sevgili anneler fikirlerinize ihtiyacım var benim 16 aylık bi oğlum var bazen yani büyük bir kısmında beni sinir ediyor yaramaz ,inatçı vede huysuz bir çocuk .......mesela sabahtan başlayalımsabah kahvaltısını vermeden önce başlıyo ağlamaya sızlanmaya küsmeyesonra bunlar açlık ağlamaları.sonra hazırlıyorum bu defa yememek için ağlıyo neyse binbir eziyet yedir yedirdikten sonra masadan çatal ister verirsin ağlar vermezsin ağlar,evde sıkılınca ağlar ççıkartırım gelince ağlar uykusu gelir ağlar misafir gelince adamlara bir bardak çay içirmez salonu açınca misafire her yere saldırıyo ya bu aralar beni bıktırmakla meşgul ..........ben nemi yapıyorum bazen deliye dönüyorum ve bağırıyorum valla bazen şöyle pataklamamak için zor tuuyom benim sorum şu sizler ne yapıyosunuz çocuklarınız sizi sinirlendirince bide öfkemi nasıl kontrol edicem ya neler yapmam lazım yani kızmak istemiyorum ama bir anda gözüm dönüyo fikirleriniz neler
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çoçuklara karşı öfke kontrolü
- Konu Sahibi lavinya44
- Başlangıç Tarihi
- 26 Eylül 2008
- 293
- 51
- 318
derdini anlatamadığı için bu kadar hırçın oluyor çocuklar galiba.konuşmaya başladığında herşey daha kolay olacak sizin için.elde değil biliyorum ama biz bağırdıkça daha huysuz oluyor çocuklar.sakin olmakta fayda var.benim oğlumda çok huysuz bebekliğinden beri.şimdi 3 yaşını geçti hala herşeye ağlayabilen bi çocuk.ben sakinleştirebiliyorum sadece.o ağlarken bağırmam gerekiyor tabi sesim daha çok çıksın diye ağlamadan anlatırsa anlayabileceğimi söylüyorum.ağlamayı kesip anlatmaya başlıyor.ama babası öyle değil oğlum bağırıyor ağlıyor babasıda başlıyor kızmaya bağırmaya,ne istediğini bile bilmeden.o bağırdıkça çocuk daha çok ağlıyor.sonra çık işin içinden çıkabilirsen.sakin ve kararlı olmak lazım.bide tabi çok sabırlı.
cok güzel bir konu acmissiniz. benim de 2.5 yasinda bir kizim var. ve gercekten cok inatci. yaramaz degil herseye de aglamaz öyle. mizmiz falan da degil ama inanilmaz inatci. bazen dwara mi konusuyorum yoksa kizimami sairip kaliyorum. istemedigi bir sey olursa asla yaptiramassiniz ona. bazen beni gerckten cildirtiyor. bagiriyorum cagiriyorum ama biliyorum ikimize de zarar veriyorum. bir gün dikkatimi cekti ben ona nasil kizdiysam o da bebeklerini ve ya oyuncaklarini aliyor ayni benim ses tonumla onlara kiziyor. hatta bazen cocuklarla bi araya geldiginde onlara yapiyor. o zaman anladim tutumumun yanlis oldugunu. simdi farkli yöntemler kullanmaya calisiyorum. bazen oyun ile bazen ona anlatarak izah ederk yanasmaya calisiyorum. tabi her zaman basarili olmuyorum ve öfke nöbeti bazen geri geliyor ama kendimi frenlemeye calisiyorum. ewlatlarimiz birer inci, ben cocugumun öfkeli öfkesine hakim olamayan bir birey olmasini istemiyorum. cocuklarimiz biz ne yapiyorsak kaydedip aynisini baskalarinda uyguluyor o yüzden anne baba olarak cok dikkatli olmamiz gerekiyor.....
benim de 19 aylık oğlum var.uykusu çok az yani benden bile daha az uykuyla yetiniyor ki ben ne zaman uyuyacağım da kendime işe bakacağım da hayal bunlar.
