- 6 Nisan 2020
- 213
- 88
- 13
- 29
- Konu Sahibi CatLover06
- #1
Biliyirsunuz sokaga cikma yasagi var. Son gunlerde cok bunaldim 
Ailem benden hiç memnun değil. Hep başkalarıyla kıyaslanarak buyutuldum. Tabi haliyle ozguvensizim Küçüklüğümden beri baskıyla buyutuldum. Hem ailem hem akrabalarım... Ev işi yaptım yapmıyorsun dediler. İyi bir insan oldum cehenneme gideceksin dediler. Ailem ibadet konusunda baskı yapiyor. Baskı yapmayın dediğimde baskı yapmıyoruz diyorlar. Halbuki annem ve akraba baskısıyla kapandım. Açılmayı düşündüm ama Allahtan korktuğum için vazgeçtim
Gecen seneden beri antidepresan kullanıyorum. Psikologla görüşüp akrabalarımın yaptıklarını anlattım. Doktir bana "Sen ne kadar terapi görsen de ise yaramaz. Çünkü seni bu hale getiren akrabaların. Onların tedavi olup kafa yapılarını değiştirmeleri gerek" dedi.
Ne aşkta ne de arkadaşlıkta şu yaşıma kadar düzgün biri çıkmadı karşıma. Yalnızlıktan o kadar bunaldim ki. Artık aşktan ve erkeklerden nefret ediyorum.
Üniversiteye bu sene başladım. İlk dönem çok çalışmama rağmen haksizlik yapan hoca yüzünden ortalamam 2nin altına düştü. Eğer 2ye cikaramazsam seneye seçmeli ders secemeyecegim
Hayat bana karşı neden bu kadar adaletsiz? Kötüler o kadar mutluyken ben neden mutlu olamıyorum? 40 gundur evdeyim patlama noktasına geldim artık
Ailem benden hiç memnun değil. Hep başkalarıyla kıyaslanarak buyutuldum. Tabi haliyle ozguvensizim
Küçüklüğümden beri baskıyla buyutuldum. Hem ailem hem akrabalarım... Ev işi yaptım yapmıyorsun dediler. İyi bir insan oldum cehenneme gideceksin dediler. Ailem ibadet konusunda baskı yapiyor. Baskı yapmayın dediğimde baskı yapmıyoruz diyorlar. Halbuki annem ve akraba baskısıyla kapandım. Açılmayı düşündüm ama Allahtan korktuğum için vazgeçtim Gecen seneden beri antidepresan kullanıyorum. Psikologla görüşüp akrabalarımın yaptıklarını anlattım. Doktir bana "Sen ne kadar terapi görsen de ise yaramaz. Çünkü seni bu hale getiren akrabaların. Onların tedavi olup kafa yapılarını değiştirmeleri gerek" dedi.
Ne aşkta ne de arkadaşlıkta şu yaşıma kadar düzgün biri çıkmadı karşıma. Yalnızlıktan o kadar bunaldim ki. Artık aşktan ve erkeklerden nefret ediyorum.
Üniversiteye bu sene başladım. İlk dönem çok çalışmama rağmen haksizlik yapan hoca yüzünden ortalamam 2nin altına düştü. Eğer 2ye cikaramazsam seneye seçmeli ders secemeyecegim
Hayat bana karşı neden bu kadar adaletsiz? Kötüler o kadar mutluyken ben neden mutlu olamıyorum? 40 gundur evdeyim patlama noktasına geldim artık
