Çocuk yapmayıp pişman olan var mı?

Ben pişmanım ama neden bu kadar geç yaptık diye :KK70:
56.günden bildiriyorum: Eğer istemiyorsanız asla yapılacak iş değil. Eşimle hep diyoruz ki bu kadar istemesek ve sevmesek bu yorgunluk ve uykusuzluğa katlanamazdık.
Toplumsal baskı için veya doğunca severim heralde diye çocuk yapılmaz.
Gayet normalsiniz
 
Yapanda pisman yapmayanda😐😂😂

3. Yu yapmayip pisman olanda var ama keske olmasaydi diyende var..bilinmez neleri getirir zaman, bilinmez neleri goturur zaman… insanin bugunku fikri yarinla ayni olmuyor..cocuk yoksa kafan rahat olur ama o kesin.. ha cocuksuzlar dertsiz mi? Degil tabii ama en azindan sadece kendin icin kaygilanirsin vs. Birde cocuk eklenince once bakimlari sonra baska dusunceler erken yaslandiriyor😂😂
 
Ben pişmanım ama neden bu kadar geç yaptık diye :KK70:
56.günden bildiriyorum: Eğer istemiyorsanız asla yapılacak iş değil. Eşimle hep diyoruz ki bu kadar istemesek ve sevmesek bu yorgunluk ve uykusuzluğa katlanamazdık.
Toplumsal baskı için veya doğunca severim heralde diye çocuk yapılmaz.
Gayet normalsiniz

Dur bak bunlar zor günler. Gittikçe güzelleşecek. 121. Günden bildiriyorum çooook tatlı bir şey oldu yahu. Doyamıyorum bakmaya. İlk 3 ay gibi değil. Herkes bunlar iyi gnlerin der dururdu yeni doğduğunda. Ama yok öyle değil. Yenidoğan zamanları bitik.
 
Ajda yazmis biri birde emel sayin var roportaji izleyince aglamistm.. ama onun o zaman ask yasadigi herif aldirmis bebegi sanirim.. bir daha anne olamamis sanirim..yani mal mulkte yalan o kisiler icin..istemeyen icin sorun yok ama isteyip bu tarz bir durumun varsa cok uzulursun.. belkide uzulmek vs yeterince kaderci olmamaktan vs kaynaklidir
 
A bir tanidigim daha var o da cok pismanim demisti hayat bombos suan filan diyordu ya tabii bunlar benim cevremden ornekler bu kararindan mutlu olanlarda vardir.
Bi insan yaptiklarindan degil ama yapmadiklarindan cok pisman oluyor o kesin..bi tanidigim vardi.. yani 2 cocugu vardi ve gercekten oglunun dolandirmadigi kimse yoktur kizi dersen cok kotu bir hayati vardi.. kavga ederlerdi hep. Simdi duzeldiler ikiside evli barkli ama ne fayda? Anne gocup gittikten sonra hersey sut liman
 
Ben de, ama azımsanmayacak derecede var.

Ben bebegi sallarken kitap okuyordum. Esim bakiyordu kuaföre gidiyordum, birlikte spor salonuna gidiyorduk. Akustik konsere gittik 3 aylikken tabi korona vs yoktu :)
Yasi gelmeden yurtdisina gittik.
Tabi ki cocuksuz hayat kadar konforlu degil ama kendimden vazgecmedim hic bir sekilde. Hic bisey yapamasam bahcesi genis bi starbucks var, arabaya koyup gidiyordum. Orda mis gibi uyuyordu.
Ya da çocuk çok aglak diyelim benimki öyle idi mesela ben ya eşime ya anneme vs bırakıyordum işlerimi halledene kadar
Ya da mesela akşam yedide uyurdu 9 a kadar o arada bırakıp giderdim
Bazısı yapışık ikiz gibi kimseye bırakmıyor.
 
