• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çok mu sığ düşünüyorum bilmiyorum

Benim ailem de ayni. Kendime hic para harcamama izin vermiyorlar. Ve ben devlette kadrolu ogretmenim. Maasimin yattigi gun annemin baskilari baslar. Bu yuzden biran once de evlenmek istedim. Kiligima kiyafetime bakan bana asla ogretmen demez cunku ustume basima bile bir sey almama musaade etmiyorlar. Nisanlandim kasimda dugunum olacak.bir daha benden para alamayacaklarini dusundukleri icin bana 25 bin borc yaptirdilar ve halabenden para istemeye devam ediyorlar. Ceyiz yapmadilar yapmadiklari gibi bana ceyiz almam icin para bile birakmadilar maasimdan.
Yerinizde olsam asla ve kat'a vermezdim.gerekirse tayinimi ister ev tutar ayrı yasardim.bayramda seyranda bir kutu çikolata alıp el öpmeye giderdim.
 
yaa tabıkı yardım edılır de edılmesı de gerekır ama zorla harac keser gıbı para ıstemek nedır yhaaa atıyorum sokaktan gecen bı aynur teyzeye desem benım 1000 lıra maasım var hepsını sıze vercem oturum evınızde karın tokluguna dıye kım kabul etmez aıle anne baba farklı olmalı yaa o sokaktakı teyzeden evlattan para bekleyen kıra alan aılelerden nefret edıyorum
 
Yerinizde olsam asla ve kat'a vermezdim.gerekirse tayinimi ister ev tutar ayrı yasardim.bayramda seyranda bir kutu çikolata alıp el öpmeye giderdim.

Ben o kadar cesaretli degilim iste maalesef.. Beni banka olarak goruyorlar ve inanin yaptiklarimin karsiligini da goremiyorum bir tesekkur bile yok. Hala ver ver ver. Surekli baski surekli baski. Ama yinede onlardan vazgecemiyorum.
 
Yorum yazan herkese tesekkur ederim tek tek alinti yapamiyorum ama goruslerinize kesinlikle katiliyorum, maddiden ziyade biraz ince dusunceyle alakali bi durum bu

I isimsizkahraman000 gerçekten sasiriyorum kızları sermaye gibi görmelerine. Bu çok agir. Evleniyor nasılsa para vermez borca girsin gibi bi düşünce olur mu.Allah yeni yuvanizda maddiyatı konu ettirmesin siz hep mutlu olun.
 
Çok haklısın. Ailem böyle bir şey yapmadığı için anlamiyorum aileni.
Kredi için vermişsin zaten geri kalani da senin hakkın.
 
Ben o kadar cesaretli degilim iste maalesef.. Beni banka olarak goruyorlar ve inanin yaptiklarimin karsiligini da goremiyorum bir tesekkur bile yok. Hala ver ver ver. Surekli baski surekli baski. Ama yinede onlardan vazgecemiyorum.
Bence bu konuda yardım alın hayır demeyi öğrenin.allah korusun ilerde eşiniz size böyle davransa veya eşinizin ailesi (hayatta herşey mümkün) ezdirmeyin kendinizi.vazgeçin demiyorum ama bana iyi niyetli gelmedi davranışları beni düşünmeyen kimse ailem dahi olsa kendimi yıpratmam onlar için.bu yaşıma kadar hep ailemden destek gördüm(30) yaşındayım.babam bir emekli maaşıyla hala destek olur bize. Kızım var 3 yaşında ona diye 100 tl verdi bayramda elime.canım babam.yeni atandim bende, evlerini barklarini bırakıp gelicekler benimle. Allah evlatlarima onlar gibi davranmayı nasip etsin. Normali bu bence başka türlü olsa soğurdum ben.
 
Dert etme canım bunları belli ki ailen bencil her ne kadar uzulsen de zor durumda da olsalar unutma onlar bu durumlara kendi iradeleriyle giriyorlar. Sen yine iyi niyet gösterip paranın bi kısmını vermissin. Madem ki vereceksin tavsiyem onlara maaşının hepsini verme sabit bir miktar ver. Benim kuzenim de böyle yıllarca çalıştı çalıştı tüm parasını ailesine verdi sonra ailesi bak elalemin kızı akıllı hepsinin evi var bizimki salak dediler yani yardım ederken kendin için de yatırım yapmayı unutma çalışmaların boşa gitmesin.
 
