamlarsınız.Sevgilerle...

Genişletmek için tıkla...

Tamamlamaya çalışıyoruz canım bu yaşıma geldim hala annemin koynunda yatarım bazen başımı göğsüne yaslayıp sarılırım ne biliyim işte duygulandım bak şimdi

Çocuğun olduğunda anlayacaksınki çocuk öyle bakıcıya vereyim baksın büyüsün ben de yatırım yapayım denecek bir oyuncak değil.Anneden ayrı kalmak 4 yaşa kadar eziyet oluyor çocuğa,güvende hissedemiyor , mutsuz agresif oluyor evde geçirdiğiniz zamanın kalitesi de bu agresiflikle kalmıyor zaten.



En güzeli İlk 6 ay ne konu ne komşu ne kayınvalide takmadan oyunlar oynayarak birlikte geçirmek.Bu arada o uyurken diyelim günde 2-3 saat evde çalışmak (bir de ev işleri var )

Ev işlerini evlenir evlenmez düzene koymak lazım.Pratik ev aletleri almak lazım(çamaşır kurutma makinesi , pratik düdüklü tencereler gibi)2 hafta da bir temizliğe birini almak lazım.

İlk 3 yıl yarım günlük işler yapılmalı.4 yaşına bastığında da yarım gün kreşe gidebilir çocuk.Kreş te çok çok çok iyi gözlenmeli her kreş iyi olmuyor.Bir arkadaş grubunun olması faydalı olur.Okula başlayınca da akşam 5:30 da bitecek bir iş olması lazım ki en geç 6 da çocuğunuzu kreşten almanız gerekiyor.


Evde oturmak elbette zordur.Ama insan çocuğunu evini sevmeli.Çocuğuma eşime kendime sıcak bir sofar hazırliyim diye yemek tarifleri bakarken bir de işimde iyi olayım ilerliyeyim diye araştırma yapmak zorundayım.Bu durumda ya eviniz çocuğunuz aksıyor ya işiniz aksıyor.Bakıcı da olsa , anne anne de olsa kreş de olsa kadın evini doldurmak zorunda.Akşam hem eş hem anne olmak zorunda.Gerçekten zor.Sadece özveri ve sevgiyle yapılabilir.Çocuğunuzun ya da sizin hasta olduğunuz dönmelere değinemedim bile.Siz düşünün gerisini.


Yok ben evde yapamam , yarım gün de çalışamam , en erken 7 de evde olabilirim diyorsanız da o zaman hiç çocuk düşünmeyin derim.Bir öğretmen 15 öğrencinin içinde nekadar şefkat gösterebilir.Ya da bir bakıcı nekadar anne şefkati verebilir.


Sizinle ilgisi yok ama sabrı , hoşgörüsü , şefkati olmayan kadınlar lütfen anne olmasınlar.


Çok çok hırslı kadınlar da bakıcı çocuğumu büyütür sanmasınlar.



Annelere de çocuklara da yazık ya

bende çocuk olunca 3 sene kendim bakcam dedim ama, yok evde depresyona giriyorum, fenalık geliyo. şimdi evimi işimin yanına taşıyorum, zaten devlet memuruyum, müdürümde maaşımda iyi, günde 4-5 saat işte kalsam yetecek. o saatlerin bir kısmındada çocuk uyur zaten.
yani demek istediğim senin bunları düşünmen için çok erken. bende senin gibiydim, dereyi görmeden paçaları sıvardım ama hayatın insana ne getireceği belli olmuyor şimdiden bunları düşünüp kafanı yorma.

unlimited .!.:

Tamamlamaya çalışıyoruz canım bu yaşıma geldim hala annemin koynunda yatarım bazen başımı göğsüne yaslayıp sarılırım ne biliyim işte duygulandım bak şimdi

Genişletmek için tıkla...

Bende duygulandım

herseyduzelirmi .!.:

bende çocuk olunca 3 sene kendim bakcam dedim ama, yok evde depresyona giriyorum, fenalık geliyo. şimdi evimi işimin yanına taşıyorum, zaten devlet memuruyum, müdürümde maaşımda iyi, günde 4-5 saat işte kalsam yetecek. o saatlerin bir kısmındada çocuk uyur zaten.
yani demek istediğim senin bunları düşünmen için çok erken. bende senin gibiydim, dereyi görmeden paçaları sıvardım ama hayatın insana ne getireceği belli olmuyor şimdiden bunları düşünüp kafanı yorma.

Genişletmek için tıkla...