bu da yetmez bir huy başlattı ben kanepede otururken habire gelip beni kaldırmak istiyor mutfağa götürüyor.anlıyorum sıkılıyor ama kara kışta nereye götüreyim ben onu.sürekli beni yerimden kaldırıyor artık bitap düşüyorum.ben de sizler gibi iyice tahammülsüzleşmiştim son zamanlarda.en nefret ettiğim şey olmasına rağmen bağırmaya bile başlamıştım.artık annem halime acıdı da dedi ki "kızım iki elim kanda olsa haftada bir gün gelip akşama kadar torunuma bakacağım sende canın nereyi isterse gez stres at" o bana çok iyi geldi tavsiye ederim.gezme günüm çarşamba.kenidimi motive ediyorum çarşambaya az kaldı dayan diyorum.artık maşallah bağırmayı tamamen kestim çünkü bir gün özgürüm diyorum.daha sabırlı ve daha çok oyun oynar hala geldim.bence sizde anne k.valide kardeş vs..güvendiğiniz birinden böyle bir destek alın yoksa sürekli aynı terane şartelleri attırıyor.
bu da yetmez bir huy başlattı ben kanepede otururken habire gelip beni kaldırmak istiyor mutfağa götürüyor.anlıyorum sıkılıyor ama kara kışta nereye götüreyim ben onu.sürekli beni yerimden kaldırıyor artık bitap düşüyorum.ben de sizler gibi iyice tahammülsüzleşmiştim son zamanlarda.en nefret ettiğim şey olmasına rağmen bağırmaya bile başlamıştım.artık annem halime acıdı da dedi ki "kızım iki elim kanda olsa haftada bir gün gelip akşama kadar torunuma bakacağım sende canın nereyi isterse gez stres at" o bana çok iyi geldi tavsiye ederim.gezme günüm çarşamba.kenidimi motive ediyorum çarşambaya az kaldı dayan diyorum.artık maşallah bağırmayı tamamen kestim çünkü bir gün özgürüm diyorum.daha sabırlı ve daha çok oyun oynar hala geldim.bence sizde anne k.valide kardeş vs..güvendiğiniz birinden böyle bir destek alın yoksa sürekli aynı terane şartelleri attırıyor.
keske öyle biri olsa yakinimda. gerci esimin ailesi yakin ama kayinvalidem cok yasli görümcemde calisiyor. bu siralar ehliyet kursuna yazildim. esimde kizima bakiyor. kendim gidiyorum kendim geliyorum. 2 saat de olsa bekarligimdaki gibi. gerci bebekligindeki o zor zamanlar gecti. bzim sorunumuz ewde cok slkliyor. yapacak birsey yok.yazin hep disarda kizim. sitede oturdugumuz icin bahcemiz de war. hic ewe girmiyordu simdide cocuk disari cikamiyor.biz bile slklyoruz cocuklar napsin.
