Filmin adi ne acaba msjlarda denk gelemedim
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocukluk ve atlatılamamıs kayıp
- Konu Sahibi Betull63
- Başlangıç Tarihi
Ya ben emdr terapisine inanmıyorum yani nasıl oluyor ne alaka yani beyindeki bilinçaltındaki seyler nasıl silinebilir ilaç degil ki ic bitsin
İyilik bul iyilik yap
- 12 Temmuz 2019
- 146
- 125
- 18
- 30
Bak canım kısaca kendi hayatımdan özet geçeyim ben 2 yaşında annemi kaybettim kardeşimin doğumunda vefat etti bu arada 8 kardeşiz 4 kız 4 erkek ben 7 yasina geldiğimde bütün ablalarim evlenmisti ve babam da biz küçük olduğumuz için evlenmek istemedi ozaman ve beni hayatımda hiç görmediğim memleketteki babanemin yanına yolladılar amcam yengem babanem ve ben aynı evde kaliyoduk 8 sene kaldm o evde ve sana yemin ediyorum cekmedigim acı eziyet çile kalmadı yanlış anlamayın bunları bana yabancı olan yengem değil kendi öz babanem yapıyordu aç kaldım susuz kaldım dayak yedim kış günü kapıya atıldım bu arada koydeydi evleri Erzurum'un sogugunu bilen bilir her neyse sonrasında ikinci annem dediğim kadını yengemi kaybettim 25 yaşında kanser hastalığından öldü iki çocuğu yetim kaldı tam onları sahiplenmek istedim annelerine olan borcumu bu şekilde ödemek istedim ki babanem beni evden kovdu 14 yaşında sokakta kaldım bı başıma abilerim amcalarim hiç kimse sahip çıkmadı ablam gelip evine götürdü beni terminalde öylece kalakalmistim ve o 8 sene içinde ne babamı nede kardeşlerimi göremedim kısaca özeti bu hepsini anlatmaya kalksam daha çok psikolojin bozulur uzun lafın kısası 24 yaşındayım şuan ve inan bana beni görsen hayatta böyle şeyler yaşadığıma inanmazsın okadar pozitif ve neşe doluyum ki yaşadıklarımı unuttum mu asla ama onlarla yasamamayi öğrendim gelecege umutla bakmayı elbet birgün bende mutlu olucam demeyi öğrendim kısacası özgüvenli olmayı öğrendim şimdi sana tavsiyem gecmisinle yaşama önüne bak ve şunu aklından çıkarma her zaman beterin beteri vardır
- 27 Eylül 2017
- 559
- 344
- 53
- 41
Burda ailen cok sorumsuzca davranmış evlat acısı çok zor ama yasayan çocuğa sarılarak atlatabilirlerdi size suçlıymussunuz gibi davranmışlar.. Ne yazık ki..
- 27 Eylül 2017
- 559
- 344
- 53
- 41
Hiçbi suçun yok bi işe gir ve kendini birine anlat ve sarıl ona...hayatına yön ver..Bu değersiz insanlar ı cıkar hayatından..kendini sev ve kendini koru...
Ben bunları zaten biliyorum beterin beteri var ben bu durumuma bile şükrediyorum her zaman ama benim de yaşadıklarım bunlardan ibaret değil çocukluk travmam 8 yasında kalkıp başka yere gelip kapıcılık yapmaya başlamamız oturduğumuz sitedeki herkesin bana kapıcı çocuğu aileme kapıcı gözüyle bakıp asagılaması karda kışta 36 hanenin çöpünü toplatması sitenin çardağında her çocuğun oturacağı yeri vardı bi bana sandalye olmazdı o çocuklara börekler pogocalar verilirdi bi bana verilmezdi yani benim de herkes gibi yaşamış olduğum küçük büyük travmalarım oldu maalesef ben herkes gibi 5 yasında yaşamaya başlayıp su yasıma kadar yaşadığım seyleri atlatamıyorum İnan’ın bunu çok çok istiyorum ama olmuyor kendimle bu savaşı ne kadar verirsem veriyim olmuyor
- 4 Temmuz 2018
- 1.006
- 2.101
- 133
- 42
Herkesin kayıpları var hep içimizde acısı geçmiyor ama kabuk bağlıyor yada alışıyoruz yaşıyoruz acılara takılıp kalmamak lazım hayatı yaşamalıyız hayatta acılarımızdan değil sevinçlerimizden beslenmeliyiz unutmak bir nimettir insanoğlu unutmasam nasıl yaşar delirir aklını kaçırır kötü anıları unutun artık iyi anılar biriktirin ufkunuzu açın insanlığa yararlı olun bırakın kendinize acıyıp durmayı daha kötü durumda insanlar var bir çalışan işçi var ailesi Afganistan'da annesini babasını eşini çocuklarını dört yıldır görmüyor burada çalışıp para gönderiyor yine de mutlu hayata o kadar bağlı ki şükür diyor
- 12 Temmuz 2019
- 146
- 125
- 18
- 30
Anladım canım belki hayatına biri girse seni gerçekten seven biri sahiplenen biri onunla bı yuva kursan bambaşka bir hayatın olur geçmişin den eser kalmaz umarım en kısa zamanda atlatirsin bu durumu canm
Allah razı olsun hepinizden yardımcı olmaya çalışıyorsunuz hiç tanımadınız halde
Amin insallah
- 6 Nisan 2017
- 1.964
- 2.406
- 133
Size son bir kez gör dememeliydiler. Eğer o halini görmeseydiniz bunu atlatmanız biraz daha kolay olurdu. Kolay olurdu dediğim, bir kayıp yaşamışsınız hiç kolay değil ama bu kadar tedaviye tepkisiz kalmazdınız.
