benim de 19 aylık oğlum var.uykusu çok az yani benden bile daha az uykuyla yetiniyor ki ben ne zaman uyuyacağım da kendime işe bakacağım da hayal bunlar.
bu da yetmez bir huy başlattı ben kanepede otururken habire gelip beni kaldırmak istiyor mutfağa götürüyor.anlıyorum sıkılıyor ama kara kışta nereye götüreyim ben onu.sürekli beni yerimden kaldırıyor artık bitap düşüyorum.ben de sizler gibi iyice tahammülsüzleşmiştim son zamanlarda.en nefret ettiğim şey olmasına rağmen bağırmaya bile başlamıştım.artık annem halime acıdı da dedi ki "kızım iki elim kanda olsa haftada bir gün gelip akşama kadar torunuma bakacağım sende canın nereyi isterse gez stres at" o bana çok iyi geldi tavsiye ederim.gezme günüm çarşamba.kenidimi motive ediyorum çarşambaya az kaldı dayan diyorum.artık maşallah bağırmayı tamamen kestim çünkü bir gün özgürüm diyorum.daha sabırlı ve daha çok oyun oynar hala geldim.bence sizde anne k.valide kardeş vs..güvendiğiniz birinden böyle bir destek alın yoksa sürekli aynı terane şartelleri attırıyor.
benim de 19 aylık oğlum var.uykusu çok az yani benden bile daha az uykuyla yetiniyor ki ben ne zaman uyuyacağım da kendime işe bakacağım da hayal bunlar.
bu da yetmez bir huy başlattı ben kanepede otururken habire gelip beni kaldırmak istiyor mutfağa götürüyor.anlıyorum sıkılıyor ama kara kışta nereye götüreyim ben onu.sürekli beni yerimden kaldırıyor artık bitap düşüyorum.ben de sizler gibi iyice tahammülsüzleşmiştim son zamanlarda.en nefret ettiğim şey olmasına rağmen bağırmaya bile başlamıştım.artık annem halime acıdı da dedi ki "kızım iki elim kanda olsa haftada bir gün gelip akşama kadar torunuma bakacağım sende canın nereyi isterse gez stres at" o bana çok iyi geldi tavsiye ederim.gezme günüm çarşamba.kenidimi motive ediyorum çarşambaya az kaldı dayan diyorum.artık maşallah bağırmayı tamamen kestim çünkü bir gün özgürüm diyorum.daha sabırlı ve daha çok oyun oynar hala geldim.bence sizde anne k.valide kardeş vs..güvendiğiniz birinden böyle bir destek alın yoksa sürekli aynı terane şartelleri attırıyor.
ya ben artık çok bunaldım amaderdini anlatamadığı için bu kadar hırçın oluyor çocuklar galiba.konuşmaya başladığında herşey daha kolay olacak sizin için.elde değil biliyorum ama biz bağırdıkça daha huysuz oluyor çocuklar.sakin olmakta fayda var.benim oğlumda çok huysuz bebekliğinden beri.şimdi 3 yaşını geçti hala herşeye ağlayabilen bi çocuk.ben sakinleştirebiliyorum sadece.o ağlarken bağırmam gerekiyor tabi sesim daha çok çıksın diye ağlamadan anlatırsa anlayabileceğimi söylüyorum.ağlamayı kesip anlatmaya başlıyor.ama babası öyle değil oğlum bağırıyor ağlıyor babasıda başlıyor kızmaya bağırmaya,ne istediğini bile bilmeden.o bağırdıkça çocuk daha çok ağlıyor.sonra çık işin içinden çıkabilirsen.sakin ve kararlı olmak lazım.bide tabi çok sabırlı.
çok haklısın zaten şimdiden bile sinirli bir çocukcok güzel bir konu acmissiniz. benim de 2.5 yasinda bir kizim var. ve gercekten cok inatci. yaramaz degil herseye de aglamaz öyle. mizmiz falan da degil ama inanilmaz inatci. bazen dwara mi konusuyorum yoksa kizimami sairip kaliyorum. istemedigi bir sey olursa asla yaptiramassiniz ona. bazen beni gerckten cildirtiyor. bagiriyorum cagiriyorum ama biliyorum ikimize de zarar veriyorum. bir gün dikkatimi cekti ben ona nasil kizdiysam o da bebeklerini ve ya oyuncaklarini aliyor ayni benim ses tonumla onlara kiziyor. hatta bazen cocuklarla bi araya geldiginde onlara yapiyor. o zaman anladim tutumumun yanlis oldugunu. simdi farkli yöntemler kullanmaya calisiyorum. bazen oyun ile bazen ona anlatarak izah ederk yanasmaya calisiyorum. tabi her zaman basarili olmuyorum ve öfke nöbeti bazen geri geliyor ama kendimi frenlemeye calisiyorum. ewlatlarimiz birer inci, ben cocugumun öfkeli öfkesine hakim olamayan bir birey olmasini istemiyorum. cocuklarimiz biz ne yapiyorsak kaydedip aynisini baskalarinda uyguluyor o yüzden anne baba olarak cok dikkatli olmamiz gerekiyor.....
canım benim kv bizle kalıyo ama yok ya çıkıyorum eve bi geliyom arkamdan birsürü iş çıkarmışlar banabenim de 19 aylık oğlum var.uykusu çok az yani benden bile daha az uykuyla yetiniyor ki ben ne zaman uyuyacağım da kendime işe bakacağım da hayal bunlar.