Dur bak bunlar zor günler. Gittikçe güzelleşecek. 121. Günden bildiriyorum çooook tatlı bir şey oldu yahu. Doyamıyorum bakmaya. İlk 3 ay gibi değil. Herkes bunlar iyi gnlerin der dururdu yeni doğduğunda. Ama yok öyle değil. Yenidoğan zamanları bitik.
Bence hicbirsey onun gulumsemesi kadar tatlı değil 😂
 
Dün evlilik yıl donumumuzdu. Oğlanı birakabilecegimiz kimse yoktu. Beraber kahvaltıya gidelim dedik. 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşayan oğlum önce masadaki çatallari yere fırlatma oyunu oynamak istedi. İzin vermeyince hırçınlaşti, o iki lokma yiyecek diye ben kan ter içinde kaldım. Bu arada eşime de sen ye yoksa aç kalacaksın diye telkinde bulunuyorum adam keyifle yiyeceği kahvaltıyı hızlı hızlı bitirmeye çalışıyor çünkü birazdan o ilgilenecek. Sürekli içerideki oyun alanına gitmek istedi kahvaltı bitmeden goturemeyecegimi defalarca anlattım. Bu arada tabii sıcak çay içmem, doğru düzgün keyifli kahvaltı etmem imkansız çünkü eli dursa ayağı durmuyor oğlumun, eline de tablet vermek istemediğim için işkence çekiyorum. Hoş tableti de gözü görecek gibi değildi dün. İki lokma yediğinden emin olduktan sonra ben oyun alanına götürdüm sonra babası geldi ben oturdum kahvaltımı tek başıma bitirdim... güya adamla yildonumi kahvaltısı yaptık. Bu örnekleri cogaltabilirim. Hayatımızın merkezinde o var, ben veya eşimle biz diye bir şey yok 2.5 yıldır. Allah ayağına taş degdirmesin, ondan çok sevdiğim bir şey de yok bu dünyada ama elbette kendi doğurup emek verdiğiniz şeyi sevmeme sansiniz yok. Bu durum hayatınızı kisitlanmis hissetmenize de engel değil. Böyle bir hayat seçmek istemeyebilirsiniz pek ala. Tabii ki oğlum hep bu yaşta kalmayacak ama yükü azalmayacagi gibi maddi manevi artacak. Biz yaslanacagiz....fragmanı sundum. Asla milletin lafıyla hareket etmeyin
 
Önemli olan aklı başında olmak, farkındalığı olmak sizin gibi.. 1 tane olsa bile çevrenin o konuda kardeş baskısı da saçma sapan şekilde devam ediyor.. Ben de kardeşi olsun istemiyorum kesinlikle tek bana yetiyor, sanki kendileri bakacaklar🙄
 
Bu çok kişiden kişiye göre degisir
Ben yapmasam pişman olurdum zaten istediğim birseydi
Bence bu yaşam bicimiyle alakalı.
Kimi insan aşırı özgür aşırı gezgin aşırı sosyal bu zaten kendi kendine yetiyor ve kendi hobileri ile mutlu.
Bir gün bakmışsın yurtdışında bir gün bakmışsın başka yerde hayatı akıyor
Ama bazısı daha kendi halinde daha yapacağı şey sınırlı daha tekdüze hayatı var diyelim
Geneli toplumun ister o ogretilerle yetiştiriliyor ama bir onluk kesim de daha farklı yaşıyor
O yüzden tamamen tercih meselesi.
Yapip pişman olan da var yapmayıp pişman olan da.
En iyi siz tanırsınız kendinizi.
Şahsen ben de evliliği çok saçma gereksiz bulurdum bir insana katlanmak aynı evde hep yaşama fikri saçma gelirdi
İnsanlar neden evlenir bir ara bunu sorgulardim evlenmeyenleri çok müthiş evlenenleri gereksiz bulurdum 😉
Fikrim tamamen degismese de evlendim😂
Çocuk fikrim değişmedi ama o bambaska birşey benim için.
 
Bi insan yaptiklarindan degil ama yapmadiklarindan cok pisman oluyor o kesin..bi tanidigim vardi.. yani 2 cocugu vardi ve gercekten oglunun dolandirmadigi kimse yoktur kizi dersen cok kotu bir hayati vardi.. kavga ederlerdi hep. Simdi duzeldiler ikiside evli barkli ama ne fayda? Anne gocup gittikten sonra hersey sut liman
Allah hayirli evlat versin cok zor gercekten.
Aslinda herkes icinde guzel huzurlu basimizi öne egmeyecek bir hayat nasip etsin.
 
