8 aydır uzaktan bi ilişkim var uzak olduğu için ayda bir görüştük bu yüzden görünümü ile ilgili kafam çok karışıktı ama telefonda harika konuşuyorduk inanılmaz mutlu olmuştum her anlamda istediğim beklediğim kişi gelmişti 9 10 kez görüştük ve artık en son buluşmada ben bu adamla evlenirim dedim yanındayken ve annesiyle tanıştım. Durumu aileme açtım planlar, programlar her şeyi konuştuk düğün çeyiz ev her şeyi konuşuldu en son ailemle tanışmaya gelmesine 2 Gün kala bana bu his çöktü!! Rabbım kimseye yaşatmasın bu günleri birden emin miyim seviyor muyum yeterince zaman geçirmedik ya beğenmezsem diye düşünceler aldı beni içim içimi yiyor sabahlara kadar ağladım, gelme ben istemiyorum bile dedim çocuk napicani şaşırdı uzun uzun konuştu sonra geldi ilk gün benimle zaman geçirdi ama hâlâ istiyor muyum istemiyorum muyum anlamiyordum bi türlü ailemle konuştum sebep ne diyorlar cevap veremiyorum çünkü benim de verecek bi cevabım yok ne hislerimi ne beynimi hiç bi şey hissetmiyorum annem kızmaya başladı bunca zaman aklın neredeydi, erkek arkadaşımin ailesi öyle hazırlık yapıyor herkese duyurmuş bi taraftan neyse erkek arkadaşım yine de bize geldi tanıştı babamla çok güzel geçti o evdeyken çok mutlu oldum birbirlerini çok sevdiler. Erkek arkadaşımla zaten çok iyi anlaşıyoruz çok iyi bi insan.
İyi bi insan derken sadece alttan alan her şeye tamam diyen değil. Çok akıllı, anlayışlı, konuşur dinler olaylara yapıcı yaklaşır bana çok aşık sahiplenir aileme kültürüme çok uygun ve bende annesiyle çok iyi anlaştım. Hiç bir sorun yok yani.
Ama ben bu hissi atamıyorum içimden şimdi bana herkes baskı yapıyor 2 3 haftaya aileler tanışacak diye benim hevesim isteğim yok. Nolur bana bi yok gösterin bi akıl verin birden böyle oldum ben