bu da yetmez bir huy başlattı ben kanepede otururken habire gelip beni kaldırmak istiyor mutfağa götürüyor.anlıyorum sıkılıyor ama kara kışta nereye götüreyim ben onu.sürekli beni yerimden kaldırıyor artık bitap düşüyorum.ben de sizler gibi iyice tahammülsüzleşmiştim son zamanlarda.en nefret ettiğim şey olmasına rağmen bağırmaya bile başlamıştım.artık annem halime acıdı da dedi ki "kızım iki elim kanda olsa haftada bir gün gelip akşama kadar torunuma bakacağım sende canın nereyi isterse gez stres at" o bana çok iyi geldi tavsiye ederim.gezme günüm çarşamba.kenidimi motive ediyorum çarşambaya az kaldı dayan diyorum.artık maşallah bağırmayı tamamen kestim çünkü bir gün özgürüm diyorum.daha sabırlı ve daha çok oyun oynar hala geldim.bence sizde anne k.valide kardeş vs..güvendiğiniz birinden böyle bir destek alın yoksa sürekli aynı terane şartelleri attırıyor.
aminnnnnnnnnnnnnnnnnBu hakikaten önemli bir konu. Bazen ben de çok aşırı sinirleniyorum kontrol edemiyorum öfkemi. Ama sonra çok üzülüyorum. Çünkü bu bağırış çağırışlar çocuğu pısırıklaştırırmış, bunu biliyorum ama unutuyorum sinirlenince. Sonra düşünüyorum, böyle giderse kendim çocuğuma çok büyük zarar veririm, diyorum . Bildiğim halde tekrar araştırdım, tekrar okudum bunun zararlarını. Çocuğun hayatını, kişiliğini nasıl etkileyeceğini tekrar düşününce o zaman kendimi biraz daha frenlemeye başladım. Sizin de bu konuyu açmış olmanız kendi öfkenizi kontrol etmeye başladığınızın bir göstergesi. Aynı şekilde bizlerde kendimiz gibi olanların yaşadıklarını, olaylar karşısında tepkilerini öğrendikçe kendimize daha farklı birer bakış açısı getirebiliyoruz diye düşünüyorum. İnşallah tamamen sakinleşiriz mülayim annelere dönüşüveririz.
Dün akşam kızımı yatırmam gerekiyor , benimki de geceleri oldu mu ayrı bir canlılık gelir, uykusu gelse bile uyumamak için direnir. Eşime lütfen yatırır mısın diye rica ettim o da hiç oralı olmadı. Yine çıktı sinirlerim tepeme. Ben sürekli kızımla birlikteyim biraz da sen ilgilen ki biraz ferahlayayım derim. Ancak yorgunluğundan bahseder . Sonra yine ben uyuttum ama ben öyle sinirli ve dargın bir ruh haliyle uyudum. Benim de yanımda keşke annem olsaydı... Zaten başka fayda gelecek kimse yok. Tek umudum eşim o da canı isterse yardım eder canı istemezse nafile. Allahım bizlere geniş ahlak ve çocuklarımıza karşı rahat ve sakin bir ruh hali versin, versin ki inşallah çocuklarımızı huzurla büyütelim. Yoksa tamir edilmesi mümkün olmayan yaralar açarız Allah muhafaza. İyi ki sizler varsınız burda birbirimize her konudaki desteğimiz gerçekten çok işe yarıyor. En azından yalnız olmadığımı biliyorum...
Elbette hepimiz zaman zaman bunları yaşıyoruzdur..Benimde oğlum 11 aylık ama yerinde duRdurmak çok zor oluyorBende tabi ki sinirleniyorum oğlummm diye sesim yükseliyor..AMA HER KIZDIĞIMDA AKLIMA İLK GELEN YA RABBİM BU GÜZEL MELEĞİ BANA NASİP ETMESE İDİ diyorum kendi kendime uyurken oğlumu izliyorum..Ne kadar mükemmel güzel bir varlık olduğunu düşünüyorum..Melek daha kendini anlatamıyor anlattığı şekilde de bazen biz anlamıyoruz anlayamıyoruz daha doğrusu..
Bence Her Kızdığınızda DÜŞÜNÜN YA RABBİM size nasip etmese idi..? Ya o mükemmel varlığı bize hiç nasip etmese idi ne yapardık..?
Ben böyle düşününce hemen kendime geliyorum ve başlıyorum ağlamaya :2:
sevgili anneler fikirlerinize ihtiyacım var benim 16 aylık bi oğlum var bazen yani büyük bir kısmında beni sinir ediyor yaramaz ,inatçı vede huysuz bir çocuk .......mesela sabahtan başlayalımsabah kahvaltısını vermeden önce başlıyo ağlamaya sızlanmaya küsmeyesonra bunlar açlık ağlamaları.sonra hazırlıyorum bu defa yememek için ağlıyo neyse binbir eziyet yedir yedirdikten sonra masadan çatal ister verirsin ağlar vermezsin ağlar,evde sıkılınca ağlar ççıkartırım gelince ağlar uykusu gelir ağlar misafir gelince adamlara bir bardak çay içirmez salonu açınca misafire her yere saldırıyo ya bu aralar beni bıktırmakla meşgul ..........ben nemi yapıyorum bazen deliye dönüyorum ve bağırıyorum valla bazen şöyle pataklamamak için zor tuuyom benim sorum şu sizler ne yapıyosunuz çocuklarınız sizi sinirlendirince bide öfkemi nasıl kontrol edicem ya neler yapmam lazım yani kızmak istemiyorum ama bir anda gözüm dönüyo fikirleriniz neler
[/
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?