Çok üzücü, tabi ki kendine de harcaman lazım. kendine harcayamazsan çalışma hevesin de kalmaz.
 
Her ay maaşımin yarısını verirsem paranın boşa gideceğini dusunuyolar. Kendim icin aldiklarim onlar icin fuzuli geliyor, sag sol borc zaten cula caputa para verme oluyor durum. Ben bi çanta alsam mutlu oluyorum işte ama kursağımda kalmasaydı iyiydi.
 
Kesinlikle vermek zorunda değilsin. Halalarıma benziyorum evet de geç. İsterse patlasın. Kredi borcu varmış. Yarısını ver. Yarısını kendine ayır. Sen çalışmak zorunda değilsin ailen için. Sen kendi hayatını idame ettirmek için çalışmak zorundasın. Ailenle yaşamasan paranın bir kısmı kira ve faturalara gidecekti. Annene onu veriyomuş gibi düşün. Harçlık falan ayırmakla olmaz. Hatta sen ciddi ciddi para biriktir. Her ay bi çeyrek at kenara. Çünkü başın sıkıştığında desteğin yok. Halalrınla da ne yaşadı bilmiyorum ama meseleyi onlarla bile konuş sana akıl versinler biraz :)
 
Çok guzel bir tespit yaptiniz vallahi. Ben tum bu sikintilarimi muftulukteki bir vaize ile paylasiyorum surekli. O da sizin bu dediginizin aynisini dedi. Hayir demelisin gerektiginde yokda ilerde kocana karsi da boyle pisirik olursun falan dedi.
 
Haklısın.ailelerin çocuklarından tek beklentisi mutlu bir hayat kurmalari olmalı.onun dışındaki maddi manevi tüm beklentileri yanlış buluyorum.kendinize birikim yapın kaç yaşındasınız bilmiyorum ama eğitim,evlilik vs. Lâzım olur ilerde.

Öyle çok büyük değilim 21yasindayim. 2yil aof okuduktan sonra kpssye hazirlandim iyi sayılabilecek bi puan aldım. Zor zamanlar yasiyoruz diye orgun ogretim ya da dersane diye tutturup yük olmak istemedim aileme.kismetse Kasımda tercih yapicam başka bi il olursa fırsat bulup para yollayabilir miyim, zorda kalmadıkça isterler mi bilmiyorum
 
Sizden 20 yaş büyük bir arkadaşım ailesinin borçlarını ödeye ödeye batirdiklari işleri toplaya toplaya biriken kiralarini vere vere 100.000 civarı borca sahip bi kurusu bile onun boğazından gecmemisken..
Çocukluğunda gençliğinde onunla zerre ilgilenmemis bi aileye sahipken..
Evlat olarak yardım edilir çok güzel birsey ama size güvenip borçlanmaya başlanirsa sonunuz iyi olmaz..
Onların sizi düşünmesi lazım..
Tabiki aileniz ama kendinizi koruyun..
 
Öyle çok büyük değilim 21yasindayim. 2yil aof okuduktan sonra kpssye hazirlandim iyi sayılabilecek bi puan aldım. Zor zamanlar yasiyoruz diye orgun ogretim ya da dersane diye tutturup yük olmak istemedim aileme.kismetse Kasımda tercih yapicam başka bi il olursa fırsat bulup para yollayabilir miyim, zorda kalmadıkça isterler mi bilmiyorum
Senin ömrün boyunca onlara bakacağını dusunmelerine izin verme.eğitimin,kariyerin için uğraş canım.umarım gönlünce olur.
 
Ben geçen ay bi işe başladım. İşyerindeki durumlardan dolayı maaşımın yarısını arefe günü aldım, yarısı pazartesiye kaldı. Onu da kredi borcunun ödenmesi icin anneme verdim. Nasılsa paramın yarısı duruyor eksiklerimi bayramdan sonra alırım dedim kendi kendime. Bu cümleyi kahvaltıda söylememle annemin ani çıkısı bir oldu. Halaları kim onun, daha ilk maastan böyle yaptı türevi laflar çınladı kulağımda. Halbuki ilk maaş değil midir hevesle beklenen iple cekilen, ben 1ay boyunca usenmeden hesap yapmistim maasimla şunu şunu yapicam, alicam diyerek. Ama şimdi paramin tamamını vermeyeceğim için hayırsız evlat olmakla suçlanıyorum. Diğer ay icinden harçlık alip kalanini vericem dediğim halde hem de. Ben aileme masraf çıkmasin kendim kazanayim diye düsünürken beni düşünen pek kimse yokmuş, genç kız bi ihtiyacı olur diyen de.

