Allah’a şükür güzel bir isim var. Annem babam hayatta, sağlıklılar çok şükür. Ama kardeşlerimin hepsi uzakta.. Yılda bir iki defa görüsebiliyoruz. Demin yola çıktılar, ev simdi bomboş. Yapayalnız hissediyorum suan. Daha önce de buraya konu açmıştım. Birini çok sevdim yıllarca. Ama insan değilmiş, ben hiç Sevilmemisim. Hakaret küfür aldatma her ne kötü şey derseniz yaşatmış biri olmasına rağmen neden hala onsuzluk canımı yakıyor. Ben neden sevilmedim diyorum o kadar güzel sevmişken. Ailem işi olsun gelip istesin diyordu. Ama 6 yıl boyunca elini taşın altına koymadı. Ailem bana yaptıklarını öğrendi ayrılmam için çok baskı yapmıştı ama ben bir türlü vazgeçemiyordum. Yeri geldi beni aldatmasına rağmen gururumu ayaklar altına alıp ona yalvardım beni bırakmasın diye. Suan ayrıyız.. Son iki yıldır sürekli barışmak icin o adım attı. O kadar hatası olmasına rağmen beni suçlu gösterip gitti yine. Hayatından memnun görünüyor.. Peki ben neden bu haldeyim. Herkes evlerine dağıldı ben hala yerimde sayıyorum. Benim de artık kurulu bir düzenim olsun istiyorum. Onunla çok hayalim vardı. Gelecek sene evleniriz diye plan kurmuştuk daha 1 hafta önce. Olmayacağını bile bile , nasıl umutlanmıştım. Şimdi yerle bir oldum... Sevemez miyim bir daha bu kadar ... Karışık yazmış olabilirim kusura bakmayın...
