- 26 Kasım 2018
- 259
- 132
- 23
- Konu Sahibi Ayparcamm59
- #1
Arkadaşlar merhaba ailevi sorunlardan dolayi kendime hayatıma o kadar ihmalkar davraniyorum ki...Bunu gece tekrar anladım ... Kısaca şöyle özet geçeyim .Ben 30 yaşındayım arkadaşlar.Mayıs ayında 31...Ve benim o kadar başarılı bir öğrencilik hayatım olmama ragmen elimde şuan bir hiç var...Univ.kazanmama rağmen ailem tarafından gönderilmeyip açıköğretim okumaya mecbur kaldım.Ama öyle sorunlar yaşadım ki onu bile okuyamadım ve 3.sınıfta dondurdum.Sonra ikinci Üniv. Kapsamında sosyal hizmetler ön lisansa kayıt oldum. Lisansa tamamlayıp benim durumumda olan insanlara yardım etmek onların hayatına dokunmak istedim...Ve bu bölümü çook sevdim.Mezun olmama tek ders vardı yine aynı bölümden sosyal hizmetler lisansa tamamlayıp oturup eşek gibi kpss en 90 alıp atanacaktim.Sadece iki üç yıl vardı hedeflerime ulaşmama.Ama.dün okulun sistemine bakarken benim veremediğim bir değil üç dersim varmış ve güz donemindeymis yani bahar döneminde sandığım. İçin kayıt yaptirmayip kaçırdim kayıtları...O dersleri verdim diye biliyorum ama yaşadığım şeylerden iki dk öncesini bile hatırlayamıyorum bazen inanılmaz bir kafa dalginligi dusunce daginikligi unutkanlık var.Böyle bişey unutulup üstüne dusulmez mi?Neden zamanında kontrol etmedim ?Kendime çok kızıyorum.Kaç yaşına geldim hala univ.ile uğraşıyorum ama.yasitlarim yüksek lisans doktora yapıyor.Çok başarılı bir ogrencilik hayatım olduğu için çevrem benden o kadar büyük şeyler bekliyordu ki...Ana ben bişey olamadım.Sosyal hizmet uzmanı olmak istiyorum aslında basaracagıma kendime çok inanıyorum.Ama yine inancım kendime olan güvenim kirildi.Sorunlara odaklı yaşıyorum ve kendi hayatımi ihmal ediyorum.Güzel meslekleri olan insanlara ozenerek bakıyorum kendimi kucumsuyorum...Ben neden iyi olamıyorum ?Çok üzülüyorum çok. ..