Acıtasyon olarak algılamayın ama öyle el bebek gül bebek de büyümedim, çocukluğuma dair hatirlamak istemedigim cok ic burkan detay var. Yani ben henüz olmayan çocuğumun bile böylesi sıkıntılar cekmesini istemezken benim ailem bu durumun farkında değil mi anlayamıyorum

Elbet aileye destek olunur aksini iddia etmedim hicbir zaman. Ama benim iradem dışında gelişen yüklü borçların tüm yaşam hevesimi kırmasını istemiyorum ki. Evet üzülüyorum annem icin, varolan maddi manevi tüm problemler icin. Ama bu durum anne babaların belli bi olgunluğa eriştikten ve kendi ihtiyaçlarını karşılayabildikten sonra çocuk sahibi olmaları gerektiği fikrimi değistiremiyor. Kısmetiyle gelir denen o bebekler aslında dertleriyle dünyaya geliyor ve ömür boyu yakınacağı bir çocukluk döneminden geçiyorlar. Ve bu gerçekten çok acı.


üzülme etipuf
benim ailem de biz sana çeyiz yapamayız mesleğin senin çeyizin olur dediler
tamam dedim
kimseden bişey istemeden atandıktan hemen sonra evlendim
ama sonra bize hiç yardımı olmadı muhabbeti olmaya başladı
yani bilmiyorum ne yapmalıydım
ben asla çocuğum ilerde para getirir diye çocuk yapmam yani.
annenlere maaşının tamamını versen bile sonrasında adı "yapmasaydın" olur bence
 
Ben geçen ay bi işe başladım. İşyerindeki durumlardan dolayı maaşımın yarısını arefe günü aldım, yarısı pazartesiye kaldı. Onu da kredi borcunun ödenmesi icin anneme verdim. Nasılsa paramın yarısı duruyor eksiklerimi bayramdan sonra alırım dedim kendi kendime. Bu cümleyi kahvaltıda söylememle annemin ani çıkısı bir oldu. Halaları kim onun, daha ilk maastan böyle yaptı türevi laflar çınladı kulağımda. Halbuki ilk maaş değil midir hevesle beklenen iple cekilen, ben 1ay boyunca usenmeden hesap yapmistim maasimla şunu şunu yapicam, alicam diyerek. Ama şimdi paramin tamamını vermeyeceğim için hayırsız evlat olmakla suçlanıyorum. Diğer ay icinden harçlık alip kalanini vericem dediğim halde hem de. Ben aileme masraf çıkmasin kendim kazanayim diye düsünürken beni düşünen pek kimse yokmuş, genç kız bi ihtiyacı olur diyen de.

Acıtasyon olarak algılamayın ama öyle el bebek gül bebek de büyümedim, çocukluğuma dair hatirlamak istemedigim cok ic burkan detay var. Yani ben henüz olmayan çocuğumun bile böylesi sıkıntılar cekmesini istemezken benim ailem bu durumun farkında değil mi anlayamıyorum

Elbet aileye destek olunur aksini iddia etmedim hicbir zaman. Ama benim iradem dışında gelişen yüklü borçların tüm yaşam hevesimi kırmasını istemiyorum ki. Evet üzülüyorum annem icin, varolan maddi manevi tüm problemler icin. Ama bu durum anne babaların belli bi olgunluğa eriştikten ve kendi ihtiyaçlarını karşılayabildikten sonra çocuk sahibi olmaları gerektiği fikrimi değistiremiyor. Kısmetiyle gelir denen o bebekler aslında dertleriyle dünyaya geliyor ve ömür boyu yakınacağı bir çocukluk döneminden geçiyorlar. Ve bu gerçekten çok acı.

