• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çok kötüyüm, yaşamak dahi gelmiyor içimden

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Hayatta herseyin hayırlısı.
Herkesin harika dediği bir evlilik teklifi ve sonrasinda dillere destan bir düğünle evlendim.13 yil sonra aldatilarak boşandım.2 yıldır bitmeyen bir kabusun icindeyim .O 13 yildan tek güzel anı kalmadi hepsinden nefret ediyorum.
O yüzden evlenmiş olmak için degil ruhunuzu tamamlayan kişiyle evlenmek önemli.Alllah kalbinize göre birini karşiniza çıkarsın.Sevgiler
Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Allah gönlünüze göre versin
 
Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Evlı arkadaslarım hep canından bezmıs. Mutlu olan 10 da 2 . Anladım ben seni.Ama zamanını bekle
 
Bu eylüle girer girmez herkese biseyler oldu çok acayip. Bende bugün sebepsiz yere üç saat ağladım.biseylerin birikimi yada içimdeki sıkıntıdan.ben dilediğince gezemedigim için serbest olamadigim için çok ağlıyorum genelde. Tek yakarisim budur hayatta. Bekarken babam çok baskiciydi şimdide eşim öyle. Şu hayata başlarken babamı ve eşimi çok çok sevdiğim halde tanimamayi dilerdim. Bunları neden anlatıyorum biliyormusun en güzel yaslarindasin dünya turuna çık gez dolaş oku evlenince bunu yapan elbette kadınlar va ama bazılarında yapamıyor bunlardan biri benim.bir defa Nisan atıldı diye evlenmeye çeksin diye bişey yokki. Bir bakmisisin bir ay sonra kısmetin iyisi çıkmış eskisi aklına dahi gelmez. Lütfen mutlu olabilecegin beraber eglenebilicegin herşeyi konusabilicegin bir adamı bekle. Yoksa bugünlerin çok ararsin
Gerçekten ben de bu aralar çok kötüyüm 🙁
 
Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.

Ben de aynı durumdayım:) Üzülme boşuna. Elbet herkesin bi nasibi vardır. Bence çok anlam yükleme, yaşamana bak. Kendini sev, kendini şımart, kendini mutlu et.

Elbette insanlar, mutlu zamanlarını paylaşıyor ve onları gösteriyor. Ama emin olun ki herkesin bir derdi sıkıntısı oluyor. 4-4 lük değik hiçbi şey.

Sizde eksik olan şu an bi ilişki ya da hayatınızdaki bi insanın eksikliği olduğu için ona odaklanıyorsunuz. Aa ilişkisi var, çok mutlular, evleniyorlar diye düşünüp kendinizi mutsuz hissediyorsunuz ama o insanlar da içten içe, onun da ne güzel işi/ailesi var diye düşünüp içten içe üzülebiliyorlar. O yüzden bunları unutun.

Belki hayat onların önüne bi engel çıkaracak(inş. çıkarmaz tabii ki) ama hayat hiçbi zaman belli olmayan bi döngüde ilerliyor. Bugün çok mutlu sandıklarımız 10 gün sonra dünyanın en büyük üzüntüsünü yaşıyor falan filan... Tabii ki kimse yaşamasın:) Herkes mutlu olsun, sevsin, sevilsin isterim.

Ama demek istediğim o ki, bu işler üzülmeye ya da takmaya değer mevzular değil. Siz hep hayırlısını isteyin, imtihanım buymuş deyin. Şer gördüğnüzde hayır arayın, hayırlı gördüğün şeylerde de belki bi şer vardır ama sen göremiyorsundur. Böyle düşün.
 
benim de annem çok üstüme geliyor bu konuda :( o insanı daha çok tetikliyo. sanki evde kalmışım gibi. hayırlısı neyse kısmetimde ne varsa yaşayıp görcez niye bu kadar sıkıştırıyolar çocukları anlamak çok güç..
 
32 yasında , gencecik , sağlıklı , güzel bir kadınsınız.

Yaşamış olduğunuz olay taze olduğu için bu kadar üzgün olduğunuzu düşünüyorum.

Evet , yarı yolda bırakmış olabilir ancak siz o kişi ile var olmadınız.

Hayat devam ediyor.
 
Bu durumu dışardan kimseye anlatma canım anlamıyorlar. Hele hele ailene hiç bahsetme. Çünkü aynı durumu birebir yaşadım. Aldatılarak evlenecğim kişiden ayrılmıştım. Evlilik çocuk hayalleri kuruyordum ve benim karşıma kolay kolay beni beğenen biri çıkmıyordu kısmetsizdim. Son ilişkim özgüvenimi de yıkmıştı. Ardından arkadaşlarımın hepsi evlendi. Dışarı çıkacak kimsem kalmadı herkes evine yuvasına yöneldi. Her paylaşımlarında ağlıyordum bşr de üstüne eee sende yok mu bir şeyler diyorlrdı kahroluyordum. Artık öyle bir şey ki takıntı haline geldi bende. Sonra bir arkadaşım youtubedan bir video önerdi. Ruh eşini bulmak için onu günlerce izledim ve uygulaadım. Link vermek serbest mi bilmiyorum Özelden yaz istersen . Sonra dilek dileyip 4444 salatı tefriciye duası ve ardından 1000 münciye okudum. Çok kısa zamanda eşimle tanıştım ve evlendim
 
Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Merhabalar. Geçen sene ben de sizin gibiydim. 32 yaşındaydım, herkes evli ve mutluydu. Aile içinde çok büyük acılar da yaşamıştık. Hayata dayanamıyordum. Hem acımız, hem yalnızlık.. Her gece saatlerce ağlayarak, nefessiz kalarak uyurdum. Allahım ya canımı al, ya da bize mutluluk getirecek birini gönder, bu hayatımız değişsin derdim. Kul dararmayınca hızır yetişmezmiş. Geçen sene biriyle tanıştım ve 6 ay içinde evlendik. Şimdi bir de bebeğimiz var çok şükür. Allahım isteyen herkese nasip etsin, herkese mutluluklar versin. İnanın en bittiğiniz noktada geliyor güzel şeyler. Çok zor durumdaysanız bilin ki yakında mutlu olacaksınız. Ben yaşadıklarımızı anlatsam film sanarsınız. Allahım kimseye o acılardan göstermesin. Üzülmeyin güzel günler yakın 🌹
 
Ay bir toparlansana sen. Hayatta neler var neler. Mesela ben 🤣 33 yaşımdayım 10 yıllık evliliğimi sonlandırdım 2 yavrum var. Ama hayattan umudumu hiç kesmiyorum. Bakma sen o evlilik fotolarına. Hepsi aşırı da mutluluk içermiyor. Ha illa olan vardır ama olmayan da var. Sen kendi hayatına odaklan. Seni mutlu eden neyse onu yap. Evlenmiş olmak için de evlenilmez ama.
 
Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
bende aynı şeyleri yaşıyorum ve hissediyorum. benimde 4 seneye yakın olan ilişkimde çok acılar çektim aldatıldım yıllarım boşa gitti en başta bana evlenelim diyip evlilik konusu açarken bunca sene sonra evlenmek yerine başka kızlar çıktı ortaya giden senelerime üzülüyorum böyle bir insanı sevdiğime üzülüyorum hiç evlenip mutlu olamicak mıyım diye üzülüyorum
 
Merhabalar. Geçen sene ben de sizin gibiydim. 32 yaşındaydım, herkes evli ve mutluydu. Aile içinde çok büyük acılar da yaşamıştık. Hayata dayanamıyordum. Hem acımız, hem yalnızlık.. Her gece saatlerce ağlayarak, nefessiz kalarak uyurdum. Allahım ya canımı al, ya da bize mutluluk getirecek birini gönder, bu hayatımız değişsin derdim. Kul dararmayınca hızır yetişmezmiş. Geçen sene biriyle tanıştım ve 6 ay içinde evlendik. Şimdi bir de bebeğimiz var çok şükür. Allahım isteyen herkese nasip etsin, herkese mutluluklar versin. İnanın en bittiğiniz noktada geliyor güzel şeyler. Çok zor durumdaysanız bilin ki yakında mutlu olacaksınız. Ben yaşadıklarımızı anlatsam film sanarsınız. Allahım kimseye o acılardan göstermesin. Üzülmeyin güzel günler yakın 🌹
Allah mutlu mesut etsin çok etkilendim yazdığınızdan. inşallah bizimde yüzümüz güler
 
Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Rabbim hayırlısı nasip etsin…geç olsun ama güç olmasın .Ne kadar doğru bir söz değil mi?demek ki o kişi hakkında hayırlı değilmiş ki olmamış bide böyle düşün canım.Seni çok iyi anlıyorum.Zira bende 37 yaşındayım ve bekarım.Evliliğe çok az bir zaman kala sebebsiz yere terk edildim.Ama ne yapalım hayat devam ediyor.Umutsuzluğa düşme hiç bir zaman…Ölsen her şey bitmeyecek orasınında ötesi var….
 
Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Boyle hissetmenizi anliyorum, bunlar su anki boslugunuzdan kaynaklanan, hormonlarin da etkisiyle "evde kalmis olabilirim, evlenmem yuva kurmam gerek" sinyalleri. Hatta evlenmis ve evlenecek, o beyaz gelinligi giyerek arkadaslarinizi kiskaniyor, imreniyor olmaniz, boyle hissettiginiz icin kendinize yuklenmeyin.

Su an yasadiginiz tum duygu karisikliklari gayet insancil duygular.

Ancak tek bir endisem, bu donemde karsiniza ilk cikacak kisiyi iyice tartmadan hayatiniza katacak olmaniz. Hatta bosluktan, yanlis evlilige bile dusmeniz cok olasi.

Lutfen kendinize yuklenmeyin ve tum duygularinizin dusuncelerinizin firtinadaki kafa karisikligindan olusunu iyice benimseyip, profesyonel bir destek alip, hayatiniza bundan sonra yanlis kararlar almamak icin neler yapabilirsiniz ona odaklanin.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X