Cocuklarda guven

sandriyon

Nirvana
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
1 Kasım 2012
11.338
25.918
798
35
Selam kizlar,

Cocuklarinizin kendine ozguveni olmasi icin neler yaptiniz, yapiyorsunuz?
Tavsiyeler...?

Tesekkur ederim tecrubeli annelere :)
 
En doğru şeyi yaptığımı iddia edemem ama kendimce şöyle bir yöntemim var: Benim kızım her konuda biraz ürkek, yeni şeyler denemekten korkar. Onu cesaretlendirmeye çalışırım. Yapabilirsin, denemekten korkma derim. Asla onun gücünün yetebileceği ya da kendi başına yapabileceği şeyi ben yapmam. Kötü yapsa bile güzel olsun diye elinden almam. Mesela kıyafetlerini düzgün katlayamıyor ama olsun, kendisinin yapması gerekiyor. Mesela yeni bir etkinlik deniyoruz, ben bunu bilmiyorum yapamam diyor, ben de diyorum ki yapabilirsin dene. Denedikçe kendine güveni artıyor. Mutfakta birşeyler yaparken al sen de yap diyorum, çirkin yapsa da yapamıyorsun demiyorum, aferin bak oluyor ama şöyle yapsan daha güzel olur diyorum. Bunun gibi şeyler :)
 
En doğru şeyi yaptığımı iddia edemem ama kendimce şöyle bir yöntemim var: Benim kızım her konuda biraz ürkek, yeni şeyler denemekten korkar. Onu cesaretlendirmeye çalışırım. Yapabilirsin, denemekten korkma derim. Asla onun gücünün yetebileceği ya da kendi başına yapabileceği şeyi ben yapmam. Kötü yapsa bile güzel olsun diye elinden almam. Mesela kıyafetlerini düzgün katlayamıyor ama olsun, kendisinin yapması gerekiyor. Mesela yeni bir etkinlik deniyoruz, ben bunu bilmiyorum yapamam diyor, ben de diyorum ki yapabilirsin dene. Denedikçe kendine güveni artıyor. Mutfakta birşeyler yaparken al sen de yap diyorum, çirkin yapsa da yapamıyorsun demiyorum, aferin bak oluyor ama şöyle yapsan daha güzel olur diyorum. Bunun gibi şeyler :)
Sanirim bizim yanlisimizda bu oldu
aslinda kizim yetenekli akilli zeki bi kiz okulda ogretmenleri hep sinifta en iyisi oldugnu soyler ama ben (ozellikle annem) hep aman yorulmasin aman bise olmasin diyerek ona kotuluk yaptik sanirim

yaninda birisi olmadigi surece cesaret edemiyo biselere
yanliz kalmaktan cok korkuyo
 
Sosyal ortamdanmı bahsedıyorsunuz zira geniş bir yelpaze bu.
Mesela markete gittiğimizde sık sık parayı ona veriyorum , kaç para tuttu sor para ustunu al dıyorum say dıyorum ve muhadele etmıyorum.
Ev işlerine onuda katıyorum, çamaşır serme, toplama bulaşık yıkama toplama yemek yapma gibi aklınıza gelebilecek herşey.
Benımkıde 6 yasında
Ama kız cocukları erkek cocuklarından daha atik oluyorlar
 
Sanirim bizim yanlisimizda bu oldu
aslinda kizim yetenekli akilli zeki bi kiz okulda ogretmenleri hep sinifta en iyisi oldugnu soyler ama ben (ozellikle annem) hep aman yorulmasin aman bise olmasin diyerek ona kotuluk yaptik sanirim

yaninda birisi olmadigi surece cesaret edemiyo biselere
yanliz kalmaktan cok korkuyo
Evet kendisi birşeyleri başardıkça özgüveni gelişir çocukların. Her işi onun için yaparsanız size bağımlı hale gelir. Önemli olan onun kendisine yetecek bir birey olması. Yorulmasın diye, yapamaz diye, küçük diye çocukları baltalayarak çocuklara iyilik değil kötülük yaparız biz büyükler.