Bir çocuğa bu yapılmamalıydı.
Antidepresan içim dışım antidepresan artık Ağrı kesici ler bile agrılarıma etki etmiyor
- 18 Aralık 2018
- 2.528
- 8.837
- 158
- 4 Aralık 2018
- 217
- 228
- 33
evet :)
Allah’a güç gelmesin ama her Ezan vakti her aklıma geldiğinde dua ediyorum allahım İmanımı güçlendir namazlarımı kılabilmeyi kuran-ı Kerim’i okuyabilmeyi senin sevdiğin kul olabilmeyi nasip eyle diye hep dua ediyorum ama olmuyor o maneviyat bi türlü gelmiyor biliyorum Birseylerim eksik ya içten ihlaslı bir şekilde dua edemiyorum yada gunahlarım sevaplarımdan daha Ağır basıyor
- 31 Ekim 2014
- 3.782
- 9.370
- 208
Kabullenemediğiniz sadece acı mı, yoksa öfke ve suçluluk da var mı içinizde? Ben olsam önce bunu sorardım kendime.
Travma dediğiniz şey bi çeşit duygu yumağı çünkü, siz göz önünde ama önemsiz bi ucundan çekiştirirken bastırdığınız diğer tarafı daha beter dolaşır farkına bile varmazsınız.
Kardeşinizi uzun ve sancılı bi sürecin sonunda hele de öyle küçük bi yaşta kaybetmeniz çok acı, kardeşinizle yaşayabileceğiniz ama yaşanamamış duyguların paylaşımların hayal kırıklığı çok acı, aklınızda yer eden o karenin tarifi yok biliyorum. Bunlar ölümün bi parçası.
Peki diğer parçalar ne alemde?
2 sene boyunca görmezden gelinmiş, kardeşinin gölgesinde kalmış, temel ihtiyaçları bile karşılanmamış çocuğun öfkesi, kardeşine olan kıskançlığı nerede?
O yaşta bu durumu olgunlukla anlamlandırmanız çok zor çünkü. Görülmemekten, sevilmemekten, geri planda kalmaktan, terkedilmiş hissetmekten doğan negatif duygular olmalı mutlaka.
Daha da kötüsü yaş büyüyüp de bu negatif duyguları yönlendirmeye çalıştıkça suçluluğa saplanmak.
Önce kardeşiniz çocuklugunuzu ve ailenizi çalmış gibi hissetmek ve öfkelenmek.. sonra nasıl böyle hissederim, o el kadarken hastalıkla senelerce bogusmus ve kaybetmis bi cocuk, üstelik benim kardeşim diye kendini suçlamak mesela. Ama bi yandan da giden çocuklugun geri gelmeyecegini bilmek, insanların en mutlu en tasasız hatırladıgı yasları sizin icin kabus haline getiren duruma yeniden öfkelenmek, sonra yine kendinizi suçlamak...
Ailenizi suçlamak belki.. Saglıklıydım ama ben de onların cocuguydum, ben niye kapı önlerinde kış sogugunda ayagımda terlikle geziyodum, niye kimse görmüyodu beni, kimse korumuyodu diye kızmak. Sonra onların perişan hallerini hatırlamak ve yine kendinizi suçlamak...
Bazen de sadece yaşadıgınız için sevinmek ya da suçlu hissetmek; ikizinizdi düsünsenize. Neredeyse tamı tamına denginiz. Neden ben degil de o ya da onun yerinde ben de olabilirdim hissi...
Garip gelecek belki ama kıskanmak sonra. Düşünsenize her çocuk kardeşini öyle ya da böyle kıskanır. Sizin aranızdaki eşitlik ve adalet hastalık nedeniyle bu denli sarsılmışken kim bilir zamanında içten içe ne kadar kıskandınız. Ve bunu göstermek istediginizde yetiskinlerden gelmesi olası tepkileri düsünün. Kardeşin hasta, sen nasıl bencil şımarık bi çocuksun, ayıp vs. Bunların sizi nasıl yaraladığını, öz saygınıza, karakterinize verdiği zararı düşünün.
Bakın ben yazarken cümlelerin çoğunu tamamlayamıyorum. Adını koyması zor duygular bunlar. Ama çözebilmek için de önce adını koymak gerekiyor işte. Hepsini "acı" başlığının altına sığdırmaya çalışırsanız yüzleşemezsiniz, acıdan fazlası olmalı. Ama tam olarak adı ne o duygunun, kaynagı hangi düsünce? Bunları bulmalısınız ki istemeden de olsa içinizde yanlış kodladığınız şeyleri doğrusuyla değiştirin. Suçladıklarınızı affedin, öfkenizi dindirin.
Son düzenleme:
Bana hap verdi psikologum ictim bi sefer bitti.Hapin adi emdr:) azicik okuyun bari de oyle yorum yapin.Yaptilar oldu bende ise yaradi diyorum.İnanmiyorum yazmissiniz.
Hayır gittiğim psikoterapi uzmanı emdr terapisi yapıldığını söyledi yani ben kendim uydurmuyorum :) 90 dakika seans olarak bir çeşit hipnoz tarzında olduğunu söyledi