Aslında evet dereyi görmeden paçayı sıvamamk gerek ama hayatım kontrolüm altıdan çıksın istemiyorum.o yüzden de şimdiden planlar kafamda dolaşıyo.İyiki burda konu olara açmışım farklı açılardan bakmamı sağlıyo.

Çocuk kreşe gidecek yaşa gelene kadar olabilir ama ondan sonra evdeki ilgi, eğitim ne kadar uğraşsanız da kreşteki gibi olmuyor. Kreşe giden bir çocuğun da boş boş evde başını beklemeye gerek yok:)

şunu da söylemem gerekir ki ben ve erkek kardeşimin çocukluğunda annem çalışıyordu, biz evde tek başımıza büyüdük neredeyse. Son kardeşim ise henüz 5. sınıfta ve onun çocukluğunda annem emekli olmuştu. Onun annemle olan ilişkisi ile bizimki çok farklı, ben hiç hatırlamam "anneciğim" dediğimi ya da durduk yere sarılıp öptüğümü, erkek kardeşim de aynı şekilde. Ama küçük kardeşim oldukça sırnaşıktır anneme, sürekli öper sever:)

olympias .!.:

Çocuğun olduğunda anlayacaksınki çocuk öyle bakıcıya vereyim baksın büyüsün ben de yatırım yapayım denecek bir oyuncak değil.Anneden ayrı kalmak 4 yaşa kadar eziyet oluyor çocuğa,güvende hissedemiyor , mutsuz agresif oluyor evde geçirdiğiniz zamanın kalitesi de bu agresiflikle kalmıyor zaten.



En güzeli İlk 6 ay ne konu ne komşu ne kayınvalide takmadan oyunlar oynayarak birlikte geçirmek.Bu arada o uyurken diyelim günde 2-3 saat evde çalışmak (bir de ev işleri var )

Ev işlerini evlenir evlenmez düzene koymak lazım.Pratik ev aletleri almak lazım(çamaşır kurutma makinesi , pratik düdüklü tencereler gibi)2 hafta da bir temizliğe birini almak lazım.

İlk 3 yıl yarım günlük işler yapılmalı.4 yaşına bastığında da yarım gün kreşe gidebilir çocuk.Kreş te çok çok çok iyi gözlenmeli her kreş iyi olmuyor.Bir arkadaş grubunun olması faydalı olur.Okula başlayınca da akşam 5:30 da bitecek bir iş olması lazım ki en geç 6 da çocuğunuzu kreşten almanız gerekiyor.


Evde oturmak elbette zordur.Ama insan çocuğunu evini sevmeli.Çocuğuma eşime kendime sıcak bir sofar hazırliyim diye yemek tarifleri bakarken bir de işimde iyi olayım ilerliyeyim diye araştırma yapmak zorundayım.Bu durumda ya eviniz çocuğunuz aksıyor ya işiniz aksıyor.Bakıcı da olsa , anne anne de olsa kreş de olsa kadın evini doldurmak zorunda.Akşam hem eş hem anne olmak zorunda.Gerçekten zor.Sadece özveri ve sevgiyle yapılabilir.Çocuğunuzun ya da sizin hasta olduğunuz dönmelere değinemedim bile.Siz düşünün gerisini.


Yok ben evde yapamam , yarım gün de çalışamam , en erken 7 de evde olabilirim diyorsanız da o zaman hiç çocuk düşünmeyin derim.Bir öğretmen 15 öğrencinin içinde nekadar şefkat gösterebilir.Ya da bir bakıcı nekadar anne şefkati verebilir.


Sizinle ilgisi yok ama sabrı , hoşgörüsü , şefkati olmayan kadınlar lütfen anne olmasınlar.


Çok çok hırslı kadınlar da bakıcı çocuğumu büyütür sanmasınlar.



Annelere de çocuklara da yazık ya

Genişletmek için tıkla...