Bu arada birey dedim de aklıma geldi. Ben kızıma onunla ilgili yaptığım herşeyi onun anlayabileceği basitlikte izah ederim. Çocuktur anlamaz demem. Onu çocuk değil birey gibi görürüm. Birşeyi yapmasına izin vermiyorsam nedenini mutlaka anlatırım. Bu tavır saygı gördüğünü ve aynı şekilde saygı göstermesi gerektiğini anlaması için önemli. Ve bir birey olarak değer gördüğünü bilmek de çocukların özgüvenini inanılmaz geliştiren birşey
 
Kızım 3 yaşında. 6 aylıkken odasını ayırdım bence bu ilk adımdı. Ve kızımı hiç kısıtlamadım. Hep yapabilirsin becerebilirsin,sana güveniyorum derim. Ona mümkün olduğunca sorumluluk veririm evde çamaşırları sepete o atar,o verir ben asarım,ben katlarım o yerleştirir,salata yaparken sebzeleri o yıkar,hatt artık bulaşıkları sudan geçirmeyi de ona vermeyi düşünüyorım. Toz alır. Öyle içine işlemiş ki geçen gün kuzeni kaydıraktan kayamadı benim kız bağırıyor yapabilirsin sana güveniyorum diye. Dılarda bi arkadaş grubu varsa gidip konuşmasına teşvik ederim arkadaş çok çabuk bulur o yüzden
 
benim kizim belkide kendi karakterinden biraz fazlaca ozguvenli geliyor bazen bana. sosyal iliskilerinde kendi basina iletisim kurup insanlarla konsuyor. parkta cocuklarla kaynasip oyunalr oynayabiliyor. kendi basina dolabi acip istedigi seyi alip yikayip yiyebiliyor. bu ve benzeri bikac oz bakim islerinide kendisi yapiyor ve kendi basina yapmaya karar verebiliyor.
ama gecen farkettimki, resim yapmiyor, yapamam ben guzel boyayamiyorum diyip benim boyamami istiyor, kitap okuyoruz (3 yasinda daha bu arada, okuyoruz dedigim resimelrle ben anlatiyorum yada babasi, oda dinliyor) hadi simdide sen anlat dedigimde anlatmak istemiyor, ben bilmiyorum diyor, ki bu bilmiyorum dedigi en az 50 kere okudugumuz kitap :) bu ve benzeri bikac konuda kendisiyle celisip cekingen davrandigini farkettim.
sonrada farkettimki ozellikle resim olayinda ben boyarken o kadar muntazam boyamisimki cocuk tabikide ben oyle yapamam diyip cekiniyor belkide. simdi tasira tasira boyuyorum cokda guzel oldu diyorum falan.
belkide cocuklardan yasindan fazla ozguven bekliyoruz diye dusundum bikac olaydan sonra.
kendi kisilikleriyle ilgili olarak belkide bazilari azcik geride durup yavas hareket etmeyi seviyorlardir.
belki sizin cocugunuzunda cekingen oldugu yerler vardir ama atilgan oldugu durumlarda olacaktir.
biraz cogugun karakteri tabi cokcada bizim yetistirme tarzimiz sanirim.
 
