Fikrinize ihtiyacım var, boşanmak istediğimi söyledim

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...

1apple .!.:

Kızlar selam, 5 yıllık evliyim. Çocuğum yok. 30 yaşındayım. Son 3 yıldır yurtdışında yaşıyoruz. Bugün her şeyin birikmesiyle ayrılma kararı aldım. Eşim ağlıyor üzgün yapma diyor ama huylarından da vazgeçmiyor.
Sıkıntı şu kocam sürekli lafı olduğunda kirayı ben veriyorum benim evim,benim arabam, benim param diyip duruyor. Ben Türkiye’de memurdum burada çalışmıyorum üniversiteye gidiyorum. Marketlerde restaurantlarda çalışabilirim ama kocam gerek yok maddi durumumuz iyi dediği için işe girmedim. 3 yıl oldu ehliyet alma fırsatım olmamıştı. Okula rahat gidip gelebilmek bir an önce almaya karar verdim. Dün bütün gece sınava çalıştım çalıştığımı o da gördü , sabah uyandığımızda ben bugün ehliyet yazılı sınavına girmeye gidicem diyince sinirlendi. Ona sormadan nasıl plan yaparmışım. Daha sonradan onun beni bırakmasını planladığımı söyledim, ona sormadan ONUN arabasıyla nasıl planlar yaparmışım. O kadar zoruma gitti ki. Evet o arabanın parasını o verip aldı ama evlilikte senin benim mi var. Ben zaten maddi açıdan hiç bir beklentim olmadığı için en başta evlilik sözleşmesi istediğinde bile kabul ettim.
Ondan habersiz hiç bir yere de gidemiyorum. Lütfen yorum yapın çok merak ediyorum diğer evliliklerde nasıl diye, eşiniz iş yerinde diyelim siz de evdesiniz. 2 dk markete gideceksiniz ya da mahallede bir yürüyüş yapacaksınız, caddenizdeki kütüphaneye gidip geleceksiniz diyelim o an kocanıza haber vermek zorunda mısınız? Evli olduğumuz için bunu yapmak zorunda olduğumu diğer türlü kabul etmediğini söylüyor. Akşam geldiğinde ben bugün markete gidip geldim dersem de olmazmış. An be an nerede olduğumu bilmesi gerekiyormuş. Sanki geceleri çıkıp gezip tozsam, ne biliyim habersiz şehir dışına çıksam hepsinde haklı ama markete bile gidemezsin bana söylemeden diyor.

Normal güzel zamanlarımızda bana sürekli iltifat eder, benimle evli olduğu için ne kadar şanslı olduğunu söyler. Sık sık beni sevdiğini söyler över kibar davranır Ev işlerinde yardım eder Ama kavga anında bana “ sen bu hayatta neyi başardın ki. Asalak gibisin. Eğer eli kolu tutuyorsa benim eşim çalışmak zorunda. Ben durumum iyi olsa bile kimseye bakmak zorunda değilim. Öyle isteseydim gidip köyden birini bulurdum “ gibi laflar ediyor. Kendisi mesleğinde başarılı biri ama ben de bu ülkeye gelmeden önce kendi ayakları üstünde duran devlet memuru çalışan biriydim. Bu ülkeye onun kariyeri nedeniyle geldik. İstifa edip buraya geldim 3 yıldır ailemi bile görmedim. Bu lafları duymak çok ağırıma gidiyor. Benim niyetim hiç bir zaman ben yatayım biri bana baksın olmadı ki zaten.

Telefonum her çaldığında her mesaj geldiğinde hemen gelip bakar. Kim attı diye sorar. Telefonun gizlenmesi onun için ayrılık sebebi. Ben de gizlim saklım olmadığı için sorun etmedim hiç bir zaman baksın içi rahat olsun yeterki dedim ama bunlar normal mi sizler de evliliğinizde böyle şeyler yapıyor musunuz merak ediyorum. Artık kendi kararlarımı alamaz hale geldiğimi fark ettiğim için ayrılmak istedim. Sürekli bana yapamazsın edemezsin demeleri de var. Üniversiteye gitmek istediğim zaman “ ben seni tanıyorum sen yapamazsın tembelsin. Okula para veremem benim param”diyordu. Devlet bursu çıkınca okula gidebilmeye başladım. Bana sen çok su içmiyorsun uykuyu seviyorsun senden anne olmaz o yüzden çocuk istemiyorum bile dedi. Bunların hepsi beni kırdı tabii ama sonrasında sanki hiç bunları söylememiş gibi çocuk istiyorum demeye başlamıştı son 2-3 haftadır.
Bilmiyorum kızlar ayrılınca hayat benim için çok zor olacak o net ama bir şekilde ayaklarımın üstünde dururum ondan korkmuyorum. Sadece çok yalnız kalıp özleyip Pişman olmaktan korkuyorum. Çünkü ben çok severek evlendim ve ne yaptıysam çok sevdiğim için yaptım.

Beraber çok güzel gelecek hayallerimiz vardı. Bir kaç ay sonra güzel bahçeli ev alacaktık onu planlıyorduk. Seyahatler edecektik. Bilmiyorum çok üzgünüm. Bana çok sadık biri, çok da düşkün. Ama beni yönetmeyi seviyor. Aldatma yalan şiddet yok. Düzenini bozma evlilik böyle bir şey mi dersiniz, yoksa bunlar ayrılmak için zaten önemli sebepler mi ?

Genişletmek için tıkla...