- 21 Nisan 2013
- 1.803
- 1.797
- 408
- Konu Sahibi adelebeyin
- #21
kendi kararlarımız dışında bize dayatılan hayatı yaşadığımız için bence bende ilk zamanlar yaşadım aynılarını...Nedense aileden uzak yaşamayı istemek aileni sevmediğin anlamına geliyor zannediyorlar,bilakis belli bir yaştan sonra aileden ayrılmak daha sağlıklı geliyor bana,sonra da insanlar ancak evlenince kendi hayatını yaşayabileceklerini sanıp bir sürü hata yapıyorlar..off off.. bu sene üniversiteyi bitirdim şehir dışında okudum yani aileden uzak.. şimdi ev hayatı o kadar zor geliyorki.. alışamadım hala.. bi yandan iş bulamama stresi.. kimseyle konusmak istemiyorum özellikle evden kim seyle.. (tek konusunca rahatladıgım sevgılım o da benden uzakta ve askere gıdecek yakında)kım ne derse hiç düzgün anlamıyorum hep ters anlıyorum ve ters cevap veriyorum bağırarak kızarak ( %95inde ) çok bunaldım hiç memnun değilim bu halimden bi anda parlıyorum kaldıramıyorum bana bisey söylenmesini bi anda sakinken sinirli olabiliyorum nasıl düzeltebilirim bu halimi benım için hiç iyi bişey değil bu.. ha hep böle sinirliydim ama bu aralar yukardada bahsettıgım unsurlardan dolayı ıyıce arttı.. herkese bagırmaktan sınırlenmekten sınırlerımın bozulmasından cok sıkıldım.. ne yapmam gerek.. doktoramı gtmelıyım yoksa kendım halledebılırmıyım?