ovvv işte benim en çok önem verdiğim şey. kendim çok ürkek, çekingen bir çocukluk ve gençlik geçirdiğim ve hala da izlerinden kurtulmak ta zorlandığım için ah etmiştim "ukalalığa yakın bir özgüveni olacak çocuğumun"diye.
siz daha tecrübeli bir annesiniz bana göre ama yaram olduğu için bu konuda, çabalarım daha fazla olmuş olabilir.
çocuğum doğunca annemle anlaştık. "yapamazsın, düşersin, kırarsın..." kelimelerini lugattan çıkardık. annem bana hala "yapamazsın" der :KK43: o ayrı.
kendi ile ilgili her işi, yapmak istediği her şeyi yapmasını sağladık babası ile. en yükse yere mi çıkacak, güzelce anlattık. bir alttaki yere çıkmasını izledik, düşmek üzereyken tuttuk. birine bir şey soracağı zaman elini bırakıp "git sor" dedik ve izledik.
bazen geliyor "su" diyor. bardağın orda al diyorum gidip alıp içiyor suyunu. neredeyse her işini kendi yapar. 3,5 yaşında ayakkabısını giyer, suyunu içer, insanlarla sohbet eder. makas işlerini yapar. bir şeye başlayınca yapamam demesine fırsat vermiyorum. denemeden bilemezsin diyorum. aslında bu biraz zor oluyor tabi. daha çok dikkat etmek gerekiyor. kendi yaptığı için kırma, düşme ihtimali daha fazla ama bir iki sonrasında beceriyor. sadece bazen dışardaki insanlar çocukları çok muhatap almadıkları zaman bir sarsılıyor yavrucum, ama hemen el atıyorum olaya :sinirli:
 
Sosyal ortamdanmı bahsedıyorsunuz zira geniş bir yelpaze bu.
Mesela markete gittiğimizde sık sık parayı ona veriyorum , kaç para tuttu sor para ustunu al dıyorum say dıyorum ve muhadele etmıyorum.
Ev işlerine onuda katıyorum, çamaşır serme, toplama bulaşık yıkama toplama yemek yapma gibi aklınıza gelebilecek herşey.
Benımkıde 6 yasında
Ama kız cocukları erkek cocuklarından daha atik oluyorlar
Gerek benimle olsun gerek annem yada akrabadan herhangi biriyle olsun olgunlugunu kesinlikle ortaya koyan bi cocuk ama yanlis kaldigi zaman biseyi yapamayacagini dusunuyor korkuyor biseye cesaret edemiyor

Ornegin; yuzmesini bilmiyor ama kolluklari var bizim girdigimiz havuza kesinlikle girmiyo nekadar anlattiysakda bogulmazsin bak senin gibi cocuklar var diye inat etti girmedi biz havuzdayken oda havuz kenarinda oynuyodu havuza dustu panikledi ama kolluklari onu su yuzune kaldirinca anladi bogulmayacagini ondan sonra hep kendisi giriyodu cikiyodu havuza
 
Evet kendisi birşeyleri başardıkça özgüveni gelişir çocukların. Her işi onun için yaparsanız size bağımlı hale gelir. Önemli olan onun kendisine yetecek bir birey olması. Yorulmasın diye, yapamaz diye, küçük diye çocukları baltalayarak çocuklara iyilik değil kötülük yaparız biz büyükler.

Bu arada birey dedim de aklıma geldi. Ben kızıma onunla ilgili yaptığım herşeyi onun anlayabileceği basitlikte izah ederim. Çocuktur anlamaz demem. Onu çocuk değil birey gibi görürüm. Birşeyi yapmasına izin vermiyorsam nedenini mutlaka anlatırım. Bu tavır saygı gördüğünü ve aynı şekilde saygı göstermesi gerektiğini anlaması için önemli. Ve bir birey olarak değer gördüğünü bilmek de çocukların özgüvenini inanılmaz geliştiren birşey
Aslinda kizim biliyor ailede ona cok deger verildigini sevildigini
Kizim babasi buyuyo bebekliginden beri buyuzden aile cok ustune titrer
simarmasin diye her istedigini yapmam ama bi cocugun elde edecegi cogu seyi vardir kizim eksiklik hissetmesin diye yapmisimdir
soz dinler, konuskandir ama birisi olmadan biseye cesaret edemiyo
 
Selam kizlar,

Cocuklarinizin kendine ozguveni olmasi icin neler yaptiniz, yapiyorsunuz?
Tavsiyeler...?