kesınlıkle dogru soyluyorusn arkadasım ben 9-6 calısıyorum ısım cok yogun deıl ama bı kosturmaca halındeyız evdeyken sürekli kısıtlı zamanımız oldugu ıcın benım oglum 20 aylık krese gıdıyor cok yaramaz bı cocuk deıl ama cok hareketlı ve uykuya zor dalan bı cocuk hergun beraber gdııp gelıyoruz en cok yolda bunaltıyor benı durmuyor sonra aglıyor genelde dayanıyorum ama bazen bagırıyorum evdeykende ıstedıgı bısey olmayınca glıyor bırde ıste uykuya dalarken tahammulum kalmıyor bende kendıme hakım olmak ıstıyorum am adesarj olmam ıcın senın dedıgın gıbı bıseyler yapmam lazım hıc sosyal cevrem yok
haftasonu gezersek hep eısm ve ogluml ao yzudne cokbunalıyorum bı kıtap okumak bıle kafamı dagıtıyo ama vaktım olmuyo ıste.bi de bi arkadasın dedıgıde dogru benım oglum henuz konusmuyor sanırım az konusmaya baslasa daha kolay olacak :26:
- 22 Eylül 2010
- 2.510
- 57
- 363
Bu hakikaten önemli bir konu. Bazen ben de çok aşırı sinirleniyorum kontrol edemiyorum öfkemi. Ama sonra çok üzülüyorum. Çünkü bu bağırış çağırışlar çocuğu pısırıklaştırırmış, bunu biliyorum ama unutuyorum sinirlenince. Sonra düşünüyorum, böyle giderse kendim çocuğuma çok büyük zarar veririm, diyorum . Bildiğim halde tekrar araştırdım, tekrar okudum bunun zararlarını. Çocuğun hayatını, kişiliğini nasıl etkileyeceğini tekrar düşününce o zaman kendimi biraz daha frenlemeye başladım. Sizin de bu konuyu açmış olmanız kendi öfkenizi kontrol etmeye başladığınızın bir göstergesi. Aynı şekilde bizlerde kendimiz gibi olanların yaşadıklarını, olaylar karşısında tepkilerini öğrendikçe kendimize daha farklı birer bakış açısı getirebiliyoruz diye düşünüyorum. İnşallah tamamen sakinleşiriz mülayim annelere dönüşüveririz.
Dün akşam kızımı yatırmam gerekiyor , benimki de geceleri oldu mu ayrı bir canlılık gelir, uykusu gelse bile uyumamak için direnir. Eşime lütfen yatırır mısın diye rica ettim o da hiç oralı olmadı. Yine çıktı sinirlerim tepeme. Ben sürekli kızımla birlikteyim biraz da sen ilgilen ki biraz ferahlayayım derim. Ancak yorgunluğundan bahseder . Sonra yine ben uyuttum ama ben öyle sinirli ve dargın bir ruh haliyle uyudum. Benim de yanımda keşke annem olsaydı... Zaten başka fayda gelecek kimse yok. Tek umudum eşim o da canı isterse yardım eder canı istemezse nafile. Allahım bizlere geniş ahlak ve çocuklarımıza karşı rahat ve sakin bir ruh hali versin, versin ki inşallah çocuklarımızı huzurla büyütelim. Yoksa tamir edilmesi mümkün olmayan yaralar açarız Allah muhafaza. İyi ki sizler varsınız burda birbirimize her konudaki desteğimiz gerçekten çok işe yarıyor. En azından yalnız olmadığımı biliyorum...
Dün akşam kızımı yatırmam gerekiyor , benimki de geceleri oldu mu ayrı bir canlılık gelir, uykusu gelse bile uyumamak için direnir. Eşime lütfen yatırır mısın diye rica ettim o da hiç oralı olmadı. Yine çıktı sinirlerim tepeme. Ben sürekli kızımla birlikteyim biraz da sen ilgilen ki biraz ferahlayayım derim. Ancak yorgunluğundan bahseder . Sonra yine ben uyuttum ama ben öyle sinirli ve dargın bir ruh haliyle uyudum. Benim de yanımda keşke annem olsaydı... Zaten başka fayda gelecek kimse yok. Tek umudum eşim o da canı isterse yardım eder canı istemezse nafile. Allahım bizlere geniş ahlak ve çocuklarımıza karşı rahat ve sakin bir ruh hali versin, versin ki inşallah çocuklarımızı huzurla büyütelim. Yoksa tamir edilmesi mümkün olmayan yaralar açarız Allah muhafaza. İyi ki sizler varsınız burda birbirimize her konudaki desteğimiz gerçekten çok işe yarıyor. En azından yalnız olmadığımı biliyorum...