Sanırım benimde bebeim biraz kendine gelene kadar yarım gün veya haftanın bi kaç günü çalışmam gerekecek.Dediğiniz gibi kimse annenin yerini dolduramaz.Düşünüyorum işim yüzünden hem çocuga anne sevgisinden mahrum etmek.hemde kendime annelık duygusunda mahrum en büyük hata.

kesinlikle calısmak bence cocugumuz icin elimizden geleni yapmalıyız fakat bizim de bir hayatımızın oldugunu ve butun hayatımızı cocugumuza adamamamız gerektigini ogrenmeliyiz turk kadınları olarak.bu bizim eksigimiz bence evlenince herseyden elini cekmek istyor turk kadını kendini esine ve cocuguna adıyor hayır ama ya bizim de bir birey oldugumuzu unutmamamız gerek

h0ly .!.:

Çocuk kreşe gidecek yaşa gelene kadar olabilir ama ondan sonra evdeki ilgi, eğitim ne kadar uğraşsanız da kreşteki gibi olmuyor. Kreşe giden bir çocuğun da boş boş evde başını beklemeye gerek yok:)

şunu da söylemem gerekir ki ben ve erkek kardeşimin çocukluğunda annem çalışıyordu, biz evde tek başımıza büyüdük neredeyse. Son kardeşim ise henüz 5. sınıfta ve onun çocukluğunda annem emekli olmuştu. Onun annemle olan ilişkisi ile bizimki çok farklı, ben hiç hatırlamam "anneciğim" dediğimi ya da durduk yere sarılıp öptüğümü, erkek kardeşim de aynı şekilde. Ama küçük kardeşim oldukça sırnaşıktır anneme, sürekli öper sever:)

Genişletmek için tıkla...

Çocugun sosyalleşmesi için kreşde şart.Sizde haklısınız boş boş beklemekde anlamsız.

Evlenince çocuguna 2 yıl bakman çok güzel olur fakat arknın bunu sana zorlaması kötü sen rahat karar verebilmelisin bu senin seçimin olmalı sıkıldığın yerde hadi ben çalışıyorum diyebilmelisin ama şunuda unutma bebeğinle geçirdiğin her vakit altın değerinde oluyor o büyüdükçe onunla geçirdiğin her anı özlüyorsun ondan ayrı olmak ilk zamanlarda çok acı oluyor fakat sürekli çalışan bir bayanın ev hanımlığına terfi etmesi çokkkkkkkk zor oluyor ben yaşadığım için söylüyorum

Karınca Kız .!.:

Evlenince çocuguna 2 yıl bakman çok güzel olur fakat arknın bunu sana zorlaması kötü sen rahat karar verebilmelisin bu senin seçimin olmalı sıkıldığın yerde hadi ben çalışıyorum diyebilmelisin ama şunuda unutma bebeğinle geçirdiğin her vakit altın değerinde oluyor o büyüdükçe onunla geçirdiğin her anı özlüyorsun ondan ayrı olmak ilk zamanlarda çok acı oluyor fakat sürekli çalışan bir bayanın ev hanımlığına terfi etmesi çokkkkkkkk zor oluyor ben yaşadığım için söylüyorum

Genişletmek için tıkla...

Bende ilk zamanlar çok kızdım bu düşüncesine ama bi tarfdanda düşünüce oda bebegini düşünüyo ve başkalarının elinde sürünsün istemiyo hak veriyorum ama bunu düşünürkende beni atlıyo...mutsuz depresif bi kadın olmak istemiyorum bu konu o yüzden de takılıyo aklıma.bakalım zaman benim için ne gösterecek

pgokce .!.:

kesinlikle calısmak bence cocugumuz icin elimizden geleni yapmalıyız fakat bizim de bir hayatımızın oldugunu ve butun hayatımızı cocugumuza adamamamız gerektigini ogrenmeliyiz turk kadınları olarak.bu bizim eksigimiz bence evlenince herseyden elini cekmek istyor turk kadını kendini esine ve cocuguna adıyor hayır ama ya bizim de bir birey oldugumuzu unutmamamız gerek

Genişletmek için tıkla...

O yüzdende hayattan bıkmış bitik tükenen kadınlar var etrafımızda.öyle olunca ne kendine ne çocuguna nede eşine faydan dokunuyo.Çalışmasam bie öyle bi kadın olmak istemem.kendime ugraşacak şeyler bulup vakit geçirmek isterim.çocuklar çok önemli ama onlarında belli bi zamandan sonra aile dışında özel hayatları olacak.o yüzden sadece çocuk için yaşayan bi kadında olmak istemem.o denge önemli.bu yüzden bir çok kadın erkek çocuguna düşer ve çocuk büyüyüp evlenme çağına gelince sorunlar çıkar.Gelin kaynana çatışmaya başlar.

