Ben unutmaya inanmam.
Alışmak vardır ben de, yokluğuna, hiçliğe, boşluğa..
Hele de birinin nikahına girdiği zaman geçmek bilmez geceler başta, bir kasının ellerini tutuğunu gördüğün an ölmek istersen hatta aylarca sürer bu durum...
Her fotoğrafında hıçkırıklarla ağladığımı bilirim
Hatta en yakınım dediğim, ablam dediğim insanla evlendikten sonra günlerce kendime gelememe rağmen, ''abla''ma nice kez mutluluklar diledim ben. Siz hep mutlu olun dedim, gülümsedim hatta yeri geldi kocaman kocaman kahkahalar attım
Ve 16-17 yaşında bir ergenken yapabildim bunları. Ondan gayrısı yalan dediğim o adamı bir baskasıyla evlendirdim sonra
Bir de onu yaşadım sil baştan.
O adam mı? İlk aşkım, canımın canı, nefesim, yaşama sebebim
Aradan tam altı yıl geçti hatta kimler geldi kimler geçti
Kimse onun gibi sevindiremedi beni sonra ya da kimse onun gibi üzemedi
Hatta ben de bir durum var ki, sonra kimden hoşlansam evlendı gitti
Tam dört adamı evlendirdim ben. İçim ezile ezile , her defasında o ilk evlendirdiğim adam da çektiğim acıyı da hatırlayarak..
Hatta 2. evlenirken ilkini, 3. evlenirken hem ilkini hem ikincisini, 4.ncüde artık hepsini
Ama bugun alıştım bunlara, hepsini bir öncekini silip atar umuduyla sevdim ama baktım ki olmuyormuş
Ama şimdi öyle değil bu yangın hatta mutlu olsun diyebilecek konumdayım yılları var..
Alışacaksınız geçecek. Ne der Sezen:'' Neler neler geçmedi ki?''
Zamana bırakıp sevdiğiniz şeyleri yapın, sevdiklerinizle zaman geçirin ve doğru birinin çıkmasını bekleyin asla daldan dala konmaya çalışmayın..
Uzun oldu ama bol şanslar. Allah yardımcınız olsun..