Çooookk mutsuzum çok.
İçim okadar sıkılıyor ki derdimi paylaşmak istiyorum. Sizi sıkarsa özür dilerim şimdiden
10sene önce görücü usulüyle evlenmiştim. Hiç istememiştim aslında zorlamalarla kendimi bir girdabın içinde bulmuştum ve evlenmiştim. Şiddet, hakaret, tehdit, alkol. Ne ararsan vardı evlilikte bir çocuğumda olmuştu. Hamileyken bile şiddet vardı. Çok kötü günlerdi. Hep ölmeyi düşünüyordum.çok geçmedi yaklaşık 2sene sonra kurtuldum o pislikten. Oğlumu da bana verdi mahkeme. Boşanma oldu olmasına ama hala bizi rahat bırakıyordu.
Derken zaman geçti tamamen kurtulduk.
Ailem çok tutucuydu özellikle babam. Belki o bukadar kıt düşünceli olmasaydı bu kadar kötü şeyleri genç yaşımda yaşamazdım. O zamanlar 23 yaşındaydım evlendiğimde.
Ailenle kalıyordum ve ailem yine herşeye karışıyordu. En önemliside çocuğuma. Istediğim gibi yetiştiremiyordum. Evde kaç kişinin söz hakkı oluyordu üzerinde.
Yıllar geçti katlandım bu duruma istemesemde.
Sonra biri çıktı karşıma başta hiç istemedim. Zaten okadar yorulmuştumki bir insanı sevemiyordum bile tiksinti gelmişti. Agresifleşmiştim.
Ama o beni iyileştirdi. Bana çok iyi bir arkadaş oldu bıkmadan dinledi hep beni.
Çocuğuma abiden öte baba bile oldu. İlgilendi sevdi.
Ve evlendik. Aramızda hiç bir sorun yok onunla. Çok iyi anlaşıyoruz. Senelerimiz geçiyor. Anlaşamadığımız hiç nokta yok şükürler olsun.
Tek sıkıntı oğlum büyüdükçe yaramazlaşıyor.
Şuan 9yaşında ve bize hiç saygısı, yok bizi arkadaşı gibi görüyor söz dinlemiyor. Hep TV tablet telefon. Ders çalışmıyor, ödev yapmıyor. Ikimizde ona konuları anlatıyoruz tek tek örneklerle anlamıyor. Dinlemiyor çünkü. Hareketleriyle davranışlarıyla beni çok üzüyor.
Yoruldum ve tükendim artık. Şuan 3.sınıfta ama 1.sınıf seviyesinde tüm bildikleri. Oyunla anlatıyorum olmuyor. Her yolu deniyorum olmuyor. Yapamıyor. Yapmak istemiyor. Aklı fikri televizyon telefon ve yemek abur cubur herşeyi yasaklıyorum ama umurunda bile değil. Oyuncak oynar onu yasaklasam gidip yatar yatmayı yasaklasam öylr oturur. Yani hep bir alternatifi var. Ödevimi yapayım da yasakların kalksın demez. Kitap okumaz.
Herşeyi geçtim. Görevlerini yapmadığı gibi yaramazlık öyle fazlaki. Dün gece ağlama krizine girdim. Çok üzülüyorum. Bizimle arkadaşıymışız gibi şakalaşıyor. Ve bu son günlerde beni çok üzdüğünde öz babasını hatırlıyorum yaptıklarını. Huyları çok benziyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum çaresizim. Yine mutlu olamadım.