Son düzenleme:
- 10 Kasım 2006
- 6.246
- 1.616
- 373
Elbette hepimiz zaman zaman bunları yaşıyoruzdur..Benimde oğlum 11 aylık ama yerinde duRdurmak çok zor oluyor 
Bende tabi ki sinirleniyorum oğlummm diye sesim yükseliyor..AMA HER KIZDIĞIMDA AKLIMA İLK GELEN YA RABBİM BU GÜZEL MELEĞİ BANA NASİP ETMESE İDİ diyorum kendi kendime uyurken oğlumu izliyorum..Ne kadar mükemmel güzel bir varlık olduğunu düşünüyorum..Melek daha kendini anlatamıyor anlattığı şekilde de bazen biz anlamıyoruz anlayamıyoruz daha doğrusu..
Bence Her Kızdığınızda DÜŞÜNÜN YA RABBİM size nasip etmese idi..? Ya o mükemmel varlığı bize hiç nasip etmese idi ne yapardık..?
Ben böyle düşününce hemen kendime geliyorum ve başlıyorum ağlamaya :2:
Bende tabi ki sinirleniyorum oğlummm diye sesim yükseliyor..AMA HER KIZDIĞIMDA AKLIMA İLK GELEN YA RABBİM BU GÜZEL MELEĞİ BANA NASİP ETMESE İDİ diyorum kendi kendime uyurken oğlumu izliyorum..Ne kadar mükemmel güzel bir varlık olduğunu düşünüyorum..Melek daha kendini anlatamıyor anlattığı şekilde de bazen biz anlamıyoruz anlayamıyoruz daha doğrusu..Bence Her Kızdığınızda DÜŞÜNÜN YA RABBİM size nasip etmese idi..? Ya o mükemmel varlığı bize hiç nasip etmese idi ne yapardık..?
Ben böyle düşününce hemen kendime geliyorum ve başlıyorum ağlamaya :2:
ya ben artık çok bunaldım ama
çok haklısın zaten şimdiden bile sinirli bir çocuk
canım benim kv bizle kalıyo ama yok ya çıkıyorum eve bi geliyom arkamdan birsürü iş çıkarmışlar bana
aminnnnnnnnnnnnnnnnnBu hakikaten önemli bir konu. Bazen ben de çok aşırı sinirleniyorum kontrol edemiyorum öfkemi. Ama sonra çok üzülüyorum. Çünkü bu bağırış çağırışlar çocuğu pısırıklaştırırmış, bunu biliyorum ama unutuyorum sinirlenince. Sonra düşünüyorum, böyle giderse kendim çocuğuma çok büyük zarar veririm, diyorum . Bildiğim halde tekrar araştırdım, tekrar okudum bunun zararlarını. Çocuğun hayatını, kişiliğini nasıl etkileyeceğini tekrar düşününce o zaman kendimi biraz daha frenlemeye başladım. Sizin de bu konuyu açmış olmanız kendi öfkenizi kontrol etmeye başladığınızın bir göstergesi. Aynı şekilde bizlerde kendimiz gibi olanların yaşadıklarını, olaylar karşısında tepkilerini öğrendikçe kendimize daha farklı birer bakış açısı getirebiliyoruz diye düşünüyorum. İnşallah tamamen sakinleşiriz mülayim annelere dönüşüveririz.
Dün akşam kızımı yatırmam gerekiyor , benimki de geceleri oldu mu ayrı bir canlılık gelir, uykusu gelse bile uyumamak için direnir. Eşime lütfen yatırır mısın diye rica ettim o da hiç oralı olmadı. Yine çıktı sinirlerim tepeme. Ben sürekli kızımla birlikteyim biraz da sen ilgilen ki biraz ferahlayayım derim. Ancak yorgunluğundan bahseder . Sonra yine ben uyuttum ama ben öyle sinirli ve dargın bir ruh haliyle uyudum. Benim de yanımda keşke annem olsaydı... Zaten başka fayda gelecek kimse yok. Tek umudum eşim o da canı isterse yardım eder canı istemezse nafile. Allahım bizlere geniş ahlak ve çocuklarımıza karşı rahat ve sakin bir ruh hali versin, versin ki inşallah çocuklarımızı huzurla büyütelim. Yoksa tamir edilmesi mümkün olmayan yaralar açarız Allah muhafaza. İyi ki sizler varsınız burda birbirimize her konudaki desteğimiz gerçekten çok işe yarıyor. En azından yalnız olmadığımı biliyorum...