Bence dondurun, ilerde fikriniz degisirse keske demezsiniz.
Anne olmayı istemek gibi istememekte en doğal hakkınız. Ben cocuklari cok sevmeme istememe rağmen 7 sene sevgililik 7 sene evlilik, 14 sene sonra yaptim ve 1 2 sene daha geçse kafasındaydım🥰
 
10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
36 yaşında 6 senelik evliyim. 1 sene öncesine kadar “asla çocuk istemiyorum, çocuklu aileler benim kadar rahat yaşayamıyor neden kendimi kısıtlayayım” derdim. Ağlayan çocuğa katlanamazdım. Çocuk yapacak mısınız diyene “sevişirken korunup korunmadığımı mı soruyorsun, ne ayıp” der terslerdim. Eşimin de içten içe istediğini biliyordum ama hep saygı duydu, hiç baskı yapmadı, bana uydu.

Geçen sene ne olduysa bir anda karar verdim; çocuğum olsun istiyorum artık dedim. Doktora gittik, tüp bebek şart dediler, yaptık, ikincide oldu.

Yani demem o ki, siz kendinizi garantiye alın, yumurtaları dondurun. Çocuk istememeniz kadar bir gün bu fikrinizi değiştirmeniz de çok doğal.
 
Kadinlar çocuk dogurmak zorunda değil kimseyi takmayin aylardir bu izinimi planladim esimle biraz vakit geçirmek için çok değil 1hafta oglan hastalandi 🙄.

Esinizde sizle ayni fikirdeyse bence milleti sallayin bazı eşler cocuk da cocuk diye tutturuyor.
 
Hayatım boyunca çocuklara mesafeli oldum, anaç biri de değilim.

Evlendiğimiz zaman eşime kalsa hemen yapardık ama ben istemedim. Sonra korunmama rağmen hamile kaldım daha iki aylık evliyken ama düşük yaptım çok geçmeden. O çocuk istemeyen ben hamile kalıp düşük yaptıktan sonra çocuk istemeye başladım hatta olmadı diye üzüldüm 5 ay boyunca :) sonra hamile kaldım doğurdum ve çok zor bir şey olduğunu ben de anladım. Çocuk olana kadar çok zor olduğunu hep duyuyorsun ama deneyimlemek bambaşka bir şeymiş. Ki ben bireyci, kafasına göre takılmayı seven biriydim çocuğum olunca nevrim döndü :)

Daha da bombası henüz birinci çocuğun şokunu atlatamadan 2.ye hamileyim yine korunarak (2 yöntemle). Aralarında 1,5 yaş olacak ve kurbanlık koyun gibi doğumu bekliyorum.

Eğer gerçekten istemiyorsanız da yumurtaları dondurun bence çünkü benim gibi sonradan isteyebilirsiniz. Ben bana sırnaşan bebeklere bile ısınamazdım ayıp olmasın diye diye bi gülümseyip geçerdim buna rağmen sonradan istedim ilk çocuğumu 🤷‍♀️
 
Hayatım boyunca çocuklara mesafeli oldum, anaç biri de değilim.

Evlendiğimiz zaman eşime kalsa hemen yapardık ama ben istemedim. Sonra korunmama rağmen hamile kaldım daha iki aylık evliyken ama düşük yaptım çok geçmeden. O çocuk istemeyen ben hamile kalıp düşük yaptıktan sonra çocuk istemeye başladım hatta olmadı diye üzüldüm 5 ay boyunca :) sonra hamile kaldım doğurdum ve çok zor bir şey olduğunu ben de anladım. Çocuk olana kadar çok zor olduğunu hep duyuyorsun ama deneyimlemek bambaşka bir şeymiş. Ki ben bireyci, kafasına göre takılmayı seven biriydim çocuğum olunca nevrim döndü :)

Daha da bombası henüz birinci çocuğun şokunu atlatamadan 2.ye hamileyim yine korunarak (2 yöntemle). Aralarında 1,5 yaş olacak ve kurbanlık koyun gibi doğumu bekliyorum.

Eğer gerçekten istemiyorsanız da yumurtaları dondurun bence çünkü benim gibi sonradan isteyebilirsiniz. Ben bana sırnaşan bebeklere bile ısınamazdım ayıp olmasın diye diye bi gülümseyip geçerdim buna rağmen sonradan istedim ilk çocuğumu 🤷‍♀️
yazdığınız 2.çocuk durumu en büyük korkum ya...hatta rüyamda 1 koğuş dolusu yenidoğanı uyutmak zorunda kalıyorum fln kan ter içinde uyanıyorum ..ilk çocuktan sonra böyle kabuslarım oldu
 
X