bende senin gibiydim,halada biraz olsun öyleyim,ama şunu farkettim ki hiçkimse kusursuz değil. herkesin iyi ve kötü yönleri var. beni sevenler oldu,hal ve hareketlerimle beni küçümseyenler oldu, bazense sözlerimi aşırı önemseyenler oldu. Bende bu yüzden acaba şunu söylesem doğrumu yaparım,şunu giysem ne derler diye diye içimden geldiği gibi yaşayamıyordum. gene var bu huyum üstümde ama eskisi kadar değil. Sana tavsiyem olabildiğince farklı ortamlara gir,Belki kurslara yazıl, kısa dönemlide olsa bi işe gir mesela. Bu senin kendine olan saygını artıracaktır. Bende böyle oldu. Girdiğim her ortamda hem yeni şeyler öğrendim ve olabildiğince çok konuda cahilliğimi giderdim,hem de farkettimki herkes benim gibi. Derslerimde hocalarım bir şey sorunca sırf sınıftan çekindiğim,yanlış bir şey söylesem gülerler diye düşündüğüm için çok şey kaybettiğimi farkettim.Halbuki insanoğlu bu,Deneyerek ve hatalar yaparak öğreniriz. Değil mi bakın;yürümeyi bile öğrenirken düşüp sonra geri kalkarız. Ne gereği var hata yapacağım diye çekinmeye,Hatalarla yaşıyoruz zaten. dediğim gibi olabldiğince çok ortama gir çık,ve bil ki sen muhteşem olamasan da diğer insanlar da en az senin kadar muhteşem değil. hepsinin her konu hakkında bi düşüncesi var iyi veya kötü. yeri geldiği zaman tabiki insanların dediklerini önemseyeceksin ama bu durum seni kıracaksa o konuyu boşver gitsin.