çocuktan sonra değişen hayat-evlilik çatırdaması

Merhaba,

Uzunca bir flört döneminden sonra,hala daha çok sevdiğim eşimle evlendim,
Evliliğimizin ikinci yılında hamile kaldım ,doğumdan sonra kayınvalidemler yaşadığımız şehre taşındılar bebeğe bakmak için.Ben kimseden böyle birşey istemedim,kazancımız da iyi olduğu halde ,bir torunumuzu başkasına emanet edemeyiz deyip bize 500 metre mesafede bir ev tuttular,
Daha sonra onlara zor olmasın diye eşimin direktifleri doğrultusunda bebeğimize kendi evlerinde bakmaya başladılar,her akşam iş çıkışı onlara gidildi.yemek çay derken yatmaya evimize gidiyoruz ,Ancak hafta sonu olduğunda dahi eşim ya bize davet ediyor ya da biz onlara gidiyoruz ,hatta gece birbirimizde kalıyoruz.ve ben bebeğim ve kocamla birlikte bir aile olamamanın büyük üzüntüsünü yaşıyorum ve bunalıyorum.Eşim bakıcı muamelesi yapamayız falan diyor ama ben zaten bakıcı muamelesi yapmak istemiyorum sadece kendi ailemizi yaşamak istiyorum,ayrılsam mı karar veremedim. yardım edin

ayrılmak derken eşinden mi ayrılmayı kastettin canım

Sevgili Elif sena mesajini yeni gördüm,ben daha çalışmaya başlamadan bir ay önce geldiler,bu durum ben calışmasamda aynı olacak gibi,ayrıca işimi bırakmak istemiyorum,başka yolu yok mudur?

'' ayrılsam mı'' derken hala seviyorum dediğin eşinden ayrılmayı kasdediyorsan bu nasıl bir vazgeçiştir....bazen hayat hep bizim istediğimiz gibi gitmeyebilir, çocuğunuz kreş yaşında oluncaya kadar durumu idare edip iyi taraflarını görerek, çocuğunuzun emin ellerde büyümesinin verdiği huzurla biraz sabır.....bizlerde o yollardan geçtik, çocuklarımız anneanne, babaanne ellerinde büyüdü,o süreçte senin evim, benim evim, aile olduyduk, olamadıydık düşüncelerine hiç girmedik....yeter ki çocuklarımız iyi bakılsın içimiz rahat olsun dedik ve herşey geldi geçti şimdi de bizler toruncuklarımıza bakıyoruz....yıllar su gibi akıp giderken sabırlı olmak ve olumlu düşünmek en güzeli....

eşinizi ve işinizi bırakmayın,çocuğunuzu huzurlu bir ortamda sevgiyle büyüten büyüklerinizden günü geldiğinde nöbeti siz devralacaksınız....

Gerçekten zor bir durum. Herşeyi iyi tarafından görmeye çalış bence.
Sonuçta hiç umursamayan sizi ve bebeğinizi hiç düşünmeyen bir kayınvalide ve kayınpederinde olabilirdi.
O durum daha da kötü.
Eşinin arkadaşları varsa onlarla hafta sonu vakit geçirmeye çalışın.
Onlara yönlendirmeye çalış.
Tamam hafta içleri zor da hafta sonu en azından. Farklı bir yerlere gider sende rahatlarsın biraz.
Bakalım biz ne yaşıyacağız.

eşinle bir konuş bence ama senin annenleri istemiyorum gibisinden değil ona değişik alternatifler sunki hafta sonlarını dahi onlarla geçirmeyin yani oda bi garipmiş insan eşinle çocuğunla geçirmek ister sonra işten gelince yemeğinizi yiyip evinize geçin neymiş bu böle cnm yani. Ayrılık filan en son düşünülecek şeyler sen hafta sonu bi plan yap biyerlere gidin birlikte eşinde yanlız kalmanın ne güzel olduğunu anlasın belki fikri değişir içten içten işle sen onu cnm.

Eşinizi bu konuda ikna etmekten başka çareniz yok. Birçok arkadaşımın çocuğuna anne ya da kayınvalide bakıyor. Hiçkimse geceleri birbirine kalma mecburiyeti duymuyor. Bu nedenle de bakan kişiler kendilerini bakıcı gibi hissetmiyorlar.
İlk kez sizden duyuyorum böyle birşeyi.
Eşinize düşündüklerinin mantığı olmadığını birşekilde anlatmalısınız.
Ayrıca sizi bekleyen bir tehlike daha var.
Çocuğunuz büyürken böyle yapmaya devam ederseniz çocuğunuzun eğitimiyle ilgili ciddi sıkıntılar yaşayacaksınız.
Kurallarınız olamayacak, çocuğunuz bocalayacak, bazı şeyleri kullanacak... gibi....

yorum yapan herkese çok teşekkür ediyorum,
insan ne kadar aklım başında falan dese de ,hayat bocalamamızı sağlıyor.
Şimdilik eşimle konuştuk,hala daha bazı konularda sabit fikirli olsa da en azından,sorunumuzu çözücem dedi, bu hafta sonu da sadece pazar akşamı maç vardı ,ben davet et gelsinler maç izleyin dedim,gelip maçı izleyip gittiler,eşim söylediğim şeyleri dikkate aldı şimdilik,inş.böyle devam eder.
Tabi bu değişim için benim ne kadar kararlı olduğumu görmesi gerekti.

