En çok, onu üzmeye intikam almaya çalışmadığınız zaman üzülecektir. Sizin ona yaptığınız her kötülük onun için hatalarının bedeli olacaktır. Bırakın yaptıklarının bedelini ödeyemesin. Vicdanını hiç rahatlatamasın.
Hatalı bir insana öfke duyarsanız bi süre kendini suçlar ama sonra yeteri kadar cezalandırıldığını düşündüğünde o da size öfke duymaya başlar (hele de böyle arsız ise). Ama tepkisiz kalırsanız, işte o bilinmezlik insanı yer bitirir. Bi gün öyle bi duruma gelir ki 'acaba o da bunu mu istiyodu, boşanmak için bahane miydi bu' diye bile düşündürürsünüz. Hatta kendi içinizde onu affedip nefretini dahi taşımayın. Ama önce acınızı da iliklerinize kadar yaşayın. Ona belli etmeden. Düşünün ki aradan 40 sene geçmiş. Ne nefret kalır, ne öfke.. Aman 'kendi etti kendi buldu' dersiniz. Çünkü affetmişsinizdir. Güzel bir söz vardı dur bulucam :)
Affetmek ve unutmak iyi insanların intikamıdır. - Schiller