Bende kızım doğmadan önce çalışıyordum hemde kamu kuruluşunda ve yöneticiliğe kadarda yükselmiştim. Doğumdan önce çalışmaya devam edeceğim diyordum.
Ama doğum bir yaptım, çalışmayı bırak kızımı 5 dakkalığına anneme bile bırakıp bir yere gitmez oldum. Ayrılamaz oldum resmen ondan. İşi gücü gözüm görmedi. İzin sürem bitince istifamı verdim ayrıldım. Kızıma kendim bakmak istedim. 15 aylık olacak yakında. Hiç de pişman değilim. İnsan kendi çocuğuna bakınca çocukda psikolojik açıdan daha düzgün yetişiyor. Anne özlemi çekmiyor.
Maddi durumunuz o zaman iyi olursa bence hiç düşünme kendi bebeğine kendin bak. Kreş yaşı gelince kreşe verirsin. tekrar iş hayatına dönersin. İşi her daim bulursun ama bebeğinle geçireceğin o zamanlara geri dönemezsin.
Zaten bebeğin olunca daha iyi anlarsın bu dediklerimi.
Çalışan annelerde dediklerimi yanlış anlamasınlar. Bunlar benim görüşlerim. Sizlerede sonsuz saygım var. Sonuçta kimse isteyerek bebeğini bırakıp işe gitmez. Ekonomik zorunluluktan sonuçta. Bunuda biliyorum.

ben acyorum iki üç aylık bebeklerini bırakıp çalışanlara bebeklere acıyorum yani en az üç sene anneye ihtiyacı var çocukların.. Nasıl güvenebiliyolar bakıcılara onuda anlamıyorum bir bakıcı benim kadar sabırlı olablir mi oynayabilir mi tüm gün pışpışlayıp naz çekermi sever mi en önemlisi emzirebilir mi emzirmek çok farklı süt sağıp bırakmak gibi değil. Bence en azından üç sene çalışmamalısınız gerçekten maddi bir sıkıntı yaşamıcaksanız

daaire .!.:

ben acyorum iki üç aylık bebeklerini bırakıp çalışanlara bebeklere acıyorum yani en az üç sene anneye ihtiyacı var çocukların.. Nasıl güvenebiliyolar bakıcılara onuda anlamıyorum bir bakıcı benim kadar sabırlı olablir mi oynayabilir mi tüm gün pışpışlayıp naz çekermi sever mi en önemlisi emzirebilir mi emzirmek çok farklı süt sağıp bırakmak gibi değil. Bence en azından üç sene çalışmamalısınız gerçekten maddi bir sıkıntı yaşamıcaksanız

Genişletmek için tıkla...

Kadınlara bu konuda özel uygulamalar yapılmalı bence.3 yıl ücretsiz izin , isteyene yarım günlük çalışma olanağı gibi... Öğretmenlik bu açıdan iyi gibi görünüyor , tatilleri var , yarım gün çalışanlar var ama onlarda tüm gün çocuklarla uğraşınca bıkmış olabiliyorlar.Ama bu çocuk meselesi öyle kolayca kenara bırakılacak birşey değil.Evet hayatımı çocuğuma bağlayarak onun sırtına tonlarca yük yükleyemem.Sonuçta okula başladığı anda bile kendi dünyası oluyor , olmak zorunda. Kendime vakit ayırmalıyım.İşimi devam ettirmeliyim.Ama anne olmak da hakkım aynı zamanda.Çocuğumunda en çok ihtiyacı olduğu dönemlerde güvende hissettiren anne şefkatine ihtiyacı var.Bu anne ve çocuk bağı kurulmazsa ne annelerin ne de çocukların içindeki boşluğu dünyaları önünüze serseler doldurmanız mümkün değil.Bunun sonu MUTSUZLUKTUR.Nışanlınızın tavrını şu açıdan beğendim tüm bunları düşünmüş size bu fırsatı sunuyor aslında.KK da okumuyor musunuz .Para kazanması için çalışmaya zorlanan , maddi durumlar yüzünden çalışmak zorunda kalan birçok kadın var.Benim de öyle olmuştu.Borçlarımız vardı.Eşimin işleri dalgalıydı.Ben o dönemde evde çizim yaparak idare etmeye çalıştım ki o bile çok zor oldu.Eğer bebeğimi küçücükken bırakmak zorunda kalsaydım eşimi hiç affetmezdim.Çünkü o küçük eli gördüğünüzde , göğsünüzde emerken uyuduğunda kıkırdadığında bu duyguların bir daha geri gelmeyecek ve o an yaşanması gereken şeyler olduğunu anlıyorsunuz.