Elbette hepimiz zaman zaman bunları yaşıyoruzdur..Benimde oğlum 11 aylık ama yerinde duRdurmak çok zor oluyor
Bence Her Kızdığınızda DÜŞÜNÜN YA RABBİM size nasip etmese idi..? Ya o mükemmel varlığı bize hiç nasip etmese idi ne yapardık..?
Ben böyle düşününce hemen kendime geliyorum ve başlıyorum ağlamaya :2:
çok haklısın arkadaşım
arkadaşım diğer konunada cevap yazdım ama çözüm içinde birkaç önerim olacak inş. işe yarar.
1. öncelikle hayatınızda sizin gerilmenize sebep olan konuları halletmeye çalışın.
2. çocuğunuzla inatlaşmak yerine çatıştığınız durumlarda ilgisini başka yöne çekmeye çalışın.
3. kararlı olun birşeye önce hayır deyip sonra izin vermek yaptığımız en büyük hatalardan biridir. ve çocukların ağlama krizlerinin en büyük nedeni budur. ağlayarak çocuk size şunu der(onu elde etmek için ne kadar ağlamam gerekiyorsa o kadar ağlayabilirim nasıl olsa sonunda benim olacak).
birkaç kez hayır dedikten ve kararlı olduktan sonra ise ağlamay ya azalacak yada kaybolacaktır.
4. ağlama krizleri dönem dönem takrarlanacaktır böyle durumlarda bi köşe belirleyin ve git orada ağla lütfen deyin.( tabi bunu yönergeleri anlayabildiği zaman yapın.) (mesela benim oğlum 2.5 yaşından beri bunu anlayabiliyor bi zaman sonra sakinleşip yanıma geliyor.)
5. herşeye rağman ona kızmak zorunda kalırsanız sinirinizinde arkasında olun.
6. asla çocuğunuzu sevginizle tehdit etmeyin.
7. kızmak çok doğal bi duygudur doğru yerde kullanıldığında vicdan yapmanıza gerek kalmaz.çocuğunuzada kızmanın kötü değil doğal bir insan duygusu olduğunu kavratmaya çalışın. çünki herkes kızar. (örneğin sevgili oğlum işine gelmeyen bişey yaptığım veya söylediğimde bana "sen kötüsün" deyip omuz silkiyor ve odasına gidiyor. bana trip atıyor yani. böyle bir durumda ona "senkimsinde bana kızıyorsun" deyip üstüne yürümek yerine sakinleşmesini ve duygusunu yaşamasını bekliyorum yada onunla alay etmiyorum. en önemlisi o böyle dediğinde ben kötü bi annemiyim imajına kapılıp o ne isterse yapmıyorum)
yazdığım hiçbirşeyi bak ben ne güzel anneyim demek için yazmıyorum bende kızıyorum bağırıyorum bu maddeleri uygulayamadığım çok zaman oluyor aslında. bazen bi kenarda sıkıştırıp çimdiklememek için kendimi zor tuttuğum da oluyor elinede vurduğum oldu mesela (tüm deri sandalyelerime rengini değiştirecek kadar resim yaptığında). ama temel prensipler bunlar olunca bende oda daha az yıpranıyoruz.
1. öncelikle hayatınızda sizin gerilmenize sebep olan konuları halletmeye çalışın.
2. çocuğunuzla inatlaşmak yerine çatıştığınız durumlarda ilgisini başka yöne çekmeye çalışın.
3. kararlı olun birşeye önce hayır deyip sonra izin vermek yaptığımız en büyük hatalardan biridir. ve çocukların ağlama krizlerinin en büyük nedeni budur. ağlayarak çocuk size şunu der(onu elde etmek için ne kadar ağlamam gerekiyorsa o kadar ağlayabilirim nasıl olsa sonunda benim olacak).
birkaç kez hayır dedikten ve kararlı olduktan sonra ise ağlamay ya azalacak yada kaybolacaktır.