Tesekkur ederim tecrubeli annelere :)


Anne değilim ama öğretmenim. Eğitim derslerinden öğrendiğim ve çocuklarda uygulayıp sonuç aldığım şeylerle ilgili naçizane bir şeyler söyleyebilirim.
Çocuğun size güvenmesiyle başlar özgüven süreci. Bu da ilk 3 yaşa tekabül eder. Çocuğun girişken olabilmesi için arkasında onu destekleyen birileri olmalı yani. Çocuğunuza sürekli telkinde bulunun: Sen çok başarılısın, yapabilirsin. Senin en iyisini yapmaman için hiçbir sebep yok demelisiniz.
Çocuğunuzu özerk bırakın. Bırakın dağıtsın, keşfetsin kendi başına bir şeyler yapmasına olanak sağlayın.
Yaptığı sakarlık ya da hatalardan dolayı onu suçlamayın. Güleryüzlü olun ve suçlamadan yaptıklarının bir karşılığı olduğunu belirtin. Sorumluluk vermekten kaçınmayın.
 
Kızım 3 yaşında. 6 aylıkken odasını ayırdım bence bu ilk adımdı. Ve kızımı hiç kısıtlamadım. Hep yapabilirsin becerebilirsin,sana güveniyorum derim. Ona mümkün olduğunca sorumluluk veririm evde çamaşırları sepete o atar,o verir ben asarım,ben katlarım o yerleştirir,salata yaparken sebzeleri o yıkar,hatt artık bulaşıkları sudan geçirmeyi de ona vermeyi düşünüyorım. Toz alır. Öyle içine işlemiş ki geçen gün kuzeni kaydıraktan kayamadı benim kız bağırıyor yapabilirsin sana güveniyorum diye. Dılarda bi arkadaş grubu varsa gidip konuşmasına teşvik ederim arkadaş çok çabuk bulur o yüzden
Kizimin odasi ayri ama biraz gec ayirdim (5 yasindaydi)
onun benim sevgime ihtiyaci oldugunu dusundugumden hep ayni odada kaldik ayni yatakda yatmasakda (benim odamda yatagi vardi orda yatardi) babasinin onu biraktigini hissettigini ve benimde onu birakacagimdan korktugunu dusunuyodum hep yaninda oldugumu hissetmek istiyo
 
benim kizim belkide kendi karakterinden biraz fazlaca ozguvenli geliyor bazen bana. sosyal iliskilerinde kendi basina iletisim kurup insanlarla konsuyor. parkta cocuklarla kaynasip oyunalr oynayabiliyor. kendi basina dolabi acip istedigi seyi alip yikayip yiyebiliyor. bu ve benzeri bikac oz bakim islerinide kendisi yapiyor ve kendi basina yapmaya karar verebiliyor.
ama gecen farkettimki, resim yapmiyor, yapamam ben guzel boyayamiyorum diyip benim boyamami istiyor, kitap okuyoruz (3 yasinda daha bu arada, okuyoruz dedigim resimelrle ben anlatiyorum yada babasi, oda dinliyor) hadi simdide sen anlat dedigimde anlatmak istemiyor, ben bilmiyorum diyor, ki bu bilmiyorum dedigi en az 50 kere okudugumuz kitap :) bu ve benzeri bikac konuda kendisiyle celisip cekingen davrandigini farkettim.
sonrada farkettimki ozellikle resim olayinda ben boyarken o kadar muntazam boyamisimki cocuk tabikide ben oyle yapamam diyip cekiniyor belkide. simdi tasira tasira boyuyorum cokda guzel oldu diyorum falan.
belkide cocuklardan yasindan fazla ozguven bekliyoruz diye dusundum bikac olaydan sonra.
kendi kisilikleriyle ilgili olarak belkide bazilari azcik geride durup yavas hareket etmeyi seviyorlardir.
belki sizin cocugunuzunda cekingen oldugu yerler vardir ama atilgan oldugu durumlarda olacaktir.
biraz cogugun karakteri tabi cokcada bizim yetistirme tarzimiz sanirim.
Fazla Cekingenligi yok (yani goze batacak kadar yok) arkadas edinir ortam yapar eglenmeyi sever her dalda kendini gelistirmeye hazir bi cocuk ama bensiz veya yaninda tanidigi biri olmayinca biseye atilamiyo korkuyo :(
 