Bence evde kalınca bunaltan şeyler çat kapı gelenler , çok karışan kaynanalar , sürekli misafir ağırlamak gibi şeyler.Eşinizin ailesine uzak bir yerden ev tutup bu dengeleri baştan konuşup halledebilirseniz çok zor olmaz.yarım gün çalışırsınız evde.sonra kreş döneminde 5:30 a kadar çalışırsınız. Sonuçta evin hanımı olmak , anne olmak rollerini hiçbirzaman reddedemiyoruz.Eve gelindiğinde yemek yapılmak zorunda , temizlik yapılmak zorunda.çalışan kadınlar dışarda çalışıyor para kazanıyor gibi bir yanılgı var.Evde de çalışıyoruz.Çoğumuzun eşi de yardım etmiyor.Maddi durumlar sıkışıksa zaten ayda bir bile temizliğe biri alınamıyor.



Ev hanımı olsaydım bunalırdım.İşte çıkan sorunlarla boğuşurken , ev işleriyle boğuşurken , çocuğuma şefkat göstermeye çalışırken de ciddi ciddi bunaldığım hayattan zevk alamadığım bunaldığım oldu.Çünkü şöyle yan gelip yatayım diyebileceğim 1 dk kalmıyordu.3 yaşındaki oğlum gece yemek yemek oyun oynamak istiyordu.Özlüyordu.kıyamıyordum.Gece sık sık uyanmak durumunda kalıyordum.İş yerinde sürekli kendinizi geliştirmek zorundasınız piyasa şartları belli.Mutfakta sürekli gelişmek zorundasınız .Çocuğunuz her ay değişiyor yemek ihtiyacı da değişiyor.Eşiniz var.Anne olmak , aşçı olmak , ev düzeni sorumlusu olmak , iş yerinde para kazandıran olmak , eşinize yetebilmek mutlu bir ilişki sağlamak gibi konularda araştırma yapan bir araştırmacı olmak zorunda kalıyorsunuz.O arada sıkıştığınızda üzülme canım , iş yoğunluğunu biraz azalt rahatla , nasıl olsa evin geçimini ben sağlıyorum , çocuğumuzla vakit geçir , akşamları da üçümüz vakit geçiririz kreşe başlayınca da biraz daha düzene gireriz diyen bir eş olmalı yanınızda.

Ki anne olduktan sonra ne ilkokul ne üniversite , ne evlilik döneminde anneye rahat yok.Ölene kadar annesiniz.Uğraştığınız konunun boyutu değişiyor.Çocukların 3. ayda gelişme özellikleri nedir nelere ihtiyacı vardır dan ergenlik döneminin sıkıntıları nelerdir , nasıl yaklaşılmalıya uzanan konuları düşünmek çözümler bulmak durumundasınız .


Kendi şartlarınızı da belirleyebileceğiniz bir sistem kurup bunu nışanlınızla konuşun.Çocuğumuza ben bakarım ama yarım gün de evde çalışırım.Bir yardımcı da isterim ( 500 tl ye 5 gün gelecek çok kadın var ) 4 yaşında kreşe veririz.Sonra 5:30 a kadar çalışırım.Haftada 3 gün temizliğe gelen biri olsa siz gelince sadece yemek yaparsınız falan filan.


Umarım çok çok mutlu bir başlangıç yapar , çocuklarınızla mutlu bir ömür sürersiniz.

@Konusahibi; gelin ata binmiş ya nasip demiş... Hele bi evlenin, birbirinize alışın sonra cocuğu ve işten ayrılmayı düşünürsünüz. Doğmamış cocuğa sünnet kıyafeti dikmeyin.

daaire .!.:

ben acyorum iki üç aylık bebeklerini bırakıp çalışanlara bebeklere acıyorum yani en az üç sene anneye ihtiyacı var çocukların.. Nasıl güvenebiliyolar bakıcılara onuda anlamıyorum bir bakıcı benim kadar sabırlı olablir mi oynayabilir mi tüm gün pışpışlayıp naz çekermi sever mi en önemlisi emzirebilir mi emzirmek çok farklı süt sağıp bırakmak gibi değil. Bence en azından üç sene çalışmamalısınız gerçekten maddi bir sıkıntı yaşamıcaksanız

Genişletmek için tıkla...

Niye acıyorsunuz? Bu tamamen tercih ve/veya mecburiyet meselesi. Şahsen ben evde oturup 3 yıl bebek baksam kafayı yerim, ya da tamamen işten cıkıp cocuğumu büyütsem kendimi eksik hissederim. Herkes ister cocuğunu kendi büyütsün, evde hizmetcisi olsun, cocugundan kalan vakitleri kurslarda faaliyetlerde harcasın fakat hayatın kendi icinde bir döngüsü var.

