- 27 Nisan 2015
- 2.167
- 5.332
benim çocukluğum sefillikle geçti annem sobada yakacak odun bulamazdı yataklardan yün çıkarıp yakardı ev sahibi her ay kapıda annemi rencide ederdi gece hasta olurduk hastaneye gitmeye araba yoktu arabayı geç hastaneye ilaçlara ödeyecek paramız yoktu okulda arkadaslarımın çantalarına giysilerine çok özenirdim ama asla isyan etmezdim çocuktum belki ama şükür etmesini bilirdim hiçbir zaman fazlasını istemedim simitçinin yanından geçerdik canım çok isterdi ama asla istemezdim çünkü bilirdim ki ancak ekmek paramız vardı... kuzenlerim vardı çeşit çeşit kıyafet giyerlerdi kendilerine ait odaları vardı ojeleri parfümleri bebekli yatak örtüleri daha neler neler kız çocuğusun ister istemez gözün düşüyo içimden dua ederdim bu kıyafetini bana verir inşallah diye çünkü ben onların eskilerini giyerek büyüdüm hep ama hiç gocunmadım çok mutlu olurdum onlar eski kıyafetlerini getirdiği zaman bayramlarda belki alırdık belki alamazdık ama her bayram sabahına mutlu heyecanlı uyanırdım hiçbir zaman gocunmadım çünkü rabbim bana onları verdi çok şükür ya hiç vermeseydi... dediğim gibi hiçbir zaman fazlasını istemedim elimdekiyle yetindim ve mutlu oldum çok mutluydum gerçekten çünkü annem babam kardeşlerim hep birlikteydik sadece çok üzülürdüm annemin her ay rencide oluşuna ezilişine bazen ağlardım tuvalete girip gizli gizli... babama da üzülürdüm kendini parçalardı o da, işte ben böyle bi çocukluk geçirdim ama çok mutluyduk biz.... şimdi derdin ne derseniz ben büyüdüm evlendim herşeyim var arabam evim mutluluğum çok şükür... ama annemle babam sürekli kavga ediyo ve ben hala onlara üzülüyorum..... sadece paylaşıp rahatlamak istedim