Gerek benimle olsun gerek annem yada akrabadan herhangi biriyle olsun olgunlugunu kesinlikle ortaya koyan bi cocuk ama yanlis kaldigi zaman biseyi yapamayacagini dusunuyor korkuyor biseye cesaret edemiyor

Ornegin; yuzmesini bilmiyor ama kolluklari var bizim girdigimiz havuza kesinlikle girmiyo nekadar anlattiysakda bogulmazsin bak senin gibi cocuklar var diye inat etti girmedi biz havuzdayken oda havuz kenarinda oynuyodu havuza dustu panikledi ama kolluklari onu su yuzune kaldirinca anladi bogulmayacagini ondan sonra hep kendisi giriyodu cikiyodu havuza
Koruyup kollarken bıraz hata yapıyoruz malesef
pekı sadece konu sumu hanı havuza ben yuzme bılmeme ragmen habersızce ıtılmek benı cok korkutuyor
 
Aslinda kizim biliyor ailede ona cok deger verildigini sevildigini
Kizim babasi buyuyo bebekliginden beri buyuzden aile cok ustune titrer
simarmasin diye her istedigini yapmam ama bi cocugun elde edecegi cogu seyi vardir kizim eksiklik hissetmesin diye yapmisimdir
soz dinler, konuskandir ama birisi olmadan biseye cesaret edemiyo
Değer vermekten kastım ona birşeyler almak ya da eksik hissetmesin diye ona birşeyler yapmak değildi. Onu karşınıza alıp konuşmaktan, onunla ilgili kararları ona anlatmaktan, onu aile meclisinize dahil etmekten bahsediyorum. Ben kendi canım sıkkın olsa bile basit kelimelerle ona anlatırım nedenini. Hani derler ya büyük insan gibi davranıyorum. Çocuktur anlamaz demiyorum, onu hiçbir konuda uzakta tutmuyorum.

Siz babasız çocuk büyüttüğünüz için biraz fazla üzerine titremişsiniz anladığım kadarıyla. Ona çocuk gibi değil, küçük bir dost gibi, aklı başında bir birey gibi davranın. Onun yerine birşeyler yapmayın. Onun görevlerini üstlenmeyin. İnsan ilişkilerine müdahale etmeyin. Onu herşeyden sakınmayın. Tehlikeye atın demiyorum tabi ama hayatın gerçeklerinden uzak tutmayın. Bırakın gölgenizde değil, kendi toprağında yetişsin bu çiçek
 
Fazla Cekingenligi yok (yani goze batacak kadar yok) arkadas edinir ortam yapar eglenmeyi sever her dalda kendini gelistirmeye hazir bi cocuk ama bensiz veya yaninda tanidigi biri olmayinca biseye atilamiyo korkuyo :KK43:

sizdekide belki tek basina birakmamak yeterince kendi basina biseyler yapmasina iizn vermemek sorunudur.
okula gidiyormu?
orada durumu nasil acaba?
belki siz etraftayken kendi basina bisey yaptiginda onu izleyip bisey soylemenizden sikiliyordur.
benim kizim bazen aferin dedigimde bile aferin deme diyordu :)
bagimsiz olmak istiyorlar cogu zmn, pozitif bile olsa tepki istemiyorlar hatta.
 
Kizimin odasi ayri ama biraz gec ayirdim (5 yasindaydi)
onun benim sevgime ihtiyaci oldugunu dusundugumden hep ayni odada kaldik ayni yatakda yatmasakda (benim odamda yatagi vardi orda yatardi) babasinin onu biraktigini hissettigini ve benimde onu birakacagimdan korktugunu dusunuyodum hep yaninda oldugumu hissetmek istiyo
Bence bu biraz alışkanlık meselesi. Doğru yada yanlış demiyorum kesinlikle. Kızım 6 aylıkken ayrıldı şimdi 3 yaşında ama ne Zaman isterse gelip yatar yanımıza. Mesela dün gece kalkmış gelmiş yattı yanımıza yani istediğinde bizimle olabileceğini biliyor hep.
 
Back
X