İki kişi çalışırken cocugun geleceği daha ferah olacaksa bakıcıya da güvenilir kreşe de, ama cocuk büyütmek icin işten cıkıp cocuguma alacağım herşeyi iki kez düşüneceksem, bütcem beni zorlayacaksa varsın herkes acısın ben cocugumu bakıcılarla büyütürüm.

s_irine .!.:

Merhabalar...Arkadaşlar benim 2 yıllık bi beraberliğim var ve biz bu yaza doğru ciddi adımlar atmayı düşünüyoruz.Fakat benim kafamda bi soru var.Erkek arkadaşım çocuk sahibi olduktan sonra çalışmamamı ve çocuklarımızla ilgilenmemi istiyo.Bu konuda çok tartıştık çok konuştuk fakat kafasındakini değiştiremiyorum.Allahdan ikimizde aynı mesleği yapıyoruz ve birlikte çalışabiliriz yada çocuklar biraz büyüynce mesleğime dönebilirim,kendime ofis açabilirim ama benim içim rahat değil...Bi tarafdan başka adamlar gibi para kazan diye gözümün içine bakmıyo buda sevindiriyo.Belki çocuk olunca bende çalışmak istemiycem ama diğer tarafdan bi mesleğim var ve daha ileri gitmeek yükselmek istiyorum.Hepinizden düşüncelerinizi belkiyorum.İyi taraflarıyla kötü taraflarıyla.Ev hanımlarından çalışmamaktan memnunlar mı yada yaşadıkları sıkıntılar neler?Çalışan ve çocuklu arkadaşlardan da nasıl idare ediyolar,mutlular mı?Şimdiden herkese yorumları için tşk ediyorum...

Genişletmek için tıkla...

bu konularda bakış açısı o kadar önemli ki...mesela sen demişsin ya başka adamlar gibi gözümün içine bakmıyo diye, benim nişanlım her zaman çalışan kadınlardan yana olduğunu söyler ve ben bunu hiç para kazan baskısı olarak yorumlamadım, memnunumda halimden, ilerde çocuğum olduğunda izin alıp 2 sene çocuğumu büyütüp sonra işime dönmek istiyorum, çünkü eşimden para almak bana koyar kimine bu saçma gelebilir eşindir tabiki alacaksın diyenler mutlaka çıkar ama kendi kazandığım para gibi olmaz şu an ben bi çanta beğendiğimde 3 renk birden alabiliyorum, ama çalışmasam eşimden bu kadar para isteyemem, okulum bittikten sonra babamdan bile harçlık alırken içim içimi yemişti, okulum bitti çalışmalıyım diye düşünüyodum sürekli ki nişanlımdan da babamdan da paradan yana bi kısıtlama bi baskı görmedim, dediğim gibi bu bakış açısı meselesi, tek maaşla geçinebiliriz bende çocuklarımı büyütürüm diyosan ne ala, ama erkeklerin ne zaman ne dicekleri belli olmaz, bugün çocuklara bak der yarın ben kazanıyorum ben getiriyorum sen naptın ki der üzülürsün

çalışan annelerin çocukları demişya içimizde eksik kaldı die.. haklılar tabii. ama çalışmayan bi annenin çocugu olarak da ben eksiğim. anacığım ne emekler verdi bize. ama bakıyorum çalışan biri olsaydı biz böyle olmazdık.. daha çok gezer yer içerdik eğlenirdik. haftasonları annem beni farklı yerlere götürürdü. belki eğitimimi farklı alırdım.. ben annemin çalışmasını çok isterdim

bize giyim alcak die bilirim yırtık iç çamaşırlarla gezdiğini. bize hiç belli etmezdi. hiç eksiğimiz olmadı şükür ama çok da tam olmadı. ki onun hiç olmadı. arkadaşı ortamı gezilcek yeri olmadı.. hele şimdii hiiiiiç bişeyi yok annemin.. akşam olcakta biz gitcez eve de biraz şenlencek.. ya emekli olsaydı böyle mi olurdu. bende nişanlıyım hep para veremiyorum belli taksitlerim var. ee tek babam emekli.

yengelerimin içinde çalışanlar var. haftasonu çocuklarını gezdiriolar. kurslara etkinliklere gönderiyolar. çocukla kaliyeli vakit geçiriyolar. ama çalışmayan anne ve çocugu bence hep aynı..

ben ilerde çalışmak isterim.. kendim için ve çocuğum için...