Çocuklarda paylaşmama ve kızımın sürekli ağlaması

Siz yine iyisiniz, parkta yaşıyorsunuz bu durumu. 18 aylık kızım ve 3yaşında bir oğlum var. (Oğlum aslında 40 aylık ama kendimi yaş yazmaya alıştırmaya çalışıyorum :))) Oğlum yuvaya gidiyor ve gündüz bütün oyuncaklar kızımın. Ama oğluma sorarsanız bütün oyuncaklar onun ve gelince hepsine el koymak istiyor. Muazzam bir çatışma var evde ve sizin de yazdığınız gibi ikisi de yaşları gereği paylaşmıyor.

Oğlumu sırayla oynamaya alıştırmaya çalışıyorum. Yuvada arkadaşlarıyla çok güzel bunu yapıyor ama evinde kardeşine aynı hassasiyeti göstermiyor. Çünkü orası evi ve ne isterse onu yapmak istiyor.

İki taraftan da aynı sıkıntıyı yaşıyorum. Kızım küçük olunca başka bir oyuncakla ilgisini çekiyorum ya da ortak oyun kurmaya çalışıyorum. Belki parkta daha büyük çocuklarla siz de oyun kurabilirsiniz. Beraber oynamaya alışabilirler en azından.

diğer taraftan önümüzdeki ay 5 yaşına girecek bir yeğenim var. Hala oğlumla bir araya gelince oyuncak kavgası yaparlar. sabretmekten, anlatmaktan başka yapacak bir şey yok.
Sizin durumunuz çok daha zormuş. Biz en kötü ihtimalle eve gideriz ama sizin zaten ev kaos. Dediğiniz gibi büyümelerini beklemekten başka çare yok malasef
 
Yaslari itibariyle pek anlamiyorlar paylasmayi oglum oyuncaklarini paylasir bazen disarida gordugu cocugun elindekinide almaya kalkar vermeyip eh eh yapiyorlar:) insan uzuluyor ama onlarda cocuk onun oyuncaklarini cantaya koyup ciksaniz baskasinin elindekini istediginde cantadan hemen bir tane eline verseniz belki aglamaz
 
Hatunlar merhaba. Kızım 17 aylık. Yeni bir siteye taşındık. Eski evde çocuk yoktu, burada çok var ve hep aşağıdalar. Kızım sürekli diğer çocukların elindekini yada sürdükleri şeyleri istiyor. Onlarda küçük, en büyüğü 3 yaşında, vermek istemiyorlar yada bilmiyorlar paylaşmayı. Kızım başlıyor ağlamaya ve susmuyor. 15-20 dakika ağlıyor. Dikkatini dağıtamıyorum, başka şeyle oynamıyor, parka gitmiyor, gösterip gösterip ağlıyor. 2 yaşında bebeğin babası kızım ver oynasın kardeş dedi bugün. O da hayır dedi. Susmadı. Alıp eve çıkmak zorunda kaldım. Ben de kötü hissediyorum kendimi, kızımı hayal kırıklığına uğratıyormuşum gibi. Kendi oyuncağıyla yada atıştırmalık bir şeylerle dağılmıyor dikkati. İlla o istediği olacak. Bunu nasıl kıracağımı hiç bilmiyorum. Diğer çocuklar vermiyor, zorlada alamam ama kıyamıyorum yavruma. Nasıl davranmam lazım bu durumda?

Her çocuk böyledir neredeyse. Fazla büyütmeyin. Ayrıca çocuğunuzu alıp eve de çıkmayın. Bırakın ağlasın. Bir süre sonra ağlayınca istediğinin olmadığını öğrenecek ve o kadar ağlamayacak. Tabi bu belki 1 hafta 10 gün alır. Sizin kızınız da o yaşa geldiğin de başkası oyuncağını istediğinde paylaşmayacak merak etmeyin ;)
 
Tabi zorunda değil.
Misal biz aklı selim insanlar da paylaşmak zorunda değiliz.
Mesela vicdanlı, merhametli olmak, iyi düşünmek, güzel ahlaklı da olmak zorunda değiliz.
Bir şeyleri zorunluluktan öte, hayatı kolaylaştıran duygular ve insan olmanın gereklilikleri ile düşündüğünüzde, ancak gerçek ilkeler ortaya çıkar.
Zorunda değil, değilim diyerek kestirip atılacak kadar kolay meseleler olsa keşke her şey...


Bunu bu kdr irdeleyip derinlere inmek yerine ne demek istedgimi anlamak için araştırma yapmış olsaydınız anlardınız
 
Ben şu yaşımda iş arkadaşlarıma kalemimi bile vermek istemiyorum mesela
Çocuğun oyuncağını vermek istememesi çok normal geliyor bana.
Siz de "o bize ait değil" kavramını öğretmelisiniz bence


Sizi alkışlıyorum hanfendi tam da demek istedgim
 
Back
X