- Konu Sahibi scrolllock
- #61
Pek rahata düşkünlükten değil de Ebru abla,
Hayatımın ne yöne gideceğinden emin olamadığım için, belirsizliklerin içinde kaybolduğum için bu kaygım.
Yani size hayatımı anlatsam,en azından kıyısından bana hak verirdiniz.Maddi açıdan çok çok zor bi dönemden geçiyorum, manevi olarakta çok sağlıklı bi süreç sayılmaz.bu genellemenin ayrıntıları beni çok düşündürüyor, benim toparlanmam için en az iki yıl aralıksız çalışmam lazım ama ikinci çocuk olduğunda mecburen işi bırakmak zorunda kalıcam çünkü henüz iki yaşına bile basmamış üstüne bi de küçücük bebeğe ailemden kimse bakmaz, bakıcı tutsam çalışmamın bi manası kalmaz.. yani bir sürü sorun var düşünmem ve içinden çıkmam gereken.
Şuan hayımda ki tek umut verici nokta eşimin gebeliğimi öğrendiğinden sonra ki bana karşı olan olumlu tavrı.
Bitek bununla avunabiliyorum.
Böyle düşünmeniz için mutlaka sebepleriniz olduğuna inanıyorum elbette ki..
Ama o çocukların annesi olmak herşeye değer. Her zorluga.
Ben de boşandığımda inanılmaz zor durumdayım maddi anlamda..
Neyse ki annem ve babam bana çok destek oldular. Çok büyük avantajdı.
Ama hep dua ettim. Çocuklarıma bakabilmek onlara yetebilmek yetişebilmek için bana o emanetleri verene dua ettim.
Çocuklarımı çok erken kreşe verdim. Kendime harcayabileceğim param kalmıyordu benim de.
Ama onlarla birlikte yeniden gülmeyi mutlu olmayı öğrendim..
Eşinizin tutumunun değişmesi iyi olmuş. Daha çabuk toparlanırsınız ama eşiniz bile olsa kimseden bişey beklemeyin.
Güçlü olun.. Sahip olduklarınıza bakarak mutlu olun.
Çocuklarınızın güçlü, huzurlu, mutlu ve onları çok seven anneye ihtiyacı var..
Allah yardımcınız olsun.