arkadaşlar ne derseniz deyin kızın haksız bulun ama ben bu konuda katıyım ve haklı olduğumuda düşünüyorum !eğer annenin maddi açıdan sıkıntısı yoksa (ihtiyaç başkadır)amacı sadece kariyerse ki topluma bu empoze ediliyo yavaş yavaş bebek olduktan sonra en ezından 2 yaşına kadar karşıyım o bebek için anneye en muhtaç olduğu dönemde annesiz kalması ne demek düşünür müsünüz lütfen onun kokusunu doya doya yaşayamamak..velev ki bu sorunlar inan hepimizde var canım boşanmaksa kastın bu kadar hafife alınmamalı ayrılık bi kaçış olarak görülmemeli ..ama yok işten ayrılmaksa kararın inan en güzelini yapmış olursun ..ama bebeğine kayınvalidenin bakması güzel yabancı bi bakıcıdansa aranızda olanlarda konuşarak anlaşılır inş diye umuyorum kayınvalideniz kırmadan kırılmadan anyabilir derdinizi...

ben bu erkekleri anlamıyorum artık ya nasıl bi mantıkları var akılları nasıl calısıyo cözmiyorum yemin ederim aynı benim kocam bizimkisinin anası babası 1 üst katta oturuyolar bide.ne cocugumu sevebildim nede istedigim gibi bakabildim ona.hicbisey anlamadım sayelerinde ne lohusalık nede baska bisi yasadım.ben bunlardan yakınırken bide kocam anasına babasına öle düskün olduki bıkkınlık vermeye basladı artık.önceden böle deildi ben onlarla ilgili bisiyi istemiyorum falan dedigimde tamam derdi simdi kabul etmiyor onların istedigini yapmıosun die nerdeyse surat asıp trip yapıyor.ne oluosa bunlara cocuk olduktan sonra deisiolar birden.babalık ailelerini daha iyi anlamalarına yardımmı ediyo neoluyo ben cözemedim ya

çocuk olduktan sonra ben ve benim çevremde gördüğüm kadarıyla bir bocalama dönemi oluyor.
bazı arkadaşlar demişler eğer maddi açıdan zorlanmayacaksan bencede kendi çocuğuna kendin bakman en mantıklısı. benimde 15 aylık bir kızım var ve doğum yaptıktan sonra hiç düşünmeden işten ayrıldım kamuda çalıştığım halde. ona kendim bakmak istedim. bir çocuğun 2 yaşına kadar annesine o kadar çok ihtiyacı varmış ki o 2 sene ileriki hayatını o kadar çok etkiliyormuş ki annesiyle beraber olması. maddi durumum çok mu iyi? hayır. işten ayrılınca sıkıntı çekmedik mi? çektik. çekmeyede devam ediyoruz. ama çocuğum için az yerim az giyerim onunla bebekliğini doyasıya yaşarım.
kayınvaliden güzel düşünmüş elalem bakacağına ben bakarım diye. eğer bende çalışmak zorunda kalsaydım bakıcı yerine ilk olarak anneme zoraki de olsa kv me baktırırdım.zoraki derken kv bırakmak istemem açıkcası çocuğumu. onlarında kızıma olan aşırı ilgisi benide bunaltıyor hemde ayrı şehirlerde olmamıza rağmen. ilk torun olmasından kaynaklanıyor herhalde. kimi arkadaşlar ilgililer ne güzel diyebilir ama fazla ilgide bunaltıyor artık. sanki ben değil kv doğurdu kızımı gibi davranışları falan.
neyse canım çalışmak zorundaysan kv bakıyorsa baksın ama her gece her gece orda olmanızın bir anlamı yok. sizinde bir özeliniz var alın çocuğu eve gelin. eşinlede güzel bir dille konuş. artık bir aile olduk. sen ben ve çocuğumla yemek istiyorum. akşamları üçümüz olalım istiyorum de. evimi sana yemek yapmayı başbaşa yemek yemeyi özledim falan de. h.sonlarıda temizlik yapacam bir yerlere gidelim falan de. ama eşin inatçıysa ve ailesine düşkünsede bunları desende boş.

mrvgcl .!.:

Sevgili Elif sena mesajini yeni gördüm,ben daha çalışmaya başlamadan bir ay önce geldiler,bu durum ben calışmasamda aynı olacak gibi,ayrıca işimi bırakmak istemiyorum,başka yolu yok mudur?

Genişletmek için tıkla...

O zaman guzel yanlarini gormeye calis canim .. bebisin krese baslayasiya kadar olayin sadece pozitif yonlerini gor ..
Inan o kadar pis bir dunyada yasiyoruz ki oglumu bir an kimseye emanet edemiyorum
Onlarin sana yakin olmalari senin icin bi avantaj ..
3 gundur hastayim oglusum 18 aylik yanimizda kimsemiz yok
gurbetteyiz fransada bide gurbet icinde gurbetteyiz hepimiz ayri sehirlerdeyiz
hafta sonlari ara sira esinle bi sinemaya gitmek istesen bebegini emanet edbilecegin birileri var gercekten bu bi sans ..