Merhaba hanımlar...
sosyal ve sevilen biri iken şu sıralar resmen arkadaşsız kaldım...
Çevremde 4-5 arkadaşım vardı ama whatsapp grubumuzda olan bazi olaylardan dolayı yalanlarını yakaldım.
içlerinden biri benim gibi evli, kendisi de olanlardan birde herşey ispatliyken suçun üstüme yıkılmasını haksızlık olarak görüyor.
neticede irtibatımı kesmek zorunda kaldım.
adam akıllı bir arkadaşım var diyemiyorum bu bana cok dokunuyor cok bunaliyorum
cocugu olan 2 kişi var ama onlarla bile ayda 1 defa görüşebiliyorum cocuklar oynarken 1 saat kahve icebiliyoruz oda nası oluyorsa işte.
Ikinci bebegime hamileyim (3aylik)Hormonlardanmıdir nedır çok bunalıyorum. Kitap okumayi sevmeme ragmen odaklanamiyorum halsizim bide oglum bir bucuk yasinda bu aralar pek beni yoruyor...hani bir arkadaşla anlassak söyle 2 tur yürüsen o bile yok..
insanin guvenebilecegi destekcisi oldugu hic mi arkadasi olamaz?
disari cikinca oglum saga sola kosuyor eve zor atiyoruz kendimizi basimi kaldiramiyorum..
Dün bu yüzden agladim
uzun lafin kisasi: ben moralimi nasil toplarim? gecici bir durum mu? bu gün nasil bitecek bi an önce aksam olsa diye dusunurken yakaladım kendimi
bu arada yurtdisinda yasiyorum. turk kafa dengi bir komsum olsa mesafemi koruyarak seviyeli bir arkadaslik/ komsuluk kurup günde veya 2 günde bir yarim saat bile olsa baska bir insanla muhabbet etmenin iyi geleceginin kaanatindeyim ama oda yok
sosyal ve sevilen biri iken şu sıralar resmen arkadaşsız kaldım...
Çevremde 4-5 arkadaşım vardı ama whatsapp grubumuzda olan bazi olaylardan dolayı yalanlarını yakaldım.
içlerinden biri benim gibi evli, kendisi de olanlardan birde herşey ispatliyken suçun üstüme yıkılmasını haksızlık olarak görüyor.
neticede irtibatımı kesmek zorunda kaldım.
adam akıllı bir arkadaşım var diyemiyorum bu bana cok dokunuyor cok bunaliyorum
cocugu olan 2 kişi var ama onlarla bile ayda 1 defa görüşebiliyorum cocuklar oynarken 1 saat kahve icebiliyoruz oda nası oluyorsa işte.
Ikinci bebegime hamileyim (3aylik)Hormonlardanmıdir nedır çok bunalıyorum. Kitap okumayi sevmeme ragmen odaklanamiyorum halsizim bide oglum bir bucuk yasinda bu aralar pek beni yoruyor...hani bir arkadaşla anlassak söyle 2 tur yürüsen o bile yok..
insanin guvenebilecegi destekcisi oldugu hic mi arkadasi olamaz?
disari cikinca oglum saga sola kosuyor eve zor atiyoruz kendimizi basimi kaldiramiyorum..
Dün bu yüzden agladim
uzun lafin kisasi: ben moralimi nasil toplarim? gecici bir durum mu? bu gün nasil bitecek bi an önce aksam olsa diye dusunurken yakaladım kendimi
bu arada yurtdisinda yasiyorum. turk kafa dengi bir komsum olsa mesafemi koruyarak seviyeli bir arkadaslik/ komsuluk kurup günde veya 2 günde bir yarim saat bile olsa baska bir insanla muhabbet etmenin iyi geleceginin kaanatindeyim ama oda yok