Neredeyse aynısını ilk atandıgimda ben yaşadım. Gerçi annem katı bi çıkış yapmadı ama, sonucta kendi karar vermesi kızdıriyor insanı. Üstelik siz destek olmak istiyorsunuz benim destek olmama ihtiyaçları yoktu. Ama yine de anne sevgisi işte kızamiyorsun da, evlatsin paramı yesin de istiyordum. Benim size tavsiyem daha sonra önünü alamayacaginiz durumları şimdiden yok edin. Parayi ne yapacağınıza siz karar verin kesinlikle. Hem kendinizi yönetmeniz için de şart bu, hem de ayaklarımin üstünde duruyorum diyebilmeniz için şart. Ailenizi mağdur edeceğinizi düşünmüyorum yazdıklarınızdan. Ama verecekseniz de anne bak ben verdim deyin. Onu isteyen taraf olarak tutmayın. Bu dengeye bir süre sonra alisir merak etmeyin. Ben şu an maaş günü geldiğinde, açıyorum internet Bankacılığıni, bişeye ihtiyacın var mı diyorum, varsa onu ödüyorum. Bi odemesi falan yoksa şu kadar uygun mu diyorum, biraz daha ekleyecek o zaten, o yüzden daha az bişey söylüyorum, sonra istediği miktara göre ben de oluruna bakıp gönderiyorum hesabına. Hesabında olması da onu ayrıca teselli ediyor galiba psikolojik olarak. Yani mesele ipleri elinde tutmak.
Anneler candir, ama kendinizi ihmal etmeyin.
 
Ayyy maaş kartını bana vereceksin diyen çekilmez kocanın anne versiyonu! Ne yazık ki kocayı seçsek de aileyi seçemiyoruz... İlk maaşımda benim de anneme borcum vardı (tayinim çıktığı lojmana giderken kap kaçak almıştım annemin kartı ile annem de borç veriyorum demişti daha doğrusu!) neyse ilk maaşı aldım öğrencilik borçlarım şunlar bunlar derken ucu ucuna yetti para bana 2.5 liradan kala kala 100 lira harçlık kaldı. Anneme ayırdığım bölümü verince annemin de tepkisi "bu ne böyle ben bunla kredi kartı borcunu nasıl kapatayım! Bu neye yetecek! " oldu. Neye uğradığımı şaşırdım resmen!
Banane senin kredi kartı borcundan anne benim sana borcum bu kadardı al bu da sakla dediğin faturası aldıklarımın! " dedim. Kendime hiçbişey alamamışken onlara ufak tefek hediyeler bile almıştım güya sevinecekler sanıyordum!
Sonra anladım ki sevgili anneciğim öğrenci iken bana bi kuruş harçlık göndermeyen ve hatta babamın gönderdiklerinin yarısını bilmeyen (babam gizli gönderirdi 100 gönderiyorsa 20 gönderdim diyordu) annem benim maaş kartımı onlara teslim etmemi bekliyormuş! tabiki vermedim! Evlenince de sevgili kocam aynı beklentiye girdi! Tabiki ona da vermedim. Valla evde oturup popo büyütsem ne güzel kimse ile sorunum olmayacak ya...
 
Ben geçen ay bi işe başladım. İşyerindeki durumlardan dolayı maaşımın yarısını arefe günü aldım, yarısı pazartesiye kaldı. Onu da kredi borcunun ödenmesi icin anneme verdim. Nasılsa paramın yarısı duruyor eksiklerimi bayramdan sonra alırım dedim kendi kendime. Bu cümleyi kahvaltıda söylememle annemin ani çıkısı bir oldu. Halaları kim onun, daha ilk maastan böyle yaptı türevi laflar çınladı kulağımda. Halbuki ilk maaş değil midir hevesle beklenen iple cekilen, ben 1ay boyunca usenmeden hesap yapmistim maasimla şunu şunu yapicam, alicam diyerek. Ama şimdi paramin tamamını vermeyeceğim için hayırsız evlat olmakla suçlanıyorum. Diğer ay icinden harçlık alip kalanini vericem dediğim halde hem de. Ben aileme masraf çıkmasin kendim kazanayim diye düsünürken beni düşünen pek kimse yokmuş, genç kız bi ihtiyacı olur diyen de.