4. ağlama krizleri dönem dönem takrarlanacaktır böyle durumlarda bi köşe belirleyin ve git orada ağla lütfen deyin.( tabi bunu yönergeleri anlayabildiği zaman yapın.) (mesela benim oğlum 2.5 yaşından beri bunu anlayabiliyor bi zaman sonra sakinleşip yanıma geliyor.)
5. herşeye rağman ona kızmak zorunda kalırsanız sinirinizinde arkasında olun.
6. asla çocuğunuzu sevginizle tehdit etmeyin.
7. kızmak çok doğal bi duygudur doğru yerde kullanıldığında vicdan yapmanıza gerek kalmaz.çocuğunuzada kızmanın kötü değil doğal bir insan duygusu olduğunu kavratmaya çalışın. çünki herkes kızar. (örneğin sevgili oğlum işine gelmeyen bişey yaptığım veya söylediğimde bana "sen kötüsün" deyip omuz silkiyor ve odasına gidiyor. bana trip atıyor yani. böyle bir durumda ona "senkimsinde bana kızıyorsun" deyip üstüne yürümek yerine sakinleşmesini ve duygusunu yaşamasını bekliyorum yada onunla alay etmiyorum. en önemlisi o böyle dediğinde ben kötü bi annemiyim imajına kapılıp o ne isterse yapmıyorum)
yazdığım hiçbirşeyi bak ben ne güzel anneyim demek için yazmıyorum bende kızıyorum bağırıyorum bu maddeleri uygulayamadığım çok zaman oluyor aslında. bazen bi kenarda sıkıştırıp çimdiklememek için kendimi zor tuttuğum da oluyor elinede vurduğum oldu mesela (tüm deri sandalyelerime rengini değiştirecek kadar resim yaptığında). ama temel prensipler bunlar olunca bende oda daha az yıpranıyoruz.
- 23 Kasım 2017
- 40
- -7
- 88
- 43
Merhabalar..seneler olmuş konu açılalı çocuğunuz kocaman olmuştur. rast geldim okuyunca cevap yazmak istedim..bu tür çocuklarda ya anne hamileyken çok büyük bi travma yaşıyo yada doğumda zor bi durumlar oluyor.bebek bundan etkilendiği için bu tepkileri veriyor.çocuğunuz uyurken duygularınızı ona anlatıp onu nekadar çok sevdiğinizi onun hiçbişeyde suçu olmadığını güvende olduğunu,bu durumu kabul edip olumsuz duyguları serbest bırakıyoruz dediğinizde sorun baya çözülüyo..
sevgili anneler fikirlerinize ihtiyacım var benim 16 aylık bi oğlum var bazen yani büyük bir kısmında beni sinir ediyor yaramaz ,inatçı vede huysuz bir çocuk .......mesela sabahtan başlayalımsabah kahvaltısını vermeden önce başlıyo ağlamaya sızlanmaya küsmeyesonra bunlar açlık ağlamaları.sonra hazırlıyorum bu defa yememek için ağlıyo neyse binbir eziyet yedir yedirdikten sonra masadan çatal ister verirsin ağlar vermezsin ağlar,evde sıkılınca ağlar ççıkartırım gelince ağlar uykusu gelir ağlar misafir gelince adamlara bir bardak çay içirmez salonu açınca misafire her yere saldırıyo ya bu aralar beni bıktırmakla meşgul ..........ben nemi yapıyorum bazen deliye dönüyorum ve bağırıyorum valla bazen şöyle pataklamamak için zor tuuyom benim sorum şu sizler ne yapıyosunuz çocuklarınız sizi sinirlendirince bide öfkemi nasıl kontrol edicem ya neler yapmam lazım yani kızmak istemiyorum ama bir anda gözüm dönüyo fikirleriniz neler
[/
