Çok garip hissediyorum

Selamlar henüz 2 aylık bir anneyim mart sonunda yani bebeğim 3.ayını doldurduktan biraz sonra işe başlamam gerekiyor. Çalışmama gibi bir durumum maalesef yok. Çocuğuma annem bakacak kendi evim annemin evi ve iş yerim üçgen şeklinde birbirlerine 5er dakika mesafede bu konuda şanslıyım yalnız şu günlerde işimi korku ve hüzün kaplamaya başladı. Ya oğlum annemi benden daha çok severse? Ya onu annesi yerine koyar ona bağlanırsa? Ya beni sevmezse gibi bir sürü şey düşünüyorum. Annem elbet yabancı değil çokta iyi bakar gözüm gram ardımda kalmaz ama ne bileyim ek gıdaya geçişini belki ilk kelimesin bile önce ben duyamacağım bu durum beni içten içe kemirmeye başladı keşke çalışmak zorunda olmasaydım diyorum.
Bunu yaşayan elbet vardır yorum ve tecrübelerinize ihtiyacım var kızlar

Bebek anne karnından itibaren senin sesini tanıyor senin kokunu biliyor...
Elbette ki anneannesine alışacak ama anne ayrımını bilecek duyguda doğdu içini ferah tut..

Kızım 3 aylıkken başladım işe ben de. Hemen hemen benzer şartlarda. Ilk emeklemesini telefonda görüntülü arama şeklinde gördüm. Herkesin duyguları farklıdır tabi fakat hiç eksik hissetmemiştim o an.

Kızım annemi çok sever, ama doğal olarak bana daha düşkün. Neticede o sizin bebeğiniz. Siz onu işten döndüğünüzde öyle bir sevgiyle saracaksınız ki kimsenin sevgisine benzemeyecek.

Nacizhane tavsiyem işten arta kalan her dakikanızı ona ayırın. Ev işi, yemek hiçbirine gerekenden fazla özen göstermeyin. Işten döndükten sonra her anınızı değerlendirmeniz bana göre önemli. Kızım 2.5 yaşında daha 1 aydır evim bir parça toparlandı. Ben işteyken ona veremediğim ilgiyi dolu dolu ona vermek için ertesi günün yemeklerini kızım uyurken yapardım mesela.

Söyle düşün,anneannesini çok sevecek, aklım onda kalmayacak, ihtiyacım olduğum da seve seve annesine bırakıp nefes alabileceğim, çok şanslıyım annem hem beni büyüttü hem bebeğimi büyütecek, bi ton anısı olacak .
Annesini hep ayrı sevecek endişe etme çok şanslısın hem şimdi hem ilerde ilişkileri çok iyi olacak .
Ilk çocuğuma annem baktı anane deyince gözleri parlar ,2.ye bakıcı baktı bakıcısını da çok seviyor ama ananesine bırakıp hiç bir yere gidemiyorum .Çok isterdim ilk çocuğum kadar ananesine düşkün olmasını.
Bence düşünmek yerine şükret, çalışmak zorundaysan en iyi seçenek karşında, sağlıkla büyüsün insallah

Missisim .!.:

Kızım 3 aylıkken başladım işe ben de. Hemen hemen benzer şartlarda. Ilk emeklemesini telefonda görüntülü arama şeklinde gördüm. Herkesin duyguları farklıdır tabi fakat hiç eksik hissetmemiştim o an.

Kızım annemi çok sever, ama doğal olarak bana daha düşkün. Neticede o sizin bebeğiniz. Siz onu işten döndüğünüzde öyle bir sevgiyle saracaksınız ki kimsenin sevgisine benzemeyecek.

Nacizhane tavsiyem işten arta kalan her dakikanızı ona ayırın. Ev işi, yemek hiçbirine gerekenden fazla özen göstermeyin. Işten döndükten sonra her anınızı değerlendirmeniz bana göre önemli. Kızım 2.5 yaşında daha 1 aydır evim bir parça toparlandı. Ben işteyken ona veremediğim ilgiyi dolu dolu ona vermek için ertesi günün yemeklerini kızım uyurken yapardım mesela.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim bunu uygulayacağım