Acıtasyon olarak algılamayın ama öyle el bebek gül bebek de büyümedim, çocukluğuma dair hatirlamak istemedigim cok ic burkan detay var. Yani ben henüz olmayan çocuğumun bile böylesi sıkıntılar cekmesini istemezken benim ailem bu durumun farkında değil mi anlayamıyorum

Elbet aileye destek olunur aksini iddia etmedim hicbir zaman. Ama benim iradem dışında gelişen yüklü borçların tüm yaşam hevesimi kırmasını istemiyorum ki. Evet üzülüyorum annem icin, varolan maddi manevi tüm problemler icin. Ama bu durum anne babaların belli bi olgunluğa eriştikten ve kendi ihtiyaçlarını karşılayabildikten sonra çocuk sahibi olmaları gerektiği fikrimi değistiremiyor. Kısmetiyle gelir denen o bebekler aslında dertleriyle dünyaya geliyor ve ömür boyu yakınacağı bir çocukluk döneminden geçiyorlar. Ve bu gerçekten çok acı.
Aileye destek olmak baska.. Sırtınıza yuk bındırılmesı baska.. Sız bır genc kız olarak belki sahsı harcama yapacaksınız belki bırıkım saglayacaksınız bır mıktarı ile.. Ailemz bızım canımız ama ilerısı için de bır mıktar bencıl olmanız sızı hayırsız yapmaz
 
Ben geçen ay bi işe başladım. İşyerindeki durumlardan dolayı maaşımın yarısını arefe günü aldım, yarısı pazartesiye kaldı. Onu da kredi borcunun ödenmesi icin anneme verdim. Nasılsa paramın yarısı duruyor eksiklerimi bayramdan sonra alırım dedim kendi kendime. Bu cümleyi kahvaltıda söylememle annemin ani çıkısı bir oldu. Halaları kim onun, daha ilk maastan böyle yaptı türevi laflar çınladı kulağımda. Halbuki ilk maaş değil midir hevesle beklenen iple cekilen, ben 1ay boyunca usenmeden hesap yapmistim maasimla şunu şunu yapicam, alicam diyerek. Ama şimdi paramin tamamını vermeyeceğim için hayırsız evlat olmakla suçlanıyorum. Diğer ay icinden harçlık alip kalanini vericem dediğim halde hem de. Ben aileme masraf çıkmasin kendim kazanayim diye düsünürken beni düşünen pek kimse yokmuş, genç kız bi ihtiyacı olur diyen de.

Acıtasyon olarak algılamayın ama öyle el bebek gül bebek de büyümedim, çocukluğuma dair hatirlamak istemedigim cok ic burkan detay var. Yani ben henüz olmayan çocuğumun bile böylesi sıkıntılar cekmesini istemezken benim ailem bu durumun farkında değil mi anlayamıyorum

Elbet aileye destek olunur aksini iddia etmedim hicbir zaman. Ama benim iradem dışında gelişen yüklü borçların tüm yaşam hevesimi kırmasını istemiyorum ki. Evet üzülüyorum annem icin, varolan maddi manevi tüm problemler icin. Ama bu durum anne babaların belli bi olgunluğa eriştikten ve kendi ihtiyaçlarını karşılayabildikten sonra çocuk sahibi olmaları gerektiği fikrimi değistiremiyor. Kısmetiyle gelir denen o bebekler aslında dertleriyle dünyaya geliyor ve ömür boyu yakınacağı bir çocukluk döneminden geçiyorlar. Ve bu gerçekten çok acı.
Bravo size.yasiniza gore cok olgun ve mantikli dusunuyorsunuz.sizinle ayni fikirdeyim.sizden yasca buyuk bir kizim var ve okuyor.kendime almiyorum ona aliyorum.mezun olunca cok guzel bir meslegı olacak.ondan hiçbir beklentim yok maddi olarak.hatta ona yardim edecegim maddi olarak.bir arkadasim var oglu otuzun a geldi hala Anne babasi tarafindan somuruluyor.cocuk o yuzden ne evlenebildi nede is sahibi olabildi.baba denen sahis hep isyeri hayallerinin ugruna paralari kaybetti.gun geldi is begenmedi ve calismadi.Boyle Anne babaya sahip olan gençlere cok aciyorum.Bakamiyacaksaniz dogurmayin.Cocuklariniz sizin gelecek yatiriminiz degil.anne baba olarak biz cocuklarimiza karsi maddi olarak sorumluyuz,cocuklarimiz degil
. Zaten iyi bir Anne baba olunursa cocuklar zaten yardim eder bence.unutmayin siz ailenizle karsi sorumlu degilsininiz ve sorumlu hissetmeyin.gonlunuzden kopan kadar yardim edin.once
can sonra canan.versenizde vermedi diyecekler zaten ve hiçbir zaman yeterli gelmeyecek vereceginiz miktar.maasinizin miktarini ailenize soylemeyin bence.
